Kościół św. Maurycego we Wrocławiu


Kościół św. Maurycego, zlokalizowany przy ul. gen. Romualda Traugutta 36 we Wrocławiu, to niezwykle interesujący obiekt sakralny o bogatej historii. Ten pierwotnie gotycki jednonawowy kościół jest znany z piętnastowiecznej kaplicy chrzcielnej, która dodaje mu wyjątkowego charakteru.

Warto również zauważyć, że wieża kościoła została przebudowana w XVIII wieku na styl barokowy, co wprowadziło elementy nowoczesności do jego architektury. Dzieło to było realizowane według projektu uznanego architekta, J. Peintnera, co podkreśla znaczenie tego miejsca w kontekście wrocławskiej sztuki budowlanej.

Historia

W XII wieku, w walczącej z upływem czasu walońskiej dzielnicy rzemieślniczej, z której pochodzili tkacze, powstał pierwszy, najprawdopodobniej drewniany, kościół św. Maurycego. Ta osada, znana już w roku 1234, stała się miejscem religijnego kultu. W roku 1268 budowla przeszła na stałe przemiany, kiedy to konsekracja nowego, murowanego kościoła miała miejsce.

Przez wiele stuleci, świątynia ta była istotnym centrum duchowym również dla Polaków z pobliskich wsi. W roku 1757, podczas oblężenia Wrocławia, architektoniczna ozdoba kościoła, barokowa wieża z 1723 roku, uległa uszkodzeniom. Odbudowa i restauracja zostały przeprowadzone pod koniec XIX wieku i trwały od 1897 do 1899 roku, kiedy to daleko posunięte prace budowlane doprowadziły do znacznego powiększenia obiektu. Zburzono wielobocznie zamknięte prezbiterium i dodano transept, a nowa zakrystia oraz kluczowe prezbiterium otrzymały formę zbliżoną do pierwotnej.

Kościół przetrwał do czasów II wojny światowej, w trakcie której, podczas oblężenia Festung Breslau przez Armię Czerwoną, doznał znaczących zniszczeń, wynoszących aż 60%. Zniszczeniu uległy organy, wieżowy zegar oraz część wystroju, ale znajdujący się w nim cenny drewniany ołtarz główny z 1730 roku, ołtarze boczne, ambona oraz chrzcielnica szczęśliwie ocalały. Niestety, zredukowany do ruin dzwon z 1618 roku, będący jedynym pozostałym po wcześniejszej rekwizycji przez wojsko niemieckie, również nie przetrwał tej tragedii.

W 1945 roku proboszczem parafii wyznaczonej na cześć św. Maurycego był ksiądz Paul Peikert. Jego staranność w odnotowywaniu wydarzeń tej dramatycznej epoki zaowocowała publikacją znanej później jako Kronika dni oblężenia Wrocławia 22.I – 6.V.1945.

Już w 1947 roku rozpoczęto odbudowę z położeniem nowego dachu na kościele, a rok później naprawiono sklepienie i wnętrze. W 1956 roku odbudowano plebanię, natomiast w roku 1960 przystąpiono do restauracji wieży i jej hełmu. Po raz drugi dach wymieniono w 1967 roku, wówczas zainstalowano również nowe zegary wieżowe. W trakcie renowacji w jednym z murów kościoła zamurowano kość palca szkieletu, przywiezioną przez wrocławskiego profesora Bogdana Zakrzewskiego, pasjonata Aleksandra Fredry, z jego grobowca z rodzinnej krypty w Rudkach koło Lwowa na Ukrainie.

W przestrzeni pomiędzy plebanią a zachodnią bramą cmentarza przykościelnego znajduje się barokowa statua Matki Boskiej z Dzieciątkiem, z roku 1727. Natomiast w południowo-zachodnim narożniku muru cmentarza posadowiona jest rzeźba Jana Nepomucena, datowana na 1729 rok.

Przypisy

  1. Aw58: Statua Matki Boskiej z Dzieciątkiem przed kościołem św. Maurycego. Wikimedia Commons. [dostęp 26.07.2020 r.]
  2. Figura św. Jana Nepomucena na ul. Traugutta we Wrocławiu. kapliczki.org.pl. [dostęp 14.08.2013 r.]
  3. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 27.01.2010 r.]

Oceń: Kościół św. Maurycego we Wrocławiu

Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:16