Jan Borysewicz

---

Życiorys

Dzieciństwo

Jan Borysewicz, uznawany za jednego z czołowych polskich muzyków, przyszedł na świat we Wrocławiu, gdzie spędził swoją młodość, szczególnie w pionierskim otoczeniu wrocławskiego Sępolnia. W jego rodzinie on i jego starsza o trzy lata siostra Halina oraz starszy brat Andrzej tworzyli zespół, w którym muzyka była na porządku dziennym. W ciążącej na ich losach sytuacji osobistej, rodzina zmagała się z chorobą matki, która chorowała na stwardnienie rozsiane.

Na fali jego muzycznych aspiracji Jan początkowo marzył o karierze perkusisty, inspirując się ojcem Michałem Borysewiczem, który z pasją grał na perkusji w zespole jazzowym. Jednak po odbyciu warsztatów perkusyjnych, które prowadził Janusz Stefański, w wieku 14 lat, jego zainteresowanie zaczęło się przesuwać w kierunku gitary. Kluczowym momentem w jego muzycznym rozwoju było nauczenie się grać akordy utworu „Dom wschodzącego słońca” od swojego brata Andrzeja, co skłoniło go do podjęcia poważniejszej nauki pod okiem Mariana Koniecznego w lokalnym Domu Kultury oraz równocześnie trenowania boksu w Gwardii Wrocław.

Kariera zawodowa

Punktem zwrotnym w jego karierze był moment, gdy w wieku 17 lat, podczas jednego z koncertów wrocławskiego domu kultury zauważył go Jacek Baran, wokalista zespołu Nurt. Tak zaczęła się jego przygoda w muzycznej branży. W 1972 roku Jan dołączył do grupy i wystąpił na scenie, zaskakując wszystkich, gdy zastąpił Aleksandra Mrożka bez wcześniejszego przygotowania. W momencie, gdy doskonalił swoje umiejętności grając u boku Jerzego Kaczmarka, wyjechał do Niemiec, gdzie przez długi czas występował z duetem Katia und Roman.

Wśród wielu wydarzeń, które miały miejsce w jego życiu artystycznym, Jan został dostrzeżony przez bluesmana Alexisa Kornera, który zaproponował mu serię koncertów w Niemczech i Wielkiej Brytanii, jednak ze względu na brak pewności, Borysewicz postanowił odrzucić tę propozycję. W 1974 roku, po kilku różnych projektach, w tym grze w zespole Super Pakt z Andrzejem Pluszczem, Jan rozpoczął współpracę z Ireneuszem Dudkiem w zespole Apokalipsa w latach 1975–1977.

Borysewicz stał się częścią Budki Suflera w 1978 roku, gdzie zrealizował niezliczone koncerty w Polsce oraz za granicą, nagrywając trzy albumy. Zespołowe piosenki, pomagały mu wykuć przyszły styl Lady Pank, który dojrzewał podczas jego pracy w Budce. Konflikty związane z interpretacją jego kompozycji doprowadziły do jego odejścia i utworzenia Lady Pank, gdzie wydał album, który odniósł ogromny sukces komercyjny.

W 1981 roku, podczas pracy nad płytą Izabeli Trojanowskiej, Jan nagrał przebój „Mała Lady Punk”, który zainspirował go do stworzenia własnego zespołu. W 1982 roku, po pewnym czasie formowania zespołu, powstał Lady Pank, z którym w 1983 roku Jan wydał pierwszy album. Dalsze lata przyniosły wiele projektów, przy czym Jan regularnie współpracował z innymi artystami, jak Andrzej Mogielnicki, czy Izabela Trojanowska.

Jego kariera obejmowała nie tylko występy, ale również działalność producencką, począwszy od albumu „Na brzegu światła”, przez różnorodne projekty muzyczne, aż po album „Miya” w 2010 roku, w którym współpracował z Piotrem Cugowskim oraz Urszulą Rembalską.

Najnowsze wydarzenia w jego życiu artystycznym to tworzenie muzyki i angażowanie się w projekty z innymi wykonawcami do dnia dzisiejszego, co najlepiej obrazuje jego niezliczone talenty i nieustający entuzjazm do muzyki.

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

W okresie młodzieńczym Jan Borysewicz zapalił się pasją do muzyki, inspirowany wybitnymi artystami, takimi jak Jimi Hendrix, John Coltrane oraz Miles Davis. Można również zauważyć jego fascynację zespołami, jak Breakout, Cream, Deep Purple czy Led Zeppelin. Jego muzycznym idolami byli między innymi Aleksander Mrożek z grupy Nurt, a także twórczość zespołu SBB, zwłaszcza umiejętności gitarzysty – Apostolisa Antimosa. Kiedy kończyła się dekada lat 70., Borysewicz zwrócił uwagę na takie zespoły jak The Police oraz Dire Straits, podziwiając również Marka Knopflera.

Był także wielbicielem twórczości grup takich jak AC/DC, Aerosmith, Bad Company, Black Sabbath, Bon Jovi, Creedence Clearwater Revival, Rush, Soundgarden, Toto, Van Halen, a wśród solistów wyróżniał Erica Claptona, Jeffa Becka oraz Toma Petty. Jego ulubiony wokalista to Paul Rodgers, a Tadeusz Nalepa stał się jego muzycznym autorytetem.

Borysewicz odznacza się różnorodnością stylów w swoim dorobku artystycznym, wśród jego nagrań znajdują się utwory pop-rockowe i rockowe ballady. W trakcie swojej kariery sięgał po różne brzmienia, od nowofalowych, przez swingowe, ska i bluesowe, aż po country i pop. W trakcie współpracy z Budką Suflera zadebiutował swoimi pierwszymi solówkami gitarowymi, a także jako kompozytor utworów takich jak „Nie wierz nigdy kobiecie”, „Nie ma końca tej podróży” oraz „Bez satysfakcji”, do których teksty stworzył Andrzej Mogielnicki. W procesie tworzenia inspirował się dziełami zespołów The Police, Dire Straits i The Rolling Stones.

Na swoich pierwszych singlach z zespołu Lady Pank umieścił także kompozycje inspirowane twórczością The Police, przy aranżacji utworu „Minus 10 w Rio” czerpiąc z kompozycji „Walking on the Moon”. W swoich nagraniach posługiwał się efektem modulacyjnym Boss CE-1 (Chorus), który wkrótce stał się jego znakiem rozpoznawczym. Na albumie Obywatel G.C. (1986) Grzegorza Ciechowskiego zaprezentował bardziej agresywne brzmienia gitarowe, które bazowały na przesterowanych gitarach, co różniło się znacznie od brzmienia jego wcześniejszych albumów z Lady Pank.

Na swoim debiutanckim solowym albumie Królowa ciszy (1989) Borysewicz umieścił autorskie kolędy oraz pastorałki, na których melodiach bardziej akcentował dźwięki klawiszy, rezygnując nieco z dominacji gitary. Inspiracja do powstania tej płyty miała miejsce podczas pielgrzymki na Jasną Górę w 1986 roku.

W albumie Wojna w mieście (1992) odnosił się w pewnym stopniu do stylu Jimiego Hendriksa, prezentując wiele wirtuozerskich solówek oraz wykorzystując rozmaite efekty gitarowe, w tym grę slidem, co pozwoliło mu po raz pierwszy ujawnić się jako autor tekstów. Kolejny album, Borysewicz & Kukiz (2003), został wzbogacony o utwory popowe i pop-rockowe, stworzone we współpracy z Pawłem Kukizem.

Michał Grzesiek, w swojej biografii pt. Lady Pank. Biografia nieautoryzowana, określił Borysewicza mianem „pełnokrwistego rockandrollowca, nieco narcystycznego, ale w swoim narcyzmie szczerego i autentycznego” – uznając go za „żywą legendę rodzimej sceny rockowej”. Z kolei dziennikarz Kuba Wojewódzki określił go mianem „polskiego Keitha Richardsa”, co zostało jednak przez samego muzyka zdementowane.

Instrumentarium

Jan Borysewicz, znany polski gitarzysta, rozpoczął swoją muzyczną przygodę z pierwszą gitarą elektryczną, która była stylizowana na popularny model Fender Stratocaster. Instrument ten został wykonany przez lutników we Wrocławiu. W początkowym okresie swojej kariery muzycznej w zespole Budka Suflera, Jan wykorzystywał także gitarę Ibanez SG. W 1979 roku dokonał wyjątkowego zakupu: pozyskał od Dariusza Kozakiewicza oryginalny model gitary Fender Stratocaster z 1978 roku, który przez dekadę stał się jego głównym instrumentem.

Tę gitarę wielokrotnie modyfikował. Na przykład w 1985 roku, zamontował w niej maskownicę z motywem flagi japońskiej marynarki wojennej, a później przemalował korpus. Kolejne zmiany wprowadził w 1988 roku. Podczas koncertów na żywo oraz nagrań z zespołem Lady Pank, korzystał z tej gitary razem z efektami, takimi jak modulacja Boss CE-1 (Chorus), kompresor Boss CS-1, wzmacniacz Marshalla z serii JCM oraz kolumna Marshall 4×12. W 1989 roku oddał tę gitarę przyjacielowi, a w jej miejsce przyjął inną wersję Fendera Stratocastera.

W latach 1989–1991 występował z gitarą Steinberger M Series Electric Guitar, którą wykorzystał w teledysku do znanego utworu „Zawsze tam, gdzie ty”. Równolegle używał modelu Fender Stratocaster USA jako głównego instrumentu. Po 1991 roku, jego wybór padł na gitarę Jackson USA Soloist. To właśnie na niej pracował nad albumem Wojna w mieście, współpracując też z wieloma innymi modelami gitar elektrycznych oraz akustycznych, a także różnorodnymi efektami gitarowymi, w tym Wah-wah. Na krążku znalazło się również nagranie z wykorzystaniem gitary rezofonicznej Dobro Original Duolian Model 90 w utworze „Stavanger”.

Fender Stratocaster w kolejnych latach został jego najważniejszym instrumentem, którego używał w wielu odmianach, w układach przetworników SSS i HSS. W jego kolekcji znalazły się modele American Fat Strat Texas Special oraz Lone Star Red, na której korpusie odcisnęła się dłoń jego córki Alicji (znana jako „Łapka”). Obecnie Borysewicz korzysta z modeli Jeff Beck Signature, wyposażonego w humbucker przy mostku, a także Michael Landau Signature. Czasem sięga po gitary Charvel Eddie Van Halen, zwłaszcza podczas występów do utworu „Tacy Sami”. Jego repertuar gitarowy obejmuje także modele Epiphone, w tym Sheraton-II Pro, Supernova i Noel Gallagher Signature, a także Ibanez JEM Steve Vai, szczególnie podczas koncertów do utworu „Nana”.

W 2016 roku w wywiadzie dla Magazynu Gitarzysta przyznał, że jego zestaw efektów wzbogacają Strymon Mobius, Strymon Timeline, Electro-Harmonix Extortion, sterownik G-Lab oraz wzmacniacze w postaci Marshall Joe Satriani Signature, Vox AC30 oraz Fender Twin Reverb. W 2020 roku ukazał się materiał wideo zatytułowany Na czym gra Jan Borysewicz?, zrealizowany przez magazyn TopGuitar, w którym muzyk pokazał swoje instrumentarium. W trakcie prezentacji korzystał ze wzmacniaczy Fender ’68 Custom Twin Reverb i Laboga Jan Borysewicz Signature, który opracował wspólnie z lutnikiem Erykiem Labogą. W zestawie efektów wprowadził również przester Electro-Harmonix Glove.

Jan Borysewicz to pasjonat gitary, posiadający w swojej kolekcji ponad czterdzieści instrumentów. We wrześniu 2016 roku otrzymał unikalną gitarę w kształcie Stratocastera, w której korpusie umieszczono dolar (tzw. „Dolar”), wykonana przez kalifornijskiego lutnika Pavela Maslovieca. W 2021 roku firma Fender podarowała mu gitarę elektroakustyczną Acoustasonic Jazzmaster. W 2024 roku, na aukcję trafiło 27 gitar z jego prywatnej kolekcji, organizowanej w warszawskim domu aukcyjnym Desa Unicum. Jego najbardziej charakterystyczna gitara — Fender Stratocaster Lone Star Red „Łapka” — osiągnęła na licytacji kwotę 250 000 zł, a całkowity obrót z aukcji wyniósł 1 944 600 zł.

Życie prywatne

Jan Borysewicz jest osobą o bogatej biografii prywatnej. Był dwukrotnie żonaty i ma dwoje dzieci. Z pierwszą żoną, Danutą Borysewicz, ma córkę, Joannę, która przyszła na świat w 1979 roku. Jego drugą żoną została Patrycja Sinkowska, urodzona w 1973 roku; z tego związku pochodzi córka, Alicja, która przyszła na świat w 1997 roku. Artysta zadedykował utwór „Dla Alicji” z albumu Łowcy głów właśnie swojej córce. W latach 80. Jan przez pięć lat tworzył związek z Honoratą, matką znanej piosenkarki Pati Yang.

Po zakończeniu drugiego małżeństwa, Jan Borysewicz rozpoczął relację z Magdaleną Glinkowską, która była od niego młodsza o ponad 20 lat; jednak związek ten zakończył się w 2009 roku. Następnie, do 2011 roku, był w związku z modelką Patrycją. Od 2016 roku pozostaje w nieformalnym związku z Małgorzatą. W jego rodzinie pojawiły się także wnuki: Aleks, który na świat przyszedł jako Sara; piosenkarz zadedykował mu utwór „Mała Lady Sara” oraz Nicola.

Jan Borysewicz nie tylko żyje dynamicznie w relacjach osobistych, ale także zmagał się z wieloma problemami zdrowotnymi. Latem 1985 roku przeszedł zawał serca, a w grudniu 2005 roku przeszedł operację koronarografii po kolejnym ataku serca. W 2014 roku trafił do szpitala z przebitym płucem. Te trudności zdrowotne skłoniły go do znaczącej zmiany trybu życia, obejmującej rezygnację z niektórych używek, w tym papierosów, alkoholu oraz narkotyków.

Kontrowersje

Jan Borysewicz, znany muzyk, nie jest obcy kontrowersjom, które często go otaczają. Często występował na koncertach będąc pod wpływem alkoholu, co prowadziło do sytuacji, w których zdarzało mu się nie przychodzić na umówione występy zespołu Lady Pank. Dlatego wielu artystów i krytyków określa go mianem „naczelnego skandalisty polskiego show-biznesu”.

Jednym z najbardziej głośnych incydentów miało miejsce 1 czerwca 1986 roku, kiedy to podczas koncertu z okazji Dnia Dziecka na Stadionie Olimpijskim we Wrocławiu, Borysewicz obnażył się na scenie, a jego zachowanie wobec publiczności było skandaliczne i wulgarne. W konsekwencji, zespół Lady Pank musiał zawiesić swoją działalność do końca roku, ponieważ Ministerstwo Kultury i Sztuki wstrzymało im występy oraz koncerty w mediach. W wyniku tego incydentu, Borysewicz został skazany na trzy miesiące aresztu, co jednak anulowano w ramach amnestii. Muzyk przeszedł także obserwację psychiatryczną. Dodatkowo, po tym zdarzeniu współpraca z zespołem zakończyła się dla Andrzeja Mogielnickiego, który powrócił do zespołu dopiero w 2002 roku.

Inny głośny incydent miał miejsce 1 maja 2004 roku, kiedy Borysewicz występował w Sulęcinie z okazji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Tam, podczas koncertu, doszło do kłótni z burmistrzem miasta, a muzyk wulgarnie skrytykował obecnych urzędników. Zdarzenie to było szeroko komentowane w mediach, a sprawa była opisywana w programie Polsatu „Interwencja”. Włodarz Sulęcina zapowiedział podjęcie kroków prawnych przeciwko muzykowi, który miał przeprosić oraz zwrócić 30 tysięcy złotych kosztów organizacji koncertu.

W 2010 roku, Borysewicz gościł w audycji „Śniadanie mistrzów” emitowanej na antenie radia Eska Rock. W trakcie rozmowy z Michałem Figurskim nie szczędził wulgaryzmów i ujawnił, że spożywa alkohol razem ze swoją starszą córką, co wywołało oburzenie zarówno wśród słuchaczy, jak i mediów.

W 2021 roku artysta kontrowersyjnie skomentował sytuację polityczną Pawła Kukiza po wynikach głosowania dotyczącego Lex TVN. Na swoich portalach społecznościowych opublikował okładkę albumu „Borysewicz & Kukiz” z przekreślonym nazwiskiem Kukiza oraz stwierdzeniem: „Niestety ja nie jestem tym zaskoczony, bo nawet jak był moim kolegą to i tak nigdy nie można było na niego liczyć… Boję się o moją Polskę”. W tym samym roku ogłosił również album „Wszystkie oblicza Jana Borysewicza”, na którym początkowo miały znaleźć się utwory duetu Borysewicz & Kukiz z usuniętym wokalem Kukiza. Ostatecznie, zrezygnował z tego pomysłu, a na płycie znalazły się pełne wersje nagrań.

Wrzesień 2021 przyniósł kolejne zamieszanie, gdy Borysewicz został przesłuchany przez warszawską prokuraturę w związku z podejrzeniami oszustw podatkowych. Otrzymał zarzuty dotyczące wyłudzenia podatku VAT, posługując się fałszywymi fakturami na kwotę około 200 tysięcy złotych oraz nieuregulowanym VAT-em w wysokości 50 tysięcy złotych. Cała sprawa dotyczyła promocji wakacyjnej trasy koncertowej z 2018 roku, a według ustaleń, Borysewicz celowo posługiwał się nieprawdziwymi dokumentami w celu realizacji oszustw podatkowych. Spędził w prokuraturze niemal półtorej godziny, odmawiając komentowania sprawy w mediach publicznych.

Nagrody i wyróżnienia

Jan Borysewicz, uznawany za wybitnego artystę, ma na swoim koncie liczne nagrody oraz wyróżnienia, które obrazują jego znaczący wkład w polską muzykę. Wśród tych osiągnięć wyróżniają się następujące:

• 1983 – zwycięzca plebiscytu miesięcznika muzycznego „Non Stop”, zdobywając tytuł najlepszego kompozytora, wokalisty i instrumentalisty,
• 1985 – nagroda Tokyo Music Festival, uznana za najlepszego kompozytora,
• 1987 – zwycięzca rankingu magazynu „Zarzewie”, tytuł kompozytora roku,
• 2007 – tablica w Alei Gwiazd w Opolu, wyróżnienie za całokształt twórczości z zespołem Lady Pank,
• 2016 – Bursztynowy Słowik, nagroda za całokształt twórczości artystycznej z zespołem Lady Pank,
• 2018 – nagroda z okazji jubileuszu 100-lecia Stowarzyszenia Autorów ZAiKS,
• 2018 – nagroda Top of the Top Sopot Festival w uznaniu jubileuszu wydania pierwszej płyty zespołu Lady Pank,
• 2019 – nagroda „Człowieka Ze Złotym Uchem” za wybitne osiągnięcia w dziedzinie produkcji oraz szczególną wrażliwość muzyczną,
• 2023 – tablica w Alei Gwiazd w Nowej Soli, za całokształt twórczości artystycznej,
• 2023 – nagroda Best Stream Awards za audiobook biografia/autobiografia za książkę „Mniej Obcy”,
• 2024 – nagroda SuperJedynki na 61. KFPP w Opolu, przyznana za całokształt twórczości z zespołem Lady Pank.

Dyskografia

Na temat twórczości Jana Borysewicza można znaleźć wiele istotnych informacji, w tym szczegółowe dane dotyczące jego dyskografii. Poniżej przedstawiamy dane dotyczące albumów, singli oraz innych projektów artysty.

Albumy

Tytuł	Informacje o albumie	Pozycja na liście	Sprzedaż	Certyfikat
		POL
Borysewicz & Kukiz (z Pawłem Kukizem)	Data: 24 lutego 2003 Wydawca: BMG Poland	1	POL: 35 tys.+	POL: złota płyta
Bal maturalny (razem z Rozbójnikiem Alibabą)	Data: 14 listopada 2014 Wydawca: Step Records	4	POL: 30 tys.+	POL: platynowa płyta
Borysewicz & Brzozowski (razem z Rafałem Brzozowskim)	Data: 27 listopada 2015 Wydawca: Universal Music Polska	–	_	_
Wszystkie oblicza Jana Borysewicza (kompilacja)	Data: 8 października 2021 Wydawca: Agora	3	_	_
„–” album nie był notowany.

Single

Tytuł	Rok wydania	Miejsce w rankingu			Album
		LP3	SLiP	30 ton
„Stanie się cud” (z Markiem Piekarczykiem i innymi)	1987	–	–	–	–
„Choćby nie wiem co” (z Robertem Gawlińskim i Januszem Panasewiczem)	1997	–	–	–	Być wolnym
„Niby jestem, niby nie” (z Pawłem Kukizem)	2002	–	47	–	Borysewicz & Kukiz
„Bo tutaj jest jak jest” (z Pawłem Kukizem)	2003	1	1	3
„Jeśli tylko chcesz” (z Pawłem Kukizem)		13	21	4
„Nie gniewaj się Janek” (z Pawłem Kukizem)	2004	–	12	2
„Jest taki dzień” (z Pawłem Kukizem)		43	–	7
„Kryzysowy” (wideo, gościnnie: Jan Borysewicz)	2013	–	–	X	Doskonale wszystko jedno
„That Body” (z Robertem M)	2014	–	–		–
„Uciec stąd” (z Rozbójnikiem Alibabą; gościnnie: Sobota)		–	–		Bal maturalny
„Młodość” (z Rozbójnikiem Alibabą; gościnnie: Paweł Kukiz, Pih)		–	–
„Gdy nie dzwonisz” (Red Lips, gościnnie: Jan Borysewicz)	2018	–	–		–
„Wakacyjna miłość” (z Izabelą Trojanowską)	2019	–	–
„Nie wierz nigdy kobiecie” (z Piotrem Fronczewskim)	2021	X	–		Wszystkie oblicza Jana Borysewicza
„Pocztówka”			–
„–” oznacza, że utwór nie był notowany. „X” wskazuje, że lista nie istniała w danym czasie.

Inne

Album	Rok	Uwagi	Źródło
Budka Suflera – Na brzegu światła	1979	gitara (jako członek zespołu)	_
Budka Suflera – Ona przyszła prosto z chmur	1980	gitara (jako członek zespołu)	_
Izabela Trojanowska – Iza	1981	gitara	_
Budka Suflera – Za ostatni grosz	1982	gitara (jako członek zespołu)	_
Izabela Trojanowska – Układy		gitara, aranżacja; śpiew i muzyka w utworze „Obejdzie się bez łez”	_
Obywatel G.C. – Obywatel G.C.	1986	gitara	_
Jacek Skubikowski – Złe słowa		gitara	_
Krzak – Ostatni koncert	1987	gitara	_
Fotoness – When I Die	1988	gitara	_
Top One – No disco	1990	gitara w utworach „Światła wielkich miast”, „Fred Kruger” oraz „Złudne prawdy”	_
Jacek Skubikowski – Omen		gitara	_
Mona Mur – Warsaw	1991	gitara	_
Edyta Bartosiewicz – Love	1992	gitara w utworach „Good Bye to the Roman Candles”, „Emmilou”, „Blues for You” oraz „Take My Soul with You”	_
Małgorzata Rutkowska – Strange Girl		gitara w utworze „It’s Wrong”	_
Jacek Skubikowski – Uczciwa bieda	1993	gitara w utworach „Uczciwa bieda”, „Nawet nie pytaj”, „Sama”, „Albo nigdy nikt”, „Za każdy dzień za każdy szept”, „Cztery łóżka”	_
Chłopcy z Placu Broni – Kocham Cię		gitara w utworze „Jezioro szczęścia”	_
Subway – Biegnę i płonę	1994	gitara w utworze „A na plaży… (Anna)” oraz „Light My Fire”	_
Cytadela – Cytadela		gitara w utworach „I Used To Use To” i „Stranger 27”	_
Majka Jeżowska – A ja wolę moją mamę	1995	gitara w utworach „A ja wolę moją mamę” oraz „Kto się przezywa”	_
Wojtek Pilichowski – Granat	1996	gitara w utworze „Marcus”	_
Urszula – Urszula akustycznie		gitara	_
Być wolnym (kompilacja)	1997	gitara w utworach „Choćby nie wiem co”, „W milczeniu żyjemy”, „Byś imię miał”, „Zbyszek kieliszek koleżanka szklanka” oraz „Blustery Nite Tour”	_
Andrzej Piaseczny – Piasek	1998	gitara w utworze „Wciąż bardziej obcy”	_
Mieczysław Jurecki – 12 sprawiedliwych		gitara w utworach „Spacer z żółwiem” oraz „Rock and Roll Part Two”	_
E=mc² (ścieżka dźwiękowa)	2002	utwory „Niby jestem niby nie” oraz „Jeśli tylko chcesz”	_
Krzysztof Krawczyk – To, co w życiu ważne	2004	gitara w utworze „Przytul mnie życie”	_
Jajco i giganci – Czerwony autobus	2005	gitara w utworze „Czerwony autobus”	_
Homo Twist – Matematyk	2008	gitara w utworze „Dwieście złotych”	_
Rock Loves Chopin (kompilacja)		gitara	_
W hołdzie Tadeuszowi Nalepie (kompilacja)		gitara w utworze „Piękno”	_
Bracia – Zmienić zdarzeń bieg (reedycja)	2014	autor utworu „Niepisane”	_
Video – Doskonale wszystko jedno (edycja specjalna)	2016	autor kompozycji „Wieczór” i „Synowie matki złej”	_
Izabela Trojanowska – Na skos		muzyka, gitara, gitara basowa	_
Anna Wyszkoni – Jestem tu nowa	2017	autor kompozycji „Nie chcę cię obchodzić”	_
Anna Wyszkoni – Nieznośna lekkość hitu	2019	autor kompozycji „Księżyc nad Juratą”	_
Piotr Cugowski – 40	2019	autor kompozycji „Daj mi żyć”	_
Muchy – Szaroróżowe	2021	gitara w utworze „Szaroróżowe”	_
Gromee x Wac Toja x Sara Chmiel x Jan Borysewicz – Sztuka Latania	2022	muzyka, gitara	_
House of Death – Into The Fire	2023	gitara w utworze „Ash Caravan”	_

Filmografia

Kompozytor

Jan Borysewicz, jako utalentowany kompozytor, odgrywał znaczącą rolę w polskiej kinematografii w latach 1984-2009. Jego prace obejmują wiele filmów, które zdobyły uznanie wśród widzów i krytyków. Wśród jego osiągnięć można wymienić:

• 1984–1989 – O dwóch takich, co ukradli księżyc (reż. Leszek Marek Gałysz),
• 1987 – Mniej niż zero (reż. Andrzej Titkow),
• 1988 – Przyjaciele (reż. Roland Rowiński),
• 1989 – Wilki (reż. Krzysztof Szyszka) – utwór „Wilki idą”; wykonanie Lady Pank,
• 1991 – Papierowe małżeństwo (reż. Krzysztof Lang) – utwór „Alice’s blues”; wykonanie Jan Borysewicz, Kciuk-Surzyn Band,
• 1992 – Jacek i Placek (reż. Leszek Marek Gałysz),
• 1995 – spektakl Teatru Telewizji dla dzieci Legenda o św. Krzysztofie (reż. Krzysztof Zaleski),
• 1995 – spektakl Teatru Telewizji Cisza (reż. Paweł Trzaska) – utwór Młode orły,
• 1996 – spektakl Teatru Młodego Widza Legenda o św. Mikołaju (reż. Krzysztof Zaleski),
• 1999 – Ajlawju (reż. Marek Koterski) – utwór Do Moniki L.,
• 2002 – E=mc² (reż. Olaf Lubaszenko),
• 2005 – Wiedźmy (reż. Jan Kidawa-Błoński),
• 2009 – Złoty środek (reż. Olaf Lubaszenko).

Przed kamerą

Artysta pojawił się także przed kamerą, gdzie zyskał popularność nie tylko jako kompozytor, lecz również jako aktor. Jego filmografia w tej dziedzinie obejmuje:

• 1984 – To tylko Rock (reż. Paweł Karpiński),
• 2005 – Wiedźmy w roli samego siebie,
• 2009 – Złoty środek (reż. Olaf Lubaszenko) w roli muzyka punkrockowego.

Wykonanie muzyki

Ważnym aspektem kariery Borysewicza było jego zaangażowanie w wykonanie muzyki do filmów. W 1987 roku brał udział w produkcji Zero życia (reż. Roland Rowiński), gdzie współpracował z takimi znanymi artystami jak Grzegorz Ciechowski, Rafał Paczkowski oraz Krzysztof Ścierański. Utwory, które stworzyli to „Udajesz że nie żyjesz” i „Kłam… kłam”.

---

Oceń: Jan Borysewicz

---