Park Jana Kasprowicza, znany również jako Volkspark lub Gemeindepark, to niezwykle malowniczy park miejski, który znajduje się we Wrocławiu. Jego przestrzeń jest wyraźnie określona przez różnorodne granice: od północnej strony otacza go aleja Jana Kasprowicza, natomiast od południa zlokalizowana jest Stara Odra. W zachodniej części parku znajduje się rodziny ogród działkowy „Śnieżka”, a z kolei stronę wschodnią wyznaczają ulice Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Wacława Potockiego.
Aktualna nazwa parku została nadana na mocy Uchwały Rady Miejskiej Wrocławia, która miała miejsce 9 października 1993 roku (nr LXXI/454/93) i dotyczyła nazw parków oraz terenów leśnych w mieście. W centralnej części parku znajduje się polana, na której rośnie majestatyczny platan klonolistny (Platanus acerifolia).
W zachodniej strefie parku umiejscowiony jest plac zabaw przeznaczony dla dzieci w wieku od 4 do 7 lat, który jest atrakcyjnym miejscem do zabawy dla najmłodszych. Dodatkowo, na terenie parku znajduje się unikalne sztuczne wzniesienie z terenowymi schodami, charakteryzujące się drewnianymi progami — jest to jedyna taka struktura w całym obszarze parku.
Wzdłuż wschodniej i zachodniej granicy parku rozlokowane są stacje „historycznej ścieżki zdrowia”, które utożsamiane są z siłownią plenerową. Ta ostatnia powstała dzięki funduszom z budżetu obywatelskiego w 2018 roku, oferując mieszkańcom Wrocławia możliwość aktywnego spędzania czasu na świeżym powietrzu.
Warto zauważyć, że na terenie parku brak jest zarówno akwenu, jak i fontanny, co może świadczyć o jego naturalistycznym charakterze.
Rośliny
W parku można zaobserwować wyjątkową kompozycję gatunków rodzimych, której charakterystyka silnie podkreśla naturalny urok miejsca. Największą dominację w drzewostanie ma jesion wyniosły (Fraxinus excelsior), z imponującym obwodem wynoszącym około 300 cm. Obok niego, drugie miejsce pod względem grubości zajmuje klon jawor (Acer pseudoplatanus), osiągający blisko 240 cm obwodu. Po wschodniej stronie parku swoje miejsce znalazł także grab pospolity (Carpinus betulus).
Wśród najczęściej występujących gatunków drzew w parku, należą również:
- lipa drobnolistna (Tilia cordata),
- robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia),
- klon zwyczajny (Acer platanoides),
- klon polny (Acer campestre),
- dąb szypułkowy (Quercus robur),
- kasztanowiec pospolity (Aesculus hippocastanum),
- oraz kasztanowiec czerwony (Aesculus × carnea), który dominuje w północnej części parku.
W centralnej części polany dostrzec można też świerk pospolity (Picea abies) oraz świerk kłujący (Picea pungens), natomiast w zachodniej części parku spotyka się sosnę czarną (Pinus nigra).
W ogrodzie znajdują się także drzewa obce oraz ozdobne. Największym z nich jest klon francuski (Acer monspessulanum), który ma obwód dochodzący do 180 cm i rośnie blisko placu zabaw. Na terenie parku można spotkać również:
- buka zwyczajnego w purpurowej odmianie (Fagus sylvatica ‘Purpurea’),
- mieszanca dębu szypułkowego (Q. robur) oraz dębu bezszypułkowego (Q. petraea),
- jak również winoroślowatą odmianę lipy.
W północno-zachodniej części parku z kolei znajduje się szpaler morwy białej (Morus alba), który doskonale uzupełnia różnorodność roślinności tego miejsca.
Wśród krzewów królują: wiciokrzewy (Lonicera), krzewuszki (Weigela), głogi (Crataegus) oraz karagany (Caragana). Oprócz wymienionych, w parku możemy napotkać także:
- pęcherznice (Physocarpus),
- berberysy (Berberis),
- tamaryszki (Tamarix),
- tawuły (Spiraea),
- jeżyny (Rubus),
- a także niski żywopłot z ligustra pospolitego (Ligustrum vulgare).
Wzdłuż ścieżek parku można zauważyć:
- rdest ptasi (Polygonum aviculare),
- koniczynę białą (Trifolium repens),
- jaskier rozłogowy (Ranunculus repens),
- babka zwyczajna (Plantago major),
- oraz wiechlinę roczną (Poa annua).
Na polanach natomiast dominują:
- bluszczyk kurdybanek (Glechoma hederacea),
- podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria),
- babka lancetowata (P. lanceolata),
- koniczyna łąkowa (T. pratense),
- krwawnik pospolity (Achillea millefolium),
- i chaber łąkowy (Centaurea jacea).
Historia
Park wrocławski został stworzony w dwojaki sposób. Pierwsza część, położona po wschodniej stronie, została udostępniona mieszkańcom w roku 1913. Po upływie 14 lat, w 1927 roku, kiedy to wieś Karłowice włączyła się w granice Wrocławia, park przeszedł rozszerzenie na zachód. W tym miejscu, które sąsiaduje z parkiem, zlokalizowane są ogródki działkowe, których układ przestrzenny przypomina zamysł użytkowy parku.
Po zakończeniu II wojny światowej, park zyskał nowe atrakcje, takie jak plac zabaw oraz specjalnie wyznaczone ścieżki rowerowe, co przyczyniło się do wzrostu jego funkcji rekreacyjnych.
Pozostałe obiekty w kategorii "Parki":
Park Juliusza Słowackiego we Wrocławiu | Park Lesława Węgrzynowskiego | Park Bieńkowicki | Park Skowroni | Park Stanisława Staszica | Park Stanisława Tołpy | Park Strachowicki | Skwer Ludzi ze znakiem „P” we Wrocławiu | Promenada Staromiejska | Park Grabiszyński | Ogród Roślin Leczniczych Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu | Park Tysiąclecia (Wrocław) | Ogród Japoński we Wrocławiu | Barokowy ogród przy pałacu Królewskim we Wrocławiu | Park Złotnicki | Park Popowicki | Zieleniec przy ulicy Przestrzennej we Wrocławiu | Park Pilczycki | Skwer Zygmunta Krasińskiego we Wrocławiu | Skwer Skaczącej Gwiazdy we WrocławiuOceń: Park Jana Kasprowicza we Wrocławiu