Mosty Jagiellońskie

Most południowy, przerzucony nad Kanałem Powodziowym, zaprojektowany przez inżyniera Christiana Nakonza, wyróżniał się stalowym pomostem, który był podwieszony na sztywnych wieszakach wsparcia. Te wieszakowe dwuprzegubowe dźwigary łukowo-kratowe stanowiły niezwykle innowacyjne rozwiązanie inżynieryjne swojego czasu. Most ten nosił nazwę „mostu Nakonza”, jednak po II wojnie światowej jego nazwa uległa przekształceniu w „most Na Końcu”, co było nawiązaniem do jego położenia.

Most północny, który powstał w 1917 roku jako kontynuacja budowy, over nad Kanałem Żeglugowym, ma ramowo-belkową konstrukcję z belek żelbetowych, z podstawami ramy przęsła opartymi na konstrukcji pobliskiej śluzy „Zacisze”. Dopiero w latach 70. mosty Jagiellońskie zyskały swoją oficjalną, współczesną nazwę, co znacząco podkreśliło ich rolę w miejskim krajobrazie Wrocławia.

22 lipca 1984 roku oddano do użytku niemal identyczne nowe mosty, które zostały zaprojektowane przez inżynier Krystynę Angerman i zbudowane przez wrocławski "Mostostal". Nowe konstrukcje, znajdujące się na zachód od pierwotnych mostów, mają różnice w rozmiarach; most południowy waży aż 300 ton i mierzy 60,70 metra długości, podczas gdy jego starszy odpowiednik ma 60,49 metra. Most północny, o wadze 170 ton, jest dłuższy od swojego poprzednika i osiąga długość 39,0 metrów (stary most mierzy 21,65 metra).