Jan Harasimowicz

Nauka i edukacja

Jan Witold Harasimowicz, urodzony 2 sierpnia 1950 roku we Wrocławiu, to wybitny polski historyk sztuki oraz kultury. Specjalizuje się w historii sztuki nowożytnej, a jego zainteresowania koncentrują się głównie na sztuce renesansu i manieryzmu.

Pełniąc rolę profesora nauk humanistycznych oraz nauczyciela akademickiego, jest aktywnie związany z uczelnianymi instytucjami we Wrocławiu i Toruniu, gdzie dzieli się swoją wiedzą oraz pasją do historii sztuki.

Życiorys

Jan Harasimowicz urodził się w 1950 roku we Wrocławiu. Swoją edukację w zakresie historii sztuki oraz filozofii rozpoczął w latach 1968–1975 na Wydziale Historyczno-FilozoficznymUniwersytetu Wrocławskiego. Praca magisterska, która nosiła tytuł Sztuka śląska lat 1520–1650 wobec konfliktu katolicko-protestanckiego, została przygotowana pod czujnym okiem profesora Mieczysława Zlata. Dodatkowo, w 1978 roku poszerzył swoje wykształcenie o teologię na Uniwersytecie w Zurychu.

Po zakończeniu studiów w 1975 roku, Jan Harasimowicz związał swoje życie zawodowe z Uniwersytetem Wrocławskim. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1984 roku, na podstawie rozprawy dotyczącej Sztuki protestanckiej na Śląsku w latach 1520–1650, którą znowu napisał pod kierunkiem dostojnego profesora Mieczysława Zlata. Ta praca została wyróżniona i w 1986 roku opublikowana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1987 roku przyznała mu nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki.

W 1993 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie historii sztuki, który był efektem rozprawy pod tytułem Śląskie epitafia i nagrobki wieku reformacji. Dwa lata później, w 1997 roku, został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Wrocławskim, aby rok później podjąć pracę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie spędził jeden rok. Od 1 października 1999 roku powrócił do Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie obecnie kieruje Zakładem Historii Sztuki Renesansu i Reformacji, zachowując jednocześnie część etatu w toruńskiej uczelni przez kolejne lata. W roku 2001 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych oraz pełni funkcję dyrektora Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego.

W latach 1990–2005 prowadził wykłady gościnne na uniwersytetach w takich miejscach jak Bochum, Brno, Frankfurt nad Odrą, Lipsk, Marburg, Strasburg, Stuttgart oraz Würzburg. Harasimowicz jest aktywnym członkiem Komisji Historii Kultury Komitetu Nauk Historycznych PAN oraz prezesem Polskiego Towarzystwa Badań Reformacji. Ponadto, zasiada w Radzie Naukowej Muzeum Narodowego w Szczecinie oraz w Polsko-Niemieckiej Grupie Roboczej Historyków Sztuki. Uczestniczy również w różnych projektach międzynarodowych związanych z badaniami i edytorstwem. W 2004 roku został odznaczony Nagrodą Kulturalną Dolnej Saksonii.

Dorobek naukowy

Jan Harasimowicz swoją działalność akademicką skupił na kilku kluczowych zagadnieniach, które w jego pracach odgrywają fundamentalną rolę. Evangelii ten temat obejmował w szczególności:

  • historię nowożytną sztuki i kultury Śląska, zwracając szczególną uwagę na okres XVI oraz pierwszej połowy XVII wieku,
  • historię sztuki krajów Europy Środkowowschodniej, z naciskiem na Brandenburgię, Pomorze, Prusy Królewskie – w szczególności Gdańsk oraz sztukę w miastach,
  • teologię obrazu oraz zjawiska związane z relacją sztuki i religii w czasie reformacji, kontrreformacji oraz nowożytnej konfesjonalizacji.

W swoim dorobku naukowym opublikował wiele znaczących prac, z których wiele zyskało uznanie również za granicą. Wśród jego kluczowych publikacji można wyróżnić:

  • Treści i funkcje ideowe sztuki śląskiej Reformacji 1520-1650, Wrocław 1986,
  • Mors janua vitae. Śląskie epitafia i nagrobki wieku Reformacji, Wrocław 1992,
  • Atlas architektury Wrocławia, 2 tomy (redaktor), Wrocław 1997-1998,
  • Encyklopedia Wrocławia (redaktor), Wrocław 2000,
  • Dolny Śląsk. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2007, s. 280. ISBN 978-83-7384-313-4.

Życie prywatne

Jan Harasimowicz jest osobą, której życie prywatne oparte jest na silnych więziach rodzinnych. Jego żona, Halina, to absolwentka Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Para ma syna Marcina, który przyszedł na świat w 1977 roku i aktualnie pełni rolę dziennikarza sportowego w redakcji „Życia”. Poza tym ich córka Małgorzata, urodzona w 1992 roku, również znajduje się w centrum ich życia rodzinnego.

Poza działalnością zawodową, Jan Harasimowicz ma również swoje pasje, z których najbardziej uwielbianą jest muzyka. W młodości był niezwykle aktywny w tej dziedzinie, grając na klarnecie i występując jako wokalista w zespole rockowym. Jego zamiłowanie do muzyki pozostaje ważnym aspektem jego życia, odzwierciedlając niezwykłą kreatywność i nieprzeciętne umiejętności artystyczne.

Odznaczenia

Jan Harasimowicz jest osobą, która otrzymała szereg prestiżowych nagród i odznaczeń w uznaniu za swoje osiągnięcia oraz wkład w rozwój regionu i kraju.

  • złoty krzyż zasługi – 2005,
  • odznaka honorowa złota zasłużony dla województwa dolnośląskiego – 2013.

Przypisy

  1. Uchwała Nr XXXI/891/13 Sejmiku Województwa Dolnośląskiego w sprawie przyznania Janowi Harasimowiczowi Odznaki Honorowej Złotej Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego. bip.umwd.dolnyslask.pl, 18.03.2013 r. [dostęp 06.04.2013 r.]
  2. Prof. Jan Witold Harasimowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 23.05.2009 r.]
  3. Śląskie epitafia i nagrobki wieku reformacji w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 31.03.2012 r.]
  4. Protestancka sztuka kościelna na Śląsku w latach 1520-1650 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 29.03.2012 r.]
  5. M.P. z 2005 r. nr 75, poz. 1043 – pkt 8.
  6. M.P. z 2001 r. nr 45, poz. 719
  7. a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 7, Nr 12 (69), grudzień 2001, s. 24.
  8. a b Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 7, Nr 12 (69), grudzień 2001, s. 23.
  9. Dane na podstawie katalogu BN w Warszawie.

Oceń: Jan Harasimowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:7