Mała Sobótka

Wzniesienie zostało utworzone pod koniec XIX wieku z materiałów ziemnych, które pozostały po budowie nasypu kolejowej obwodnicy towarowej. Pomysłodawcą tego przedsięwzięcia było Breslauer Verschönerungsverein, czyli Wrocławskie Towarzystwo Upiększania. Od momentu swojego powstania, Mała Sobótka zyskała popularność jako miejsce rekreacji, będąc latem idealnym terenem do zabaw i spacerów, a zimą zamieniając się w górkę saneczkową, a dawniej także stok narciarski.

Na początku Mała Sobótka była popularnym punktem widokowym, skąd można było podziwiać rozległe pejzaże Sudetów. Niestety, z biegiem lat, rozwój pobliskich osiedli oraz rosnące drzewa skutkowały ograniczeniem widoków, co wpłynęło na jej atrakcyjność turystyczną. Na szczycie wzgórza niegdyś znajdował się drewniany pawilon, który z czasem uległ zniszczeniu i nigdy nie został odbudowany.

Wzdłuż północnego zbocza Małej Sobótki swój bieg zaczyna strumień Grabiszynka, który, przed wypływem na powierzchnię, łączy się z podziemnymi kanałami ze stawem usytuowanym w Parku Południowym.

Ochrona zieleni w obrębie obszaru znanego jako „Górka Skarbowców” oraz okolicznych terenów rekreacyjnych, które ciągną się aż do Parku Grabiszyńskiego, została doceniona, co doprowadziło do wpisania ich do rejestru zabytków 12 września 2005 roku, pod numerem 570/A/05.