Kłokoczyce


Kłokoczyce, znane również jako Glogschütz w języku niemieckim, to malownicza część wrocławskiego osiedla Psie Pole-Zawidawie. Zlokalizowane w historycznej dzielnicy Psie Pole,

osiedle to jest otoczone licznymi sąsiadującymi miejscowościami, co sprawia, że ma ono swoją unikalną lokalizację. Od południowego zachodu graniczy z Sołtysowicami, co można sprawdzić klikając na Sołtysowice.

Od północnego zachodu Kłokoczyce mają granicę z gminą Wisznia Mała, natomiast od północy znajdują się Biskupice Widawskie. Po drugiej stronie, od północnego wschodu, sąsiedzi Kłokoczyc to Pawłowice, a od wschodu – Zakrzów.

Na południowym wschodzie osiedle graniczy z pozostałą częścią Psiego Pola Zawidawia, co czyni je integralną częścią tego obszaru. Więcej informacji o tej lokalizacji można znaleźć klikając w link: Psiego Pola Zawidawia.

Nazwa osiedla

Kłokoczyce jest nazwą patronimiczną, której źródło tkwi w przezwisku Kłokoczka. Jest to nazwa, która ma swoje korzenie w lokalnej historii i tradycji.

W wyjątkowej księdze łacińskiej, znanej jako Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego), spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna między latami 1295 a 1305, miejscowość ta pojawia się w zlatynizowanej wersji jako Clokzithi.

Po zakończeniu II wojny światowej, gdy Dolny Śląsk przeszedł pod polską administrację, przez pewien czas stosowano nazwę Głogczyce lub Głogszyce. Obecna forma nazwy została wprowadzona dopiero w roku 1947, co świadczy o dynamicznych zmianach w nazewnictwie w regionie.

Historia osiedla

Osadnictwo na obszarze dzisiejszych Kłokoczyc ma swoją historię sięgającą początków I wieku n.e., co zbiega się z okresem wpływów rzymskich. O tym świadczy znaleziona ceramika pochodząca z odkrytego cmentarzyska.

Najstarsza pisemna wzmianka o tej osadzie datowana jest na około 1300 rok, kiedy to w dokumentach można znaleźć nazwy: Clokzithi oraz Glocziti. Historyczne zapisy pokazują ewolucję tej nazwy: w 1354 roku pojawiła się forma Glogschycz, w 1651 roku zapisano Glockschütz, a w 1785 roku wystąpiła jako Glockschuez.

Od chwili pierwszego zapisu aż do 1810 roku wieś podlegała pod klasztor św. Katarzyny. W 1785 roku zamieszkiwało ją 82 mieszkańców, spośród których były 3 rzemieślników i przekupień. W osadzie znajdowały się także 26 domów, folwark oraz młyn wodny.

W grudniu 1970 roku liczba mieszkańców wzrosła do 198, a Kłokoczyce zostały włączone do Wrocławia 1 stycznia 1973 roku. Z kolei 18 listopada 2004 roku na podstawie Uchwały Rady Miejskiej Wrocławia, osiedle stało się częścią nowo utworzonej jednostki samorządowej znanej jako Psie Pole Zawidawie.

Czasy obecne

Aktualny obraz Kłokoczyc to izolowana osada wiejska, której obszar jest przeplatany siecią różnorodnych kanałów oraz rowów melioracyjnych, w tym Kanału Kłokoczyckiego. Te cieki wodne mają istotne znaczenie dla lokalnego ekosystemu, łącząc ją z pobliskimi rzekami, takimi jak Dobra i Widawa. Dobra, wpływająca na ten teren, rzeka, może się poszczycić wyjątkowym przebiegiem, a jej ujście do Widawy ma miejsce właśnie w Kłokoczycach.

Obecnie, rzeka Dobra wyznacza południową granicę osiedla, stając się istotnym punktem odniesienia dla mieszkańców oraz przyrodniczego otoczenia tego miejsca.

Komunikacja miejska

Osiedle Kłokoczyce jest dobrze skomunikowane z innymi częściami Wrocławia, dzięki czemu mieszkańcy mogą wygodnie podróżować. Komunikację zbiorową zapewniają linie autobusowe, które łączą to miejsce z miastem. Jedną z głównych linii obsługujących tę trasę jest autobus linii 147, który kursuje na trasie Kłokoczyce – Mulicka.

Wszystkie szczegóły dotyczące komunikacji miejskiej można znaleźć na stronie MPK Wrocław, gdzie dostępne są także informacje o rozkładach jazdy oraz innych liniach autobusowych.

Przypisy

  1. Odkryta przypadkiem stara, polska mapa Wrocławia. Trudno uwierzyć, jak kiedyś nazywały się wrocławskie osiedla!
  2. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 09.12.1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. (M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55, s. 4)
  3. Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 323
  4. Antoni Wrzosek: Skorowidz gmin Śląska Dolnego i Opolskiego z niemieckimi i polskimi nazwami miejscowości. Katowice: Instytut Śląski, 1945, s. 21.
  5. H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889.
  6. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  7. Zygmunt Antkowiak: Stare i nowe osiedla Wrocławia. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1973, s. 252.

Oceń: Kłokoczyce

Średnia ocena:4.77 Liczba ocen:13