Wyspa Opatowicka

Powstanie tej malowniczej wyspy wiąże się z budową Stopnia Wodnego Opatowice, a także z realizacją projektu, który obejmował Jaz Opatowice w głównym nurcie Odry oraz Śluzę Opatowice znajdującą się w kanalizacji Opatowickiej. Wyspa ta jest nieodłącznym elementem Bartoszowicko–Opatowickiego Węzła Wodnego, który stanowi ważny węzeł na śródlądowych szlakach wodnych.

Główny nurt Odry na tym obszarze zakręca łukiem, tworząc meander wokół wyspy. W latach 1912–1917, a dokładniej w okresie 1913–1917, przebudowano kanał żeglugowy, co skróciło drogę wodną do centrum Wrocławia. To właśnie wtedy, odcięty od południa przez Kanał Opatowicki teren, zyskał status Wyspy Opatowickiej.

W czasach międzywojennych, wyspa pełniła funkcję rekreacyjną, gdzie odpoczywający mogli korzystać z amfiteatru, a także z atrakcji oferowanych przez przybywające statki pasażerskie i wycieczkowe.

Jednak po zakończeniu II wojny światowej wyspa nie była aktywnie zagospodarowywana. Współczesnym obrazem terenu są zalesione obszary oraz łąki, na których kiedyś prowadzono wypas bydła.

Na wyspę można dotrzeć od strony osiedla Bartoszowice, korzystając z kładki, która została zbudowana nad jazem. Ponadto, być może zaskoczy cie fakt, że wyspa jest objęta ochroną w formie zespołu przyrodniczo-krajobrazowego i przynależy do Szczytnickiego Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego.