Martin Schlott

Swoją karierę akademicką rozpoczął w 1919 roku, zapisując się na studia przyrodnicze na Uniwersytecie Wrocławskim. Po ukończeniu studiów w 1931 roku otrzymał tytuł doktora, a jego praca doktorska była poświęcona badaniom nad pająkami. Już w tym samym roku rozpoczął współpracę z wrocławskim zoo, gdzie był asystentem ówczesnego dyrektora, Honigmanna, a w 1934 roku objął jego stanowisko. Pod jego kierownictwem zoo przeszło szereg istotnych zmian, w tym rozbudowę wybiegów i pomieszczeń dla różnych gatunków zwierząt, takich jak antylopy, zebry oraz żyrafy. W 1939 roku wprowadził nowy skalny wybieg dla pawianów oraz baseny dla fok i lwów morskich, a także stworzył wygodne warunki dla niedźwiedzi, co miało miejsce w latach 1937/38.

Niestety, aż do momentu ogłoszenia Wrocławia jako twierdzy (Festung Breslau) w czasie walk z Armią Czerwoną w okresie od stycznia do maja 1945 roku, miały miejsce tragiczne wydarzenia, które doprowadziły do zlikwidowania ogrodu zoologicznego oraz śmierci większości zwierząt. Wynikiem tego było zastrzelenie wielu z nich na rozkaz władz niemieckich. Mimo to, do czerwca 1945 roku przetrwało około 200 zwierząt, nad którymi Schlott wciąż sprawował opiekę. W czerwcu tego roku zwierzęta te zostały wywiezione do innych polskich ogrodów zoologicznych.

Po zakończeniu działalności w wrocławskim zoo, od końca czerwca 1945 roku, Martin Schlott podjął pracę w różnych miejscach, w tym we wrocławskim muzeum zoologicznym. Po opuszczeniu Wrocławia w marcu 1946 roku, pracował w zoo w Hanowerze, a od 1947 roku, aż do swojej śmierci, pełnił funkcję dyrektora zoo w Wuppertalu. W ciągu swojej kariery opublikował liczne prace naukowe, w tym przewodnik po wrocławskim zoo pt. „Führer durch den zoologischen Garten zu Breslau”, wydany przez Aktien-Gesellschaft Breslauer Zoologischer Garten w 1941 roku, oraz badania dotyczące pająków, takie jak „Biologische Studien an Agelena labyrinthica Cl” z 1931 roku.