Krzysztof Bojko (duchowny)

---

Życiorys

Młodość

W 1970 roku, Krzysztof Bojko rozpoczął swoją edukację w Szkole Podstawowej nr 45 położonej we Wrocławiu. Po jej zakończeniu kontynuował naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Piastów Śląskich, gdzie uczęszczał do klasy o profilu humanistycznym. W tym czasie, zainteresował się harcerstwem, przystępując najpierw w 1973 roku do drużyny zuchowej, a rok później do drużyny harcerskiej. Dzięki swojej aktywności zdobywał różnorodne sprawności oraz stopnie harcerskie.

Swoją działalność harcerską rozpoczął w 27. Wrocławskiej Drużynie Harcerskiej im. Mariana Langiewicza, gdzie pełnił funkcję zastępowego. W 1979 roku, już jako instruktor harcerski, objął stanowisko drużynowego tej drużyny. Następnie, w 1981 roku, został drużynowym 72. WDH im. Andrzeja Romockiego, przekształcając tę drużynę w zalążek przyszłego szczepu oraz hufca „Wigry”.

W listopadzie 1981 roku, Krzysztof Bojko wstąpił do Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego, postulującego zmiany związane z dekomunizacją harcerstwa i przywrócenie zasad tolerancji religijnej oraz powrotu do tradycyjnych metod wychowawczych skautingu. Ostatecznie, z uwagi na odrzucenie tych postulatów przez Związek Harcerstwa Polskiego, Krąg stał się niezależną organizacją, pozostając formalnie w strukturach ZHP.

Praca duszpasterska i społeczna

W 1982 roku, Krzysztof Bojko podjął studia w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu. W czasie nauki jako kleryk kontynuował swoją działalność w harcerstwie, angażując się w tworzenie kręgów starszoharcerskich. 12 września 1984 roku rozpoczął organizowanie Harcerskiego Ruchu Liturgicznego, wzorując się na już istniejącej organizacji „Zawisza” z Lublina. Starał się wprowadzić do Wrocławia podobną formację harcerską opartą na wartościach katolickich.

W seminarium założył Harcerski Krąg Klerycki i współorganizował Duszpasterstwo Harcerskie we Wrocławiu. Lata 1986-1988 to czas jego zaangażowania w organizację Krajowego Porozumienia Kręgów Kleryckich w ramach krajowego Duszpasterstwa Harcerskiego. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 21 maja 1988 roku, Krzysztof Bojko rozpoczął pracę duszpasterską i stał się przewodniczącym Porozumienia Kręgów Kleryckich.

Po wsparciu Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, rozpoczął działalność w parafii pw. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu, aktywnie uczestnicząc w życiu harcerskim jako komendant szczepu, a później jako komendant Związku Drużyn Męskich ZHR „Wadmal”. Ponadto pełnił rolę Rejonowego Duszpasterza Harcerskiego. W 1992 roku został mianowany Diecezjalnym Duszpasterzem Harcerskim w nowo utworzonej Diecezji Legnickiej. W kolejnych latach prowadził wiele działań w Harcerstwie, w tym organizując zjazdy i pełniąc różnorodne funkcje w zarządzie ZHR.

W 1994 roku przeniósł się do parafii św. Michała Archanioła w Polkowi­cach, a następnie w 1995 do parafii św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu, gdzie utworzył nową drużynę harcerską. W 1996 roku trafił do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Legnicy, sprawując funkcję komendanta Białej Służby oraz organizując nowe drużyny harcerskie. We współpracy z innymi liderami, przyczynił się do stworzenia Dolnośląskiego Hufca Harcerzy „Zachód”.

Działalność duszpasterska w latach 2000 była różnorodna, w tym organizował obozy i wspierał pamięć o męczeństwie ofiar obozu koncentracyjnego „Gross Rosen” w Rogoźnicy, oraz podejmował inicjatywy związane z organizacjami kresowymi. W 2002 roku, po przyjęciu roli proboszcza parafii Przemienienia Pańskiego w Białej, rozwijał działalność związaną z harcerstwem, a także z organizacjami kresowian i sybiraków.

Założył Stowarzyszenie „Kresy – Przeszłość i Przyszłość”, w którym objął funkcje wiceprezesa. Jego kontakty z harcerzami Litwy i Ukrainy zaowocowały udziałem w działalności kapelana Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. Krzysztof Bojko dążył także do utworzenia Muzeum Dokumentacji Kresów Wschodnich, pragnąc, aby jego siedziba znalazła się w Legnicy.

Śmierć

10 listopada 2013 roku zmarł po długiej chorobie. W jego ostatniej woli było, aby spoczął na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu.

Praca naukowa

Na seminarium naukowym poświęconym historii Kościoła, które było prowadzone przez ks. prof. Kazimierza Dolę oraz adiunkta ks. dra Józefa Patera w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu, Krzysztof Bojko napisał swoją pracę magisterską zatytułowaną: „Udział duchowieństwa katolickiego w polskim ruchu harcerskim w latach 1911–1920”. W trakcie pisania magisterium, posługując się pseudonimem „Jerzy Mikulicz”, publikował liczne artykuły dotyczące kapelanów harcerskich w czasopiśmie Duszpasterstwa Harcerskiego „Czuwajmy”. Te artykuły obejmowały biografie takich postaci jak biskup Władysław Bandurski, Gerard Szmyd, bł. Stefan Frelichowski oraz Ignacy Skorupka.

W 1997 roku Krzysztof Bojko obronił swoją pracę doktorską na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, która nosiła tytuł: „Działalność duchowieństwa katolickiego w Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1921–1939”. Recenzent jego pracy, prof. Tomasz Strzembosz, uznał, że dzieło to wypełnia istotną lukę w historiografii harcerstwa polskiego, wskazując na dotychczasowy brak poważnych prac syntetycznych oraz gruntownych analiz tematycznych.

W swojej dalszej działalności badawczej Bojko skupił się na dokumentowaniu historii harcerstwa polskiego, odtwarzając jego działalność na Litwie w pierwszych latach II wojny światowej. Przeprowadzając kwerendę w litewskich archiwach, stworzył obszerny artykuł zatytułowany „Harcerstwo polskie na Litwie w latach 1939–1941”.

Działalność publicystyczna

Publicystyka Krzysztofa Bojko koncentrowała się na programie pracy wychowawczej oraz religijnej w harcerstwie. Kreśliła ona wizję polskiego harcerstwa, w której kluczową zasadą integralnego wychowania miał być rozwój religijny, moralny, intelektualny oraz fizyczny harcerzy. Z kolei wychowanie prospołeczne w ramach harcerstwa miało prowadzić do kształtowania postaw prorodzinnych i patriotycznych wśród młodzieży.

Według ks. hm. Krzysztofa Bojko, metody wychowawcze w harcerstwie powinny być zbudowane na takich zasadach jak wzajemność, pośredniość, stopniowość, wszechstronność, pozytywność oraz otwartość na świat i otaczającą przyrodę. W swojej roli kapłana oraz kapelana Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej (ZHR) wydał „Podręcznik duszpasterza harcerskiego”. Dodać należy, że opublikował również wspomnienia z licznych podróży do takich miast jak Lwów i Drohobycz.

Odznaczenia

Ksiądz Krzysztof Bojko, znany z jego zaangażowania w działalność społeczną na rzecz Kresów oraz promowanie kultury kresowian, był wielokrotnie nagradzany za swoje zasługi. W 2009 roku odznaczono go Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP – Lecha Kaczyńskiego, co stanowi wyraz uznania dla jego działań na rzecz społeczności kresowej.

Dodatkowo, Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej przyznał księdzu Bojko prestiżowe odznaczenie – Krzyż Honorowy ZHR „Semper Fidelis”. Również Biskup Polowy Wojska Polskiego uhonorował go Medalem Błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki, co podkreśla znaczenie jego wkładu w działalność duszpasterską i społeczną.

---

Oceń: Krzysztof Bojko (duchowny)

---