Ambrosius Moiban

Jego pochodzenie było skromne; ojciec Moibana był szewcem pracującym we Wrocławiu. Edukację rozpoczął w wrocławskim gimnazjum św. Marii Magdaleny, a następnie kontynuował naukę w nyskim gimnazjum, które funkcjonowało przy kościele św. Jakuba. Po ukończeniu nauki w Nysie, podjął pracę jako nauczyciel w szkole przy Bożego Ciała w Wrocławiu. Jednak jego ambicje skłoniły go do wyjazdu do Krakowa, gdzie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po zdobyciu tytułu bakałarza na Uniwersytecie Jagiellońskim, Moiban przeniósł się do Wiednia, gdzie uzyskał tytuł magistra. Jego powroty do Wrocławia przyniosły owocne rezultaty; od 1518 roku nauczał w różnych gimnazjach, zaczynając od katedry w Wrocławiu. W 1520 roku został mianowany wykładowcą oraz rektorem macierzystego gimnazjum.

W latach 1521-1523 Moiban kontynuował swoją edukację na uczelniach, odwiedzając Ingolstadt, Tybindze oraz Wittenbergę, gdzie nawiązał bliskie relacje z Martinem Lutrem oraz Filipem Melanchtonem. W 1525 roku zdobył tytuł doktora teologii w Wittenberdze, co otworzyło przed nim drogę do objęcia posady pierwszego protestanckiego proboszcza w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu. W 1547 roku objął również rolę inspektora kościołów we Wrocławiu.

Ambrosius Moiban pozostawił po sobie dziedzictwo teologiczne w postaci kilku publikacji, w tym:

• Das herrliche Mandat Jhesu Christi unsers Herrn und Heilandes. 1537,
• Catechismi Capita Decem. 1538.