Wzgórze Partyzantów (Wrocław)


Wzgórze Partyzantów to miejsce pełne historycznych warstw, które dokumentują przemiany miasta Wrocławia na przestrzeni lat. Obecna nazwa, obowiązująca od 1948 roku, odnosi się do pozostałości po dawnym Bastionie Sakwowym, znanym również jako Taschenbastion, który stanowił część systemu miejskich fortyfikacji. Wzgórze Partyzantów jest usytuowane w rejonie, gdzie po zburzeniu murów na mocy rozkazu francuskich okupantów w 1807 roku, zrodziło się rekreacyjne Wzgórze Sakwowe.

Po jego przekształceniu w 1867 roku, kiedy to powstał belweder, a także wieża, miejsce to nabrało nowej nazwy – Liebichs Höhe. Zachodni zbocze wzgórza zdobił Pomnik Kolonialny, zaprojektowany przez Waltera Hierse oraz Maximiliana Schmergalskiego w 1932 roku, który upamiętniał żołnierzy poległych w niemieckich koloniach, obejmujących zarówno Afrykę, jak i Chiny oraz wyspy Oceanii.

Jednak w 1945 roku pomnik został zniszczony, a Wzgórze Liebicha zyskało nowe nazwy – najpierw „Wzgórze Miłości”, a następnie, od 1948 roku, przyjęło obecną nazwę „Wzgórze Partyzantów”. Wzgórze osiąga wysokość 132 m n.p.m., co czyni je dziesiątym wzniesieniem pod względem wysokości we Wrocławiu.

Historia

Na szczyt Wzgórza można dotrzeć zarówno ścieżkami znajdującymi się od północnej oraz zachodniej strony, jak i stylowymi schodami prowadzącymi od strony południowej, które zaczynają się przy ul. Piotra Skargi. Warto zaznaczyć, że te schody stały się miejscem tragicznych wydarzeń w 1967 roku, gdy miała miejsce katastrofa budowlana, która wstrząsnęła społecznością lokalną. Remont schodów oraz galerii związanych z tym incydentem zrealizowano dopiero w latach 1973–1974.

W ciągu wielu lat po zakończeniu II wojny światowej obiekty znajdujące się na Wzgórzu Partyzantów były przez dłuższy czas niezagospodarowane lub wykorzystywane w bardzo ograniczony sposób. Przykładowo, w budynku na szczycie wzgórza, w którym zachowały się fragmenty dawnej wieży widokowej, znajdowało się niegdyś obserwatorium astronomiczne oraz siedziba Towarzystwa Miłośników Astronomii. Dodatkowo, w dawnych kazamatach, usytuowanych od strony ul. Nowej, przez krótki okres działalności mieścił się oddział Muzeum Historycznego.

Począwszy od 1 czerwca 1990 roku, miasto podpisało umowę z firmą Retropol, która obejmowała 40-letnią dzierżawę Wzgórza Partyzantów, trwającą do 1 czerwca 2030 roku. W ramach tej umowy pierwotnie przewidziano przekształcenie miejsca w pałac ślubów z restauracją.

Po zakończeniu lat 90-tych, kiedy obiekty na Wzgórzu przeszły kolejny remont, ich dawny charakter został przywrócony. W obiektach zaczęły funkcjonować kluby oraz restauracje, których profil oraz właściciele różnili się z biegiem czasu. W budynku na szczycie, po działalności Towarzystwa Miłośników Astronomii, ulokowano przez kilka lat klub dla biznesmenów. Natomiast w budynku przy ul. Piotra Skargi przez kilka lat działało kasyno, które później przekształcone zostało w klub nocny „Reduta”, a w kolejnych latach w restaurację. Natomiast we wspomnianych kazamatach powstał klub muzyczny, znany z organizowania dyskotek. Wzgórze od czasu do czasu pełni również rolę plenerowej sceny, na której odbywają się różnorodne koncerty i przedstawienia operowe.

Niestety, z powodu niewłaściwej konserwacji Wzgórze Partyzantów zaczęło podupadać w swojej strukturze. W odpowiedzi na to działacze społeczni zaczęli domagać się rewitalizacji tego terenu, kierując wniosek do wojewódzkiego konserwatora zabytków o wpisanie budynków na Wzgórzu Partyzantów na listę zabytków, jednakże ich prośba nie została uwzględniona. 19 lipca 2014 roku miasto wystąpiło z pozwem przeciwko dzierżawcy, zarzucając mu niezgodne z umową użytkowanie terenu. Wyrok, wydany 5 stycznia 2017 roku, nakazał rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego i zwrócenie miastu nieruchomości. W 2024 roku radni miejscy podjęli decyzję o przywróceniu historycznej nazwy wzgórza, zmieniając je na Bastion Sakwowy.


Oceń: Wzgórze Partyzantów (Wrocław)

Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:19