Kamienica przy Rynku 53 we Wrocławiu

---

Historia kamienicy i jej architektura

Pierwsze informacje dotyczące budynku, który znajduje się na parceli nr 53, wskazują na jego pochodzenie z późnego średniowiecza. Oryginalnie w XVI wieku, kamienica została zaprojektowana jako czterokondygnacyjny obiekt o wąskiej, dwuosiowej fasadzie, z charakterystycznym dachem kalenicowym. W 1704 roku nowym właścicielem został kupiec Georg Pfender, który w znaczący sposób wpłynął na przemiany architektoniczne tego miejsca.

To dzięki jego staraniom kamienica zyskała nowy, barokowy styl. Przebudowa objęła nie tylko fasadę, lecz także wnętrza. Powstał wówczas czterokondygnacyjny budynek, który charakteryzował się dwuosiową fasadą zakończoną wysuniętym gzymsem, a ponad nim umiejscowiono dwukondygnacyjny szczyt wykończony tympanonem.

Wnętrza kamienicy również uległy dużym zmianom, co doprowadziło do powstania trzytraktowego układu budynku, w którym centralne miejsce zajmowała klatka schodowa zlokalizowana w środkowym trakcie. Ta nowa forma nie tylko wzbogaciła funkcjonalność obiektu, ale również podkreśliła jego walory estetyczne.

Po 1945 roku

W trakcie II wojny światowej w 1945 roku budynek przy Rynku 53 we Wrocławiu przetrwał w zaskakująco dobrym stanie, bez poważnych uszkodzeń. Chociaż nie doznał on znaczących zniszczeń, podjęto decyzję o jego rozbiórce. W 1955 roku kamienica została odbudowana, a projekt tego przedsięwzięcia opracował architekt Jacek Cydzik.

Nowa struktura budynku była inspirowana pierwotnym stylem kamienicy, z zachowaniem elementów architektonicznych sprzed wojny. Wyjątek stanowiła klatka schodowa, której lokalizację przeniesiono do sąsiedniego budynku przy kamienicy nr 54, znanej jako „Pod Drzewem Morwowym”.

---

Oceń: Kamienica przy Rynku 53 we Wrocławiu

---