Julius Bruck

Medycyna i zdrowie

Julius Bruck, urodzony 6 października 1840 roku we Wrocławiu, to postać, która zapisała się w historii jako znaczący niemiecki lekarz dentysta. Swoją całkowitą karierę zawodową spędził w Wrocławiu, przyczyniając się do rozwoju stomatologii w tym regionie.

Bruck jest szczególnie znany za pionierskie osiągnięcia związane z tworzeniem przyrządów do oświetlania jam ciała. Jego prace oparte na metodzie diafanoskopii, która polega na przesyłaniu światła przez tkanki ciała, przyczyniły się do znacznej poprawy diagnostyki medycznej. Odkrycia te, będące przełomem w ówczesnej stomatologii, pozwoliły na lepsze zrozumienie i leczenie schorzeń jamy ustnej.

Życiorys

Julius Bruck urodził się 6 października 1840 roku jako najstarszy z trzech synów żydowskiego lekarza dentysty Jonasa Brucka, który żył w latach 1813–1883, oraz jego żony Rosalie z domu Marle. Rodzina Brucków, która miała swoje korzenie w Raciborzu, charakteryzowała się medycznymi tradycjami, gdyż Jonas, ojciec Juliusa, pochodził z rodziny kupieckiej. Jego młodszy brat Felix (1843–1911) postanowił związać swoją przyszłość z prawem i edukował się we Wrocławiu oraz Heidelbergu.

Od najmłodszych lat Julius przejawiał zainteresowanie medycyną, co skłoniło go do podjęcia decyzji o pójściu w ślady ojca. Studiował medycynę w renomowanych miastach, takich jak Wrocław, Berlin, Bonn oraz Paryż. Swoje studia zakończył w 1858 roku, a w 1866 roku uzyskał stopień doktora na uniwersytecie w Erlangen. W latach 1863–1867 pracował w klinice Albrechta Theodora Middeldorpfa we Wrocławiu.

W 1871 roku rozpoczął działalność akademicką jako Privatdozent odontologii na Uniwersytecie Wrocławskim, a dwa lata później założył prywatny Instytut Stomatologiczny. Warto zaznaczyć, że jego ojciec otworzył prywatną poliklinikę już w 1862 roku, kontynuując rodzinne tradycje medyczne.

W 1890 roku Instytut Stomatologiczny został uznany za samodzielną katedrę na Uniwersytecie Wrocławskim, a państwo zdecydowało się odkupić go od Brucka. Rok później Julius Bruck otrzymał tytuł profesora tytularnego. W ciągu swojej kariery był również honorowym członkiem Ehrenmitglied des Vereins schlesischer Zahnärzte i zdobył liczne prestiżowe odznaczenia państwowe.

Ze względu na pogarszający się stan zdrowia w 1895 roku, Bruck został zmuszony do odejścia na emeryturę. Zmarł w 1902 roku i został pochowany w rodzinnej krypcie na Starym Cmentarzu Żydowskim we Wrocławiu. Jego syn, Walther Wolfgang Bruck (1872–1937), również szedł w ślady ojca, wybierając profesję lekarza stomatologa oraz karierę akademicką.

Dorobek naukowy

Bruck, poza swoją praktyką medyczną, angażował się w różne innowacyjne projekty. Jednym z jego ambitnych zamierzeń było stworzenie urządzenia, które umożliwiałoby oświetlanie wnętrza ciała pacjenta, co jest niezwykle istotnym aspektem w diagnostyce medycznej.

W 1867 roku, przy użyciu rozgrzanego do czerwoności drucika platynowego, próbował illuminiować jamę ustną pacjenta. Pomysł, by wykorzystać temperaturę do naświetlania niedostępnych miejsc, otwierał nowe horyzonty w zakresie medycznych narzędzi diagnostycznych.

W podobny sposób, Bruck podjął się próby oświetlenia pęcherza moczowego, wprowadzając do odbytnicy specjalnie skonstruowany przyrząd z rozżarzoną pętlą chłodzoną wodą. Takie podejście ukazuje jego nowatorskie myślenie oraz determinację w poszukiwaniu efektywniejszych metod diagnozowania pacjentów.

Prace

Julius Bruck, znany ze swojej innowacyjnej pracy w dziedzinie stomatologii, pozostawił po sobie szereg istotnych publikacji. Oto niektóre z nich:

  • Das Stomatoscop zur Durchleuchtung der Zähne und ihrer Nachbartheile durch galvanisches Glühlicht. Nebst einem Anhang, das Stomatoscop zur Erleuchtung des Rachenraumes zu benutzen. Breslau: Lindner 1865,
  • Le stomatoscope pour rendre diaphanes les dents et leurs parties adjacentes au moyen de la lumiere electro-thermique. Suivi d’un Supplement qui traite de l’application du stomatoscope a l’exploration de la bouche et du pharynx. Breslau: Linduer 1865,
  • Das Urethroscop und Stomatoscop durch galvanisches Glühlicht. Maruschke and Berendt, Breslau 1867,
  • Das Urethroscop zur Durchleuchtung der Blase und ihrer Nachbartheile und das Stomatoscop zur Durchleuchtung der Zähne und ihrer Nachbartheile durch galvanisches Glühlicht. Breslau: Maruschke & Berendt 1867,
  • Die Krankheiten des Zahnfleisches. Leipzig: Förster 1867,
  • L’ uréthroscope et le stomatoscope pour éclairer et rendre diaphanes l’ uréthre et ses parties avoisinantes – les dents et leurs parties avoisinantes, au moyen de la lumière électrogalvanique. Breslau: Maruschke & Berendt 1868,
  • Über angeborene und erworbene Defecte des Mundes. Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für vaterländische Cultur. Breslau : Grass, Barth und Comp. (W. Friedrich), 47, s. 215 (1869),
  • Die angeborenen und erworbenen Defekte des Gesichtes, der Kiefer, des harten und weichen Gaumens auf künstlich plastischem Wege geschlossen und für Aerzte. Chirurgen und Zahn-Aerzte dargestellt (Mit 12 Tafeln photo-lithographischer Abbildungen). Breslau : Kern 1870,
  • Beiträge zur Histologie und Pathologie der Zahnpulpa. Breslau : Kern 1871,
  • – to samo: Breslau: Maruschke & Berendt 1871,
  • Resection des linken Oberkiefers bei einem Fibroma und Ersatz auf künstlich plastischem Wege. Deutsche Vierteljahresschrift für Zahnheilkunde 14, ss. 369-380 (1874).

Każda z tych prac wnosi cenny wkład w rozwój wiedzy na temat牙齿 i zapalnych chorób błony śluzowej. Jego zainteresowania obejmowały zarówno anatomie, jak i patologie, co czyni go jednym z pionierów w swojej dziedzinie.

Oceń: Julius Bruck

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:10