Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Pocieszenia we Wrocławiu

Budowla została zaprojektowana jako tymczasowa przez architekta Josefa Ebersa i zbudowana w 1919 roku dla zakonu Redemptorystów. Ciekawostką jest to, że do jej konstrukcji wykorzystano drewno z rusztowań, które wcześniej remontowały wieże katedry wrocławskiej.

Kościół prezentuje styl świątyni bazylikowej, charakteryzując się trzema nawami oraz dodatkowymi pomieszczeniami, takimi jak zakrystia i kruchta, które zostały dobudowane w późniejszym okresie. Obiekt posiada dwuspadowy dach, a na styku połaci dachowych znajduje się wieżyczka na sygnaturkę. Od 1951 roku kościół ten pełni funkcję parafialną, stając się istotnym elementem lokalnego życia religijnego.