Krystian Kiełb

---

Życiorys

Krystian Kiełb to wybitny twórca i akademik, który swoją edukację muzyczną rozpoczął na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie uzyskał dyplomy w dziedzinie kompozycji oraz teorii muzyki. Poza tym, zdobywał kolejne stopnie naukowe w zakresie nauk o sztukach pięknych, a jego osiągnięcia zostały ukoronowane w 2014 roku, kiedy to otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych.

W dorobku artystycznym Kiełba znajdują się licznie skomponowane utwory orkiestrowe oraz solowe. Jego talenty można również dostrzec w sferze teatralnej, gdzie stworzył muzykę do sztuki Czekając na Don Kichota, która była reżyserowana przez Jacka Głomba.

Jako wykładowca akademicki, Kiełb z uwagi na swoje osiągnięcia zawodowe awansował na stanowisko profesora nadzwyczajnego na swojej macierzystej uczelni. Znalazł się także w składzie rady programowej Dolnośląskiego Festiwalu Nauki, gdzie jego wkład w rozwój naukowy lokalnej społeczności był znaczący.

W latach 1999–2005 pełnił ważną funkcję prorektora Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Jego kadencje na stanowisku rektora tej prestiżowej uczelni miały miejsce w 2008 oraz 2012 roku, a Kiełb pełnił tę funkcję aż do 2016 roku. Po krótszej przerwie, w 2020 roku, ponownie objął to stanowisko, a w 2024 roku został wybrany na nie po raz czwarty, co odzwierciedla jego ogromne zaufanie wśród społeczności akademickiej.

W 2019 roku, Krystian Kiełb znalazł się w gronie członków Rady Doskonałości Naukowej I kadencji, co świadczy o jego wybitnej roli w dziedzinie naukowej i artystycznej w Polsce.

Odznaczenia

Krystian Kiełb jest osobą, która zdobyła wiele prestiżowych nagród oraz odznaczeń, które potwierdzają jego wkład w kulturę i sztukę.

W 2016 roku otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który przyznawany jest za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury.

W międzyczasie, jego nieustanna praca oraz zaangażowanie przyniosły mu również inne liczne wyróżnienia:

• Brązowy Krzyż Zasługi w 2006 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi w 2012 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi w 2021 roku.

Twórczość

Kompozytorska działalność Krystiana Kiełba jest niezwykle różnorodna, obejmująca szereg gatunków oraz form muzycznych, zarówno instrumentalnych, jak i wokalnych oraz wokalno-instrumentalnych. Jego kompozycje były miały miejsce na licznych prawykonaniach, a także cieszyły się dużym uznaniem na koncertach, które odbyły się zarówno w Polsce, jak i w wielu krajach za granicą.

Utwory Krystiana Kiełba zyskały popularność w takich krajach jak Niemcy, Austria, Czechy, Wielka Brytania, Francja, Szwecja oraz Stany Zjednoczone. Jego twórczość często prezentowano na prestiżowych festiwalach muzycznych oraz podczas kursów interpretacyjnych. Kompozycje te były również uwzględniane w repertoire konkursów wykonawczych, co świadczy o ich dużej wartości artystycznej.

Nie tylko znalazły one swoje miejsce w sercach muzyków, ale również weszły do programów wielu instytucji artystycznych, potwierdzając ich znaczenie w dziedzinie współczesnej muzyki.

Ważniejsze kompozycje

Utwory orkiestrowe

Wśród kompozycji orkiestrowych, Krystian Kiełb szczególnie wyróżnia się swoimi znaczącymi dziełami, które odzwierciedlają zarówno jego talent, jak i różnorodność stylistyczną. Do najważniejszych utworów tego typu zalicza się:

• „Equale – sekwencje symfoniczne na wielką orkiestrę symfoniczną” z 1997 roku,
• „Tetrada na orkiestrę symfoniczną” z 2003 roku,
• „Epitafium. Andrzej Panufnik in memoriam na orkiestrę symfoniczną” z 2006 roku,
• „Pentagram na orkiestrę symfoniczną” również z 2006 roku,
• „Furioso – szkic neoklasyczny na orkiestrę smyczkową” z 1994 roku,
• „Sinfonietta – na orkiestrę smyczkową” z 1997 roku,
• „Presto ardente – na orkiestrę smyczkową” z 1997 roku,
• „Phantasma – na orkiestrę smyczkową” z 2002 roku,
• „Trzy liryki – na sopran, fortepian i orkiestrę smyczkową” z 1993 oraz 2003 roku,
• „Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową” z 2003 roku,
• „Mortis Causa na altówkę, fortepian i orkiestrę smyczkową” z 2009 roku,
• „In Aeternum… 310311 na orkiestrę” z 2011 roku.

Utwory kameralne

Utwory kameralne Kiełba ukazują jego możliwość tworzenia w bardziej intymnym formacie. Warto wyróżnić następujące kompozycje:

• „Liryki Łacińskie – cykl pieśni na mezzosopran i zespół instrumentalny” inspirowany tekstami Owidiusza z 1993 roku,
• „Antymuzyka – cykl na kwartet smyczkowy” z 1994 roku,
• „Opętanie – na kwartet smyczkowy” z 1994 roku,
• „Trio stroikowe” z 1994 roku,
• „Strukturokształty – quodlibet dla trzech wykonawców” z 1994 roku,
• „Nam desunt vires – pieśń na sopran i fortepian” z lat 1993/1995,
• „Karmiłem czarne kruki – pięć pieśni na tenor solo, kontrabas i fortepian” z 1995 roku,
• „Wszystkie śmierci moje – deklamacyjny dramat kameralny” w trzech epizodach na niski głos recytujący, sopran solo i instrumenty towarzyszące, z 1997 roku,
• „Przeznaczenie – trzy pieśni na baryton solo i fortepian” z 2000 roku,
• „Resonet in laudibus” – na zespół wokalny według anonimowego tekstu łacińskiego z 2001 roku,
• „Aforyzmy dziecięce – trzy miniatury na wiolonczelę i fortepian” z 2002 roku,
• „Wyznanie” – pieśń na sopran i fortepian z 2002 roku,
• „Przebłyski – cykl pieśni na sopran i fortepian” z 2002 roku,
• „De brevitate vitae – trzy pieśni na sopran i fortepian” do słów Seneki z 2003 roku,
• „Ars vitae – trzy pieśni na sopran i fortepian” do tekstów św. Jana od Krzyża z 2003 roku,
• „Myśli – trzy epigrafy na tenor i klawesyn” z 2006 roku,
• „Epipháneia – pieśń na sopran i fortepian” z 2007 roku,
• „Homo mysticus – pięć epigrafów na tenor i fortepian” z 2007 roku,
• „Pałac pustki – pieśń na sopran i fortepian” z 2008 roku,
• „Tadeosiana – pieśń na sopran i fortepian” z 2008 roku,
• „Entre Nous… 280808 – sześć pieśni na sopran i fortepian” z 2009 roku.

Utwory na instrument solo

W twórczości na instrument solo Kiełb zademonstrował swoje umiejętności w zakresie rozwoju idei opartej na różnych technikach gry. Jego ważniejsze utwory to:

• „Szkice sonatowe – na fortepian” z 1993 roku,
• „Sonata fortepianowa” z 1994 roku,
• „Tritonos – cykl na fortepian preparowany” z 1995 roku,
• „Struktury I – na organy solo” z 1998 roku,
• „Struktury II – na organy solo” z 1999 roku,
• „Struktury – na fortepian” także z 1999 roku,
• „Entrada Festiva – na organy solo” z 2000 roku,
• „Symfonia kameralna – na perkusję solo” z 2000 roku,
• „Hejnał – na trąbkę solo” z 2001 roku,
• „Struktury III B-A-C-H – na organy solo” z 2004 roku,
• „Entropě – na kontrabas solo” z 2007 roku,
• „Aeras – szkice aforystyczne na skrzypce solo” z 2008 roku,
• „M.F. 150413 – na fortepian solo” z 2013 roku,
• „Modus na fortepian solo” z 2015 roku,
• „Pars pro totona – wiolonczelę solo” z 2015 roku,
• „Sonoris – na organy solo” z 2016 roku,
• „cykle miniatur na instrumenty solowe”

Utwory oratoryjne

W zakresie utworów oratoryjnych, jego niepowtarzalnym dziełem jest:

• „Pomiędzy miłość i śmierć – rapsod dramatyczny na cztery głosy solowe, recytatora, chór mieszany i wielką orkiestrę symfoniczną” z 1995 roku, w którym wykorzystano teksty Haliny Poświatowskiej.

Muzyka teatralna

W dziedzinie muzyki teatralnej, Kiełb stworzył również intrygujący utwór:

• „Czekając na Don Kichota – muzyka do spektaklu według scenariusza i w reżyserii Jacka Głomba” z 1992 roku.

---

Oceń: Krystian Kiełb

---