Johann Friedrich Burg

Jego edukacja rozpoczęła się w wrocławskim gimnazjum elżbietańskim, które ukończył w 1706 roku. Następnie, podjął studia na uniwersytecie w Lipsku, gdzie w 1708 roku uzyskał tytuł magistra. Po zakończeniu nauki, Burg odbył liczne podróże samokształceniowe, odwiedzając Londyn oraz miasta obecnej Holandii i Belgii. W 1711 roku powrócił na macierzystą uczelnię, by zdobyć tytuł bakałarza teologii.

Po tych wydarzeniach, Burg wrócił do Wrocławia, gdzie związał swoje życie zawodowe z rolą pastora, m.in. w kościele pw Marii Magdaleny. W 1735 roku został mianowany proboszczem parafii przy kościele św. Elżbiety oraz inspektorem kościołów i szkół w Wrocławiu.

Kariera Burg’a rozwijała się dynamicznie, a w 1742 roku uzyskał tytuł nadradcy konsystorialnego śląskiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Na tym stanowisku w znaczący sposób przyczynił się do rozwoju swojego Kościoła w zarządzanej prowincji, jednocześnie z powodzeniem prowadząc politykę utrzymywania dobrych relacji z Kościołem katolickim na Śląsku. W uznaniu jego osiągnięć, uniwersytet w Halle w 1736 roku nadał mu tytuł Doktor honoris causa.

Johann Friedrich Burg jest także autorem kilku istotnych publikacji teologicznych oraz kaznodziejskich, w tym:

• Einleitung zur natürlich-vernünftigen und christlichen Sittenlehre, Breslau 1736 (kilka późniejszych wydań),
• Institutiones theologiae theticae cum librorum, Breslau 1739 (późniejsze wydania w 1746 i 1766),
• Evangelisches Gesangbuch für die königlich schlesischen Lande, 1742.
• W latach 1750–1756 opublikował sześciotomowy zbiór kazań swojego autorstwa.