Paul Sorauer

---

Życiorys

Paul Sorauer był synem cieśli, a jego korzenie sięgają żydowskiej rodziny z okolic Białej, niedaleko Prudnika. W 1862 roku rozpoczął studia w Berlinie, gdzie skupił się na naukach przyrodniczych, a w szczególności na botanice. Już w 1867 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie w Rostocku, prezentując rozprawę naukową na temat kiełkowania bulw ziemniaka.

Od 1868 roku Sorauer związał się z rolniczą stacją badawczą w Dahme/Mark, gdzie pracował jako asystent. Z kolei w latach 1872–1893 pełnił funkcję szefa stacji testowej fizjologii roślin w renomowanym Królewskim Instytucie Pomologicznym w Prószkowie na Górnym Śląsku. W tym samym czaśnie prowadził wykłady dotyczące fizjologii i ochrony roślin w Akademii Rolniczej.

W 1892 roku, Sorauer został profesorem oraz członkiem prestiżowego stowarzyszenia naukowego Leopoldina. Niestety z powodu problemów ze wzrokiem, w 1893 roku zdecydował się zakończyć swoją działalność dydaktyczną. Później przeniósł się do Berlina, gdzie poświęcił się w pełni pracy badawczej. W 1902 roku, w wieku 63 lat, habilitował się na Uniwersytecie Berlińskim.

Praca naukowa

W wyniku swojej aktywności naukowej, Paul Sorauer znacząco wpłynął na rozwój fitopatologii, przekształcając ją w autonomiczną dyscyplinę naukową. Jego kluczowym dziełem jest „Handbuch der Pflanzenkrankheiten” (Choroby roślin), które ukazało się w aż siedmiu edycjach, co świadczy o jego dużym znaczeniu w tej dziedzinie.

W 1891 roku Sorauer założył czasopismo „Zeitschrift für Pflanzenkrankheiten”, w którym zakres tematów poruszanych przez niego obejmował różnorodne aspekty fitopatologii i w którym publikował swoje prace aż do 1915 roku.

Podczas swojej dwudziestoletniej pracy w „Specjalnym Komitecie Ochrony Roślin” Niemieckiego Towarzystwa Rolniczego, Sorauer przyczynił się do wielu inicjatyw mających na celu ochronę i zdrowie roślin uprawnych. W imieniu tego komitetu, wydał książkę pod tytułem „Ochrona roślin. Instrukcje dla praktycznego rolnika w zakresie wykrywania i kontroli szkód w uprawach”, z której ukazało się sześć edycji w latach 1892–1915.

Dzięki swojej obfitej twórczości w zakresie chorób oraz ochrony roślin, Sorauer miał znaczący wpływ na zarówno teorię, jak i praktykę w obszarze rolnictwa. Wśród jego książek szczególne miejsce zajmuje „Atlas chorób roślin”, opublikowany w latach 1887–1893, wzbogacony o 48 ręcznie rysowanych kolorowych tablic, które stanowią niezwykle cenne źródło wiedzy wizualnej.

Oprócz wpływu na fitopatologię, Sorauer także opisywał nowe gatunki grzybów oraz porostów, a jego nazwisko przetrwało w naukowych nomenklaturach jako część nazw taksonów, które wprowadził.

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje Paula Sorauera, które wyróżniają się w dziedzinie ochrony roślin oraz badań nad chorobami roślin:

• Handbuch der Pflanzenkrankheiten (1874; 1905-07),
• Atlas der Pflanzenkrankheiten (1887-93),
• Die Schäden der einheimischen Kulturpflanzen (1888),
• Pflanzenschutz (1892),
• Schutz der Obstbäume gegen Krankheiten (1900).

---

Oceń: Paul Sorauer

---