Kościół św. Józefa Rzemieślnika we Wrocławiu

Świątynia została wzniesiona w latach 1932–1933, a jej projekt autorstwa architekta Joachima Freiherra przyciąga uwagę swoją prostotą i funkcjonalnością. Uroczyste poświęcenie tej budowli miało miejsce 26 września 1933 roku, które przeprowadził kardynał Adolf Bertram. Początkowo kościół był częścią parafii św. Maurycego we Wrocławiu i był zarządzany przez kuratora, jednego z wikariuszy tej parafii. Jednak już 22 czerwca 1942 roku, świątynia uzyskała status kościoła parafialnego dla nowo utworzonej parafii św. Józefa Rzemieślnika.

Niestety, w trakcie oblężenia Wrocławia w 1945 roku, kościół uległ zniszczeniu na skutek decyzji władz Festung Breslau, co doprowadziło do jego spalenia. Już 1 czerwca 1945 roku zapadła decyzja o jego odbudowie, a proces ten zakończony został 19 marca 1946 roku, kiedy to kościół został poświęcony przez sufragana wrocławskiego, Josepha Ferche. Ostateczne prace remontowe, które obejmowały dach oraz kopułę, a także dobudowę dwóch zakrystii, zakończono w 1949 roku. W 1969 roku odnowiono tynki zewnętrzne, a w latach 1971–1973 przebudowano prezbiterium oraz sąsiadujące z nim kaplice, co nadało nowy wygląd wnętrzu.

Architektonicznie, kościół zbudowany jest z cegły i żelbetu, a jego otynkowana elewacja reprezentuje styl modernistyczny. Jego forma rotundy, wraz z ośmiokątną nawą, prezbiterium oraz absydami ołtarzowymi, czyni go budowlą centralną. Dzwonnica, umieszczona na zwieńczeniu fasady, stanowi dodatkowy element dekoracyjny. Wnętrze kościoła charakteryzuje się prostotą i funkcjonalnością.

Warto zwrócić uwagę na chrzcielnicę z 1927 roku, autorstwa wrocławskiego mistrza kowalstwa artystycznego Jaroslava Vonki, która pierwotnie znajdowała się w kościele św. Jadwigi na Popowicach. Od 1946 roku kościół pełni znów funkcję parafialną, a jego duszpasterzami są księża Misjonarze Św. Wincentego á Paulo, znani powszechnie jako lazaryści.