Dom własny Adolfa Radinga

---

Historia

Adolf Rading, architekt, który w 1919 roku podjął decyzję o przeprowadzce z Berlina do Wrocławia, miał na celu objęcie stanowiska kierownika katedry architektury w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego. Wkrótce po osiedleniu się w mieście, zaprojektował swój własny dom, który stanął przy ówczesnej Stifterstrasse na terenie osiedla Borek.

W październiku 1921 roku wykonano pierwszy projekt, który niestety nie został zaakceptowany przez Policję Budowlaną z uwagi na jego niezwykle awangardowy kształt dachu. Istnieje jedynie jedna zachowana fotografia dokumentująca model tego budynku, na której można zobaczyć prostopadłościenną formę z dachem, który stopniowo obniżał się ku południu, zakończonym płytą wspornikową.

Inspiracje Radinga pochodziły ze wzorców stworzonego przez grupę artystyczną Gläserne Kette, kierowaną przez Bruno Taut, oraz holenderską grupę De Stijl. Po dokonaniu pewnych poprawek, w tym zmiany na bardziej klasyczny styl dachu, w 1922 roku zakończono budowę jego domu, w którym mieszkał z żoną przy dzisiejszej ulicy Sochaczewskiej aż do 1933 roku.

Warto podkreślić, że w momencie, gdy w Niemczech do władzy doszli naziści, Rading podjął decyzję o opuszczeniu kraju, co z pewnością miało ogromny wpływ na jego dalsze życie i karierę zawodową.

Architektura

Dom zaprojektowany przez Adolfa Radinga ma prosto klasowy układ, bazujący na prostokątnym planie o wymiarach 6 × 10 m. Całość zwieńczona została czterospadowym dachem, który przywodzi na myśl azjatyckie pagody.

Aspirit szczególnie dostrzegalny jest w kształcie komina oraz w latarni, która niegdyś zdobiła wejście. Jeszcze bardziej wyraźnym ze znanych ekspresjonistycznych akcentów jest ostrołukowe zakończenie drzwi wejściowych, które pozostało z oryginalnego projektu. Mimo niewielkiej powierzchni użytkowej wynoszącej zaledwie 70 m², Rading z powodzeniem łączył modernistyczne podejście do przestrzeni. Na parterze zlokalizowano strefę dzienną z salonem połączonym z jadalnią, zajmującą większą część wschodniej i południowej strony domu.

Dodatkowe pomieszczenia na parterze obejmują kuchnię, pomieszczenie gospodarcze oraz pokój dla służącej. Nowatorskie podejście twórcy, związane z tworzeniem przestronnych stref dziennych, współczesne było z pomysłami Le Corbusiera, którego dzieł Rading nie miał jeszcze okazji poznać. Na piętrze zaś mieściły się dwie sypialnie i łazienka, co zapewniało domownikom komfort i prywatność. Budynek był również wyposażony w piwnicę oraz strych, a przed II wojną światową dodano garaż od strony północnej.

Dom przetrwał trudne czasy wojenne w dość dobrym stanie. Dziś jest on własnością prywatną i zachował swoją formę w zbliżonym do pierwotnego kształcie. Jednakże niektóre detale, takie jak lampa nad wejściem, zniesiona nasada kominowa oraz ogrodzenie, nie przetrwały do naszych czasów.

Ocena

Dom Radinga, zbudowany na początku dwudziestolecia międzywojennego, stanowi ważny punkt odniesienia w dziejach architektury tego okresu. Współcześni historycy architektury uznają go za jeden z fundamentalnych wzorców, który wytyczał nowe trendy w modernizmie.

---

Oceń: Dom własny Adolfa Radinga

---