Otto Toeplitz, wybitny niemiecki matematyk, przyszedł na świat 1 sierpnia 1881 roku we Wrocławiu. Jego życie dobiegło końca 15 lutego 1940 roku w Jerozolimie.
Był on osobą o żydowskich korzeniach, a jego prace koncentrowały się głównie na nieskończonych formach liniowych i kwadratowych. Te aspekty matematyki były kluczowe w jego badaniach, które miały znaczący wpływ na rozwój tego pola w XX wieku.
Życiorys naukowy
Otto Toeplitz pochodził z rodziny z matematycznymi tradycjami – jego dziadek i ojciec wykonywali zawód nauczycieli gimnazjalnych w tej dziedzinie. Ukończył szkołę średnią we Wrocławiu, po czym rozpoczął studia matematyczne na Königliche Universität zu Breslau. Po zakończeniu nauki podjął pracę naukową właśnie na tej uczelni, koncentrując się na geometriach algebraicznych, co zaowocowało uzyskaniem doktoratu w 1905 roku. Po roku przeniósł się do Getyngi, a w 1913 roku objął stanowisko na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii – początkowo jako profesor nadzwyczajny, a od 1920 roku jako profesor zwyczajny.
W 1928 roku objął prestiżową katedrę na Uniwersytecie w Bonn, jednak jego kariera została przerwana w 1935 roku, kiedy to został usunięty z powodu pochodzenia przez reżim nazistowski. W 1939 roku emigrował do Palestyny, gdzie kontynuował pracę naukową.
W latach trzydziestych XX wieku Toeplitz skoncentrował swoje badania na teorii przestrzeni nieskończenie wymiarowych, krytykując jednocześnie pracę Stefana Banacha, uznając ją za zbyt abstrakcyjną. Napisał także książkę, która wywołała kontrowersje w środowisku matematycznym – dotyczyła ona rachunku różniczkowego i całkowego; jej tytuł brzmiał niem. Die Entwicklung der Infinitesimalrechnung – eine Einleitung in die Infinitesimalrechnung nach der genetischen Methode, co w polskim tłumaczeniu oznacza „Rozwój rachunku nieskończenie małych – wprowadzenie do rachunku nieskończenie małych według metody genetycznej”.
W tej pracy Toeplitz zastosował tzw. „metodę genetyczną”, co oznaczało, że przedstawiał wyidealizowaną narrację historii, by uzasadnić pojawiające się pojęcia. Zamiast skupiać się na rezultatach oraz na odpowiedziach na pytania, zajął się raczej prowokującymi pytaniami i problemami, które stały u podstaw rozwoju teorii rachunku różniczkowego oraz całkowego, ukazując, jak powstawały rodzące się idee z klasycznych zagadnień matematyki starożytnej Grecji.
W Polsce wydano również przekład jego popularnonaukowej książki, napisanej we współpracy z Hansem Rademacherem, zatytułowanej O liczbach i figurach (oryg. Von Zahlen und Figuren, tłum. Abraham Goetz, wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1956).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Marcin Czerwiński (biolog) | Arnold Oskar Meyer | Martin Grosser | Marek Oziewicz | Janusz Kubrakiewicz | Władysław Adam Majewski | Hedwig Kohn | Robert Wiszniowski | Andrzej Drzewiński | Emil Otto Oskar von Kirchner | Krzysztof Kawalec | Julia Jezierska | Grażyna Pańko | Mateusz Goliński | Marek Winiarczyk | Teodor Gotszalk | Michał Morayne | Barbara Fatyga | Andrzej Markowski (językoznawca) | Zdzisław Julian WinnickiOceń: Otto Toeplitz