Erwin von Witzleben

---

Życiorys

Erwin von Witzleben, pochodzący z turyńskiej rodziny o tradycjach wojskowych, rozpoczął swoją drogę wojskową w pruskiej szkole kadetów. Jego służbę w legnickim 7 Pułku Grenadierów im. Króla Wilhelma I zainaugurował 22 czerwca 1901 roku, zdobywając stopień podporucznika. W 1910 roku awansował na porucznika.

Na początku I wojny światowej von Witzleben pełnił funkcję adiutanta w 19 Rezerwowej Brygadzie Piechoty. W październiku 1914 roku, po awansie na kapitana, objął dowództwo kompanii w 6 Rezerwowym Pułku Piechoty. Jego dalsza kariera wojskowa obejmowała stanowisko dowódcy batalionu w tym samym pułku, gdzie brał udział w wielu istotnych zmaganiach, jak bitwa pod Verdun oraz walki we Flandrii i Szampanii. Został poważnie ranny, jednakże jego męstwo zostało docenione, zdobywając Krzyż Żelazny. Po leczeniu w szpitalu przeszedł szkolenie w Sztabie Generalnym, co zakończyło jego udział w wojnie na stanowisku sztabowym w 121 Dywizji Piechoty.

W okresie międzywojennym von Witzleben zajmował różne stanowiska dowódcze w Reichswehrze. W 1931 roku doszedł do stopnia pułkownika, obejmując dowództwo 8 Pułku Piechoty w Frankfurcie nad Odrą. Na mocy awansu w 1934 roku stał się generałem majorem, zyskując dowództwo nad 3 Dywizją Piechoty w Poczdamie. Jego kariera wojskowa posuwała się naprzód, gdyż wkrótce został dowódcą III Okręgu Wojskowego z siedzibą w Berlinie, a następnie objął dowództwo III Korpusu Armijnego. W 1936 roku osiągnął stopień generała piechoty.

Znany z oporu wobec nazistów, von Witzleben domagał się śledztwa po nocy długich noży, co doprowadziło do jego niełaski w oczach Hitlera. W 1938 roku uczestniczył w planowaniu zamachu stanu, który miał prowadzić Ludwig Beck przy współpracy z Erichiem Hoepnerem oraz Carl-Heinrichem von Stülpnagelem i Wilhelm Canarisem, szefem Abwehry. Niestety, po korzystnych dla Niemiec ustaleniach traktatu monachijskiego, próby dokonania zamachu nie powiodły się. Podobnie zakończyła się inna z prób, organizowana przez Kurta von Hammerstein-Equord.

We wrześniu 1939 roku von Witzleben był dowódcą 1 Armii strzegącej zachodniej granicy Niemiec. W kampanii francuskiej w 1940 roku jego armia działała w ramach Grupy Armii „C”, której celem było przełamanie linii Maginota. Po pomyślnym zakończeniu tej operacji otrzymał Krzyż Rycerski oraz awans na feldmarszałka 19 lipca 1940 roku. W 1941 roku mianowany naczelnym dowódcą wojsk niemieckich na Zachodzie, jednak początek 1942 roku przyniósł problemy zdrowotne, co skutkowało jego rezygnacją ze stanowiska.

Von Witzleben brał aktywny udział w przygotowaniach do zamachu 20 lipca. Wkrótce po tym fakcie został aresztowany przez Gestapo, wydalony z Wehrmachtu, a 7 sierpnia stanął przed Trybunałem Ludowym (Volksgerichtshof), gdzie przewodniczył sędzia Roland Freisler, zagorzały zwolennik nazizmu, który skazał go na karę śmierci. W celu upokorzenia von Witzlebena, przed wprowadzeniem go na salę sądową, odebrano mu pasek i szelki od spodni, zmuszając go w ten sposób do trzymania rękami spodni, co zostało uwiecznione na zdjęciu. Wyrok wykonano 8 sierpnia 1944 roku w więzieniu Plötzensee przez powieszenie na strunie fortepianowej.

Odznaczenia

Erwin von Witzleben, znany z licznych odznaczeń wojskowych, zdobył wiele prestiżowych wyróżnień w czasie swojej służby. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego odznaczeń:

• Krzyż Żelazny (1914),
• II klasy,
• I klasy,
• Odznaka za Rany w czerni (dwukrotnie: 1914, 1918),
• Krzyż Kawalerski Orderu Hohenzollernów z Mieczami,
• Order Zasługi Wojskowej (Bawaria),
• Krzyż Hanzeatycki (Hamburg),
• Krzyż Honorowy Reusski III Klasy z Mieczami i Koroną,
• Pruski Krzyż za Służbę,
• Orzeł Śląski,
• Kawaler Honorowy Orderu św. Jana Jerozolimskiego (Baliwat Brandenburski),
• Kawaler Sprawiedliwości Orderu św. Jana Jerozolimskiego (Baliwat Brandenburski),
• Krzyż Honorowy za Wojnę Światową 1914-1918,
• Medal Pamiątkowy 1 października 1938 (‘Sudetenland-Medaille’),
• Medal Linii Zygfryda,
• Krzyż Żelazny z okuciami ponownego nadania (1939),
• II klasy,
• I klasy,
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (24 czerwca 1940),
• Odznaka za Długoletnią Służbę w Wehrmachcie I Klasy z Liśćmi Dębu.

---

Oceń: Erwin von Witzleben

---