Arnold Oskar Meyer

Meyer był synem znanego fizyka Oskara Emila Meyera. Jego edukacja historyczna obejmowała prestiżowe uczelnie, takie jak Tybinga, Lipsk, Berlin, Heidelberg oraz Wrocław. Doktorat obronił w 1900 roku, a po krótkim okresie spędzonym w Anglii wrócił do pracy w archiwum w Wrocławiu oraz w Niemieckim Instytucie Historycznym w Rzymie. W 1908 roku uzyskał habilitację, co pozwoliło mu na dalsze rozwijanie kariery akademickiej.

Warto również zaznaczyć, że podczas I wojny światowej Meyer służył w wojsku. Po zakończeniu działań wojennych, w latach 1919-1930 był członkiem Deutschnationale Volkspartei. Po habilitacji prowadził wykłady w Kiel, Rostocku, Getyndze, Monachium, a od 1936 roku także w Berlinie.

Meyer wniósł znaczący wkład w tworzenie Słownika historii Niemiec oraz napisał biografię Otto von Bismarcka. Jego zainteresowania obejmowały również dziejowości Anglii oraz kontrreformację. Akademickie uznanie zdobył jako członek Bawarskiej Akademii Nauk oraz jako członek korespondent Royal Historical Society. W trudnych czasach reżimu Hitlera pracował dla Instytutu Historii Nowych Niemiec, historycznej placówki powiązanej z NSDAP.