Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 4 we Wrocławiu

---

Historia

Historia tego obiektu sięga XIII wieku, kiedy to parcela nr 4 została wyodrębniona pomiędzy dwoma kuriami. Wysokość działki wynosiła od 12,5 do 12,7 m, z tylnej strony zwężając się do 11,5 m. Wzniesienie murowanego budynku miało miejsce w pierwszej połowie XIV wieku. Była to jednotraktowa, jednopiętrowa konstrukcja z podpiwniczeniem oraz dwoma szczytami, które zwracały się ku ulicy. Trakt podzielony był na dwa niemal równe pomieszczenia o wymiarach 11,5 × 5 m każde, z dobrze zachowaną sklepioną przestrzenią.

W latach 1470–1525, w tylnej części posesji, powstała oficyna o wymiarach 11,75 × 6,7 m, a przestrzeń pomiędzy nią a głównym budynkiem została ogrodzona murem. W okresie renesansu, na przełomie XVI i XVII wieku, kamienica przeszła istotną przebudowę.

W tym czasie zmieniono ją w trzykondygnacyjną, kalenicową konstrukcję, a drewniany strop frontowej izby został wzbogacony o bogato profilowane belki oraz polichromię w odcieniach ciemnego brązu i ugru, z motywami roślinnymi i maureskowymi. Takie dekoracje stały się powszechne w intarsjach meblowych na Śląsku w latach 20. XVII wieku.

Na koniec XVIII wieku, fasada budynku, która miała sześć osi, przeszła kolejną przebudowę w stylu klasycystycznym. Między drugą a trzecią kondygnacją pojawiła się płaskorzeźba przedstawiająca scenę składania ofiary z plonów ziemi. Dodatkowo, po bokach płaskorzeźby umieszczone zostały medaliony z kobiecą postacią w antykizujących szatach. Pod gzymsem wieńczącym zainstalowano sztukatorskie dekoracje w formie roślinnych girland, które wisiały naprzemiennie na głowach i wieńcach. W portalu kamienicy zachowała się klasycystyczna stolarka.

---

Oceń: Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 4 we Wrocławiu

---