Brama Przeciwpowodziowa

Śluza została zbudowana w ramach ambitnej inwestycji hydrotechnicznej, która miała miejsce w Wrocławiu w latach 1892–1897. Jej projekt zakładał modernizację drogi wodnej na Odrze, omijając jednocześnie centrum oraz Śródmiejski Węzeł Wodny. Prace koncentrowały się na tworzeniu nowego szlaku żeglugowego, który miał na celu ułatwienie transportu towarów masowych, w szczególności węgla z Górnego Śląska. Inwestycja ta wiązała się z przebudową istniejącego już koryta, które odprowadzało wody wezbraniowe, oraz budową nowego Kanału Miejskiego, który wspierał nową drogę wodną - Drogę Wielkiej Żeglugi, Wrocławski Szlak Miejski.

W ramach projektu stworzono również śluzę, która odcinała wody wezbraniowe, kierując ich przepływ w stronę Starej Odry. Odpowiednie wrota przeciwpowodziowe zbudowano także w dolnej części Śluzy Miejskiej, na końcu Kanału Miejskiego. Dzięki temu kanał ma możliwość bezpiecznego cumowania jednostek pływających, nawet w okresach wysokich stanów wód oraz zimą.

Warto podkreślić, że Brama Przeciwpowodziowa jest częścią większego systemu wodnego, znanego jako Stopień Miejski, Stopień Wodny Psie Pole. Jej wymiary są imponujące: szerokość wynosi 10,0 m, a zamknięcie śluzy składa się z zasuwnicy stalowej, wykonanej w technologii połączeń nitowych. Na progu śluzy, przy normalnym poziomie, głębokość wynosi 2,57 m, a rzędy normalnego piętrzenia osiągają wartość 113,85 m n.p.m.

Do organizacji przestrzeni wokół śluzy należy także dodać, że prawy brzeg stanowi grobla, która dzieli Kanał Miejski od Starej Odry. Lewy brzeg to teren przynależący do osiedla Ołbin. Przyczółki śluzy stanowią również solidną podstawę dla Mostu Burzowego, który jest nośnym elementem dla zasuwy. Zasuwa jest zawieszona na dwóch wózkach, a jej koła poruszają się po szynach zamontowanych na moście. W sytuacjach potrzeby, brama może być schowana w dedykowanej wnęce przyczółku, a specjalne szyny poprzeczne umożliwiają jej wsparcie w kierunku zgodnym z siłą naporu wody.