Wzgórze przy ulicy Wilczej

---

Położenie

Wzgórze zlokalizowane jest w południowo-wschodniej części Wrocławia. Na północ od tego miejsca płynie rzeka Oława, za którą usytuowany jest Las Rakowiecki oraz osiedle Siedlec. W kierunku wschodnim znajduje się małe osiedle – Wilczy Kąt, które sąsiaduje z ogrodami działkowymi oraz Parkiem Wschodnim. Na południu z kolei, istnieją tereny byłych zakładów Pollena (obecnie znanych jako Cussons) przy ulicy Krakowskiej.

W zachodniej części rozciągają się nadbrzeżne łąki, które kiedyś stanowiły kąpielisko Na Niskich Łąkach. Aleja, która biegnie pomiędzy wzgórzem a brzegiem rzeki, określana jest jako Aleja Młoda, a dojazd do wzgórza możliwy jest z ulic Krakowskiej za pośrednictwem ulicy Wilczej.

Obszar, na którym znajduje się Wzgórze, jest częścią większego klina przyrodniczego, który głęboko wchodzi w obszar miasta w ramach korytarza ekologicznego doliny Odry. Jest to naturalne przedłużenie nadodrzańskich lasów i łąk, które ciągną się w stronę Wrocławia od Kotowic i Siechnic. Tereny zielone, które znajdują się w mieście, rozprzestrzeniają się wzdłuż wideł Odry oraz Oławy. W ich skład wchodzą między innymi tereny wodonośne, Park Wschodni, Las Rakowiecki, Wzgórze przy ulicy Wilczej, dawne kąpielisko Na Niskich Łąkach, oraz Park na Niskich Łąkach, tereny MPWiK, terasy Odry i inne.

Historia

Historia wzgórza przy ulicy Wilczej jest związana z procesem odbudowy Wrocławia po tragicznym okresie II wojny światowej. Po zniszczeniach wojennych, które dotknęły miasto, szacuje się, że zniszczonych zostało od 60% do nawet 100% zabudowy miejskiej. Walki o twierdzę Wrocław na przełomie 1945 roku przyczyniły się do tych ogromnych strat.

Po zakończeniu wojny, większość gruzu i pozostałości budynków trafiała na wysypiska. Wzgórze przy ulicy Wilczej stało się jednym z takich miejsc, gdzie odkładano odpady, stanowiąc swego rodzaju wysypisko gruzu. Początkowo na obszarze objętym ramionami rzeki stworzone zostały dwa usypiska, które powstały w latach 1952–1965. W kolejnych latach, między 1978 a 1981 rokiem, materiał zgromadzony w jednym z usypisk zastał wykorzystany do zasypania południowego ramienia rzeki, obejmującego około 400 m długości i 80 m szerokości. Teren pozyskany dzięki temu przedsięwzięciu częściowo zagospodarowano przez zakłady Pollena.

Obecnie wzgórze jest porośnięte zielenią, z dominującymi drzewami takimi jak topole, olchy i wierzby, a także nielicznymi drzewami owocowymi. W trakcie jego budowy miały miejsce różne incydenty, w tym wypadki, w których ciągniki z przyczepami oraz później ciężarówki, zsuwały się ze zboczy, co prowadziło do ich zniszczenia. Ponadto odkrywane były także niewybuchy oraz pojedyncze szczątki ludzkie, co świadczy o trudnej historii tego miejsca.

---

Oceń: Wzgórze przy ulicy Wilczej

---