Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych we Wrocławiu

Historia tej świątyni sięga początków XX wieku. Kamień węgielny został położony 20 czerwca 1909 roku, który to akt zainicjował budowę kościoła, po uzyskaniu zgody ministerialnej. Całkowity koszt budowy wyniósł 56 tysięcy marek, co było znaczną kwotą jak na tamte czasy. Projekt obiektu stworzył Hermann von Carlowitz, a fundatorami byli hrabina Eleonore zu Stolberg-Stolberg oraz radca duchowny hrabia Leopold von Brühl.

Budowa kościoła w stylu neoromańskiej bazyliki zakończyła się zaskakująco szybko, ponieważ w sierpniu tego samego roku zawieszono dzwon na wieży. W dniu 2 stycznia 1910 roku nowa świątynia została poświęcona przez księdza kanonika Franza Dannhauera.

Obecnie, kościół nosi wezwanie Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych. Do roku 2010 funkcjonował pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. Jego lokalizacja w parkowym otoczeniu, blisko terenów wodonośnych, podkreśla walory architektoniczne tego miejsca.

Architektura świątyni charakteryzuje się monumentalnym stylem, z elementami wczesnoromańskiej bazyliki. Dominującym elementem jest półokrągła absydy zewnętrznej, a od strony zachodniej wyróżnia się przedsionek z dostępem do chóru oraz zachwycający portal główny. Na zewnątrz znajduje się jednokolumnowy podcień oraz wysoka wieża mająca około 26 metrów wysokości, ozdobiona ostrołukowym dachem.

Wnętrze kościoła skrywa wiele cennych dzieł sztuki. Z szczególną uwagą należy spojrzeć na obraz Patronki, przedstawiający Matkę Bożą Wspomożenia Wiernych. Obraz ten został przywieziony z Jazłowca w XVIII wieku i pierwotnie służył jako feretron. W latach 70. XX wieku, dzięki decyzji ówczesnego księdza biskupa Wincentego Urbana, obraz został ulokowany w świątyni na Księżu Małym. W wyniku przebudowy ołtarza głównego usunięto kamienny baldachim oraz balustrady. W wadze pracy renowacyjnej, dokonano także rekonstrukcji malowidła z 2009 roku z okazji setnej rocznicy budowy obiektu.

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych to miejsce nie tylko duchowe, ale także istotny element kulturowego dziedzictwa regionu, które przyciąga zarówno mieszkańców, jak i turystów, pragnących poznać bogatą historię tego zabytkowego miejsca.