Andreas Riehl młodszy

---

Życie

Andreas Riehl młodszy, syn wrocławskiego malarza Andreas Riehla starszego, miał niezwykle interesującą historię, która zaczęła się w jego rodzinnym mieście. Jego ojciec, z pewnych powodów związanych z konfliktem z lokalnym cechem malarzy, postanowił opuścić Wrocław i osiedlił się w Norymberdze. W 1575 roku tamtejsze władze przyjęły go w poczet obywateli, co umożliwiło mu rozwój kariery artystycznej.

Andreas młodszy, od 1596 roku, pracował dla elektora brandenburskiego, Jana Jerzego, co otworzyło przed nim nowe możliwości twórcze oraz współprace z wybitnymi osobistościami tamtej epoki. W 1598 roku podjął decyzję o przeprowadzce do Ansbach, gdzie zaledwie rok później, w 1599 roku, rozpoczął pełnienie obowiązków malarza nadwornego margrabiego brandenburskiego, Jerzego Fryderyka.

Jego prace i wpływ na sztukę renesansową w tym okresie były znaczące. Andreas Riehl młodszy zmarł w 1613 roku, a jego pogrzeb odbył się 14 sierpnia, co kończy jego życiową podróż.

Twórczość

Andreas Riehl, znany ze swojego talentu malarskiego, skupiał się głównie na portretach, które wyróżniały się na tle współczesnych mu prac. Jego styl był mocno inspirowany twórczością Hansa Krella. Riehl stworzył szereg portretów, w tym przedstawienia członków królewskiego rodu Hohenzollernów, z szczególnym uwzględnieniem portretów całopostaciowych.

Malowane przez niego postacie ukazywane były w sztywnych pozach, jednak w bogatych i przepięknie zdobionych szatach, co dodało im majestatu. Każdy szczegół szaty był oddany z precyzyjną dbałością o detale. Jak zauważa Marek Pierzchała, kustosz Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Riehl „demonstrował w smukłych postaciach i efektach światłocieniowych kapryśną nonszalancję manierysty”.

Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest portret Stefana Batorego, który obecnie znajduje się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Artysta sygnował swoje prace monogramem „AR”, który był wzorowany na symbolu Albrechta Dűrera.

• Portret Stefana Batorego – ok. 1600, 106 × 186, portret sygnowany „AR”,
• Portret Jerzego Fryderyka Hohenzollerna – po 1601, 113 × 96, Muzeum Narodowe we Wrocławiu,
• Portret Sophie von Brandenburg – 1586, 99.3 × 79 cm,
• Portret Erdmuty brandenburskiej – ok. 1590, ostatnia kolekcja: Pomorskie Muzeum Krajowe w Szczecinie, obraz po II wojnie światowej uznany za zaginiony.

---

Oceń: Andreas Riehl młodszy

---