Park Pilczycki

Na zachodzie park graniczy z rzeką Ślęzą, za którą znajduje się Stadion Miejski, natomiast północną granicę wyznacza ulica Pilczycka, od wschodu ogranicza go ulica Koszykarska, a południową - ulica Lotnicza. Stanowi to doskonałe połączenie miejskiego życia z naturą.

W wyniku zakończenia II wojny światowej eksploatacja gliny zatrzymała się, a w latach sześćdziesiątych XX wieku w miejscu wcześniejszego młyna przy ul. Mącznej 5 powstała elektrownia wodna. Wkrótce potem, na południowym brzegu glinianki, zbudowano osiedle bloków wykonanych z betonowych płyt. Działalność ludzka pozostawiła w parku jedynie nikłe ślady, takie jak murowane studnie zbierające wodę, zamulony rów odwadniający oraz resztki po groblach.

Wody zalegające w parku, pochodzące z dawnych miejsc eksploatacji gliny, są widoczne w wielu lokalizacjach, nawet na wzniesieniach, co sugeruje obecność gliny w podłożu. Te naturalne zbiorniki wodne, wraz z ich bagnistym otoczeniem, sprzyjają rozwojowi bogatej flory i fauny.

W wyniku życia zbiorników wodnych oraz ich wokół porastających roślin, park przeszedł proces renaturyzacji, co doprowadziło do pojawienia się różnych gatunków drzew, w tym topoli, wierzb, olch, dębów, lip, jaworów, brzóz, jesionów oraz wiązów. Wśród krzewów wyróżnić można czeremchę, derenie, bez czarny, tarninę oraz głogi, a na zbiornikach wodnych powstały bogate zbiorowiska szuwarowe i zespoły drobnych roślin wolnopływających.

Dla ptaków najważniejszym miejscem w parku jest Staw Pilczycki, duża glinianka, w której żyją ryby. Powierzchnia stawu oraz rosnące w jego obrębie trzciny stwarzają świetne warunki lęgowe dla wielu gatunków ptaków, w tym perkoza dwuczubego, łabędzia niemego, kaczki krzyżówki, łyski, mewy śmieszki oraz trzcinniczka. Z kolei dla płazów cenniejsze są małe, zaciszne zbiorniki położone głębiej w parku. Spotkamy tam żabę wodną, jeziorkową, moczarową, kumaka nizinnego, traszkę zwyczajną oraz zaskrońca. W parku żyją również bobry, które, podobnie jak pozostałe gatunki, podlegają ochronie.

Po powodzi, która miała miejsce w 1997 roku, wykopano rów odprowadzający nadmiar wody z parku do Ślęzy, co stanowiło dodatkowy element w zarządzaniu wodą w tym wyjątkowym ekosystemie.