Kościół św. Jerzego we Wrocławiu

---

Historia

W miarę jak liczba katolików zaczęła rosnąć w podwrocławskiej wsi Popowice (niem. Popelwitz), w 1905 roku zrealizowano budowę murowanej kaplicy pod wezwaniem św. Jerzego. Projektantem tejże kaplicy był Theodor Pluschka, architekt znany również z późniejszego projektu kościoła św. Jadwigi na Popowicach, który niestety uległ zniszczeniu w 1945 roku podczas oblężenia Festung Breslau.

Na początku istnienia kaplicy, działała przy niej samodzielna kuracja, która obejmowała m.in. wsie Gądów Mały, Kozanów, Pilczyce, Maślice Małe oraz Wielkie. W dniu 25 maja 1914 roku, kaplica została podniesiona do rangi parafii, co było krokiem milowym dla wspólnoty lokalnej. W 1928 roku parafię przejęli ojcowie oblaci.

Na początku kościół pełnił rolę skromnego miejsca modlitwy, jednak w miarę upływu lat przeszedł szereg modernizacji. Do budynku dodano chór nad wejściem oraz zakrystię, a prezbiterium wydłużono w 1940 roku. Zauważalną cechą architektoniczną była prostokątna ściana kończąca prezbiterium, które znajdowało się na wyższym poziomie niż reszta kościoła.

Wyjątkowość wnętrza podkreślały żelazne lampy, żyrandole, chrzcielnice oraz kropielnice, wykonane przez mistrza kowalskiego prof. Jaroslava Vonkę. W Monachium z kolei stworzono główny ołtarz, którego wysokość wynosiła 8,5 metra. Ołtarz zdobiło trzynaście rzeźbionych figur z postacią ukrzyżowanego Chrystusa w centrum, natomiast ołtarze boczne poświęcone były Najświętszej Maryi Pannie oraz św. Józefowi.

W czasach oblężenia Festung Breslau, kościół niestety ucierpiał, a jego dach, chór, okna oraz wystrój zostały znacząco uszkodzone. Wszystko, co mogło zostać ocalone z pożarów, zostało później splądrowane przez szabrowników, krążących po zniszczonym mieście.

Po zakończeniu wojny w 1948 roku, plan odbudowy kościoła podjął ks. Władysław Nachtman. Jednak zadanie to okazało się zbyt trudne, gdyż odpowiedzialność spoczywała również na zniszczonych kościołach w Pilczycach i Maślicach Małych. Ostatecznie odbudowa zakończyła się w 1952 roku dzięki staraniom ojców oblatów, którzy dokonali rekonstrukcji, wprowadzając pewne nowinki jak metalowa więźba dachowa oraz dachówka karpiówka, pozyskana z ruin wrocławskich budynków.

W 1953 roku zakończono prace murarsko-stolarskie, a 13 czerwca tego samego roku kościół został poświęcony przez wikariusza kapitulnego ks. infułata Kazimierza Lagosza. W 1964 roku kościół został uznany za kościół filialny, natomiast 16 grudnia 1969 roku erygowano parafię pw. św. Jerzego, która funkcjonowała do 1991 roku, kiedy przekształcono ją w parafię NMP Królowej Pokoju z nowym obiektem parafialnym.

Od chwili odbudowy kościół przeszedł wiele renowacji. W 1975 roku zmodernizowano jego wnętrze oraz zainstalowano system nagłośnienia. Na sygnaturce umieszczono 50-kilogramowy dzwon, odlany w 1953 roku we wrocławskiej ludwisarni, który nosił inskrypcję: S. Georgius, ora pro nobis (Św. Jerzy, módl się za nami). Podczas przebudowy obiektu sakralnego powstał mur, który oddzielił wirydarz od klasztoru, tworząc przestrzeń użytkową obsadzoną krzewami.

Generalny remont kościoła zakończono w 2004 roku, a całość odnowiono i otoczenie zagospodarowano. 24 stycznia 2004 roku miała miejsce pierwsza msza po remoncie. Obecnie msze święte odbywają się regularnie w każdy dzień powszedni, a w każdą sobotę w kościele przeprowadzana jest adoracja Najświętszego Sakramentu.

Konstrukcja

Obiekt stanowi niewielką, jednonawową oraz jednoprzęsłową konstrukcję, która została zaprojektowana na planie prostokąta o wymiarach 10 na 20 metrów. Z północnej strony kościoła wznosi się półkolista apsyda, w której umiejscowiono prezbiterium, natomiast od strony południowej ulokowany jest przedsionek. Konstrukcja została zrealizowana z cegieł oraz tynków, w stylu neoromańskim.

Dwuspadowy dach, pokryty dachówką, nadaje obiektowi charakterystyczny wygląd. Dekoracje szczytu stanowi ceglana sygnaturka, natomiast boczna elewacja, gdyż całość jest ceglano-tynkowa, wzbogacona jest fryzem z arkadowym gzymsem oraz trzema potrójnymi zespołami okiennymi, które są dodatkowo podkreślone ceglanymi obramowaniami.

Wnętrze kościoła charakteryzuje się jednoprzestrzennym układem, w którym ołtarz ulokowany jest w apsydzie. Oryginalnie przestrzeń ta była przykryta murowanym sklepieniem kolebkowym, które w trakcie odbudowy zostało zamienione na eliptyczne sklepienie drewniane. Chór podtrzymywany jest przez dwa betonowe, złocone, koliste filary, które dodają wnętrzu elegancji.

Bezpośrednio pod chórem mieszczą się dwa zamknięte pomieszczenia, które są przeznaczone na konfesjonały. Wejście do zakrystii znajduje się po lewej stronie ołtarza, a dodatkowo prowadzi do niej także osobne zewnętrzne wejście.

---

Oceń: Kościół św. Jerzego we Wrocławiu

---