Olaf Lubaszenko

---

Życiorys

Rodzina i edukacja

Olaf Lubaszenko jest dzieckiem znanych twórców – jego ojcem jest aktor Edward Linde-Lubaszenko, natomiast matka, Asja Łamtiugina, to aktorka, plastyczka oraz poetka. W rodzinie jest także przyrodnia siostra, Beata.

Swą edukację rozpoczął w Szkole Podstawowej nr 9 w Białymstoku, gdzie jego matka pracowała w lokalnym teatrze. Następnie, ukończył IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. Zajmował się studiowaniem socjologii na Uniwersytecie Warszawskim w latach 1986-1987 oraz w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej, jednak żadnego z tych kierunków nie zdołał ukończyć. Ostatecznie, jego edukacja zakończyła się na Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie.

W roku 1991, postanowił przystąpić do eksternistycznego egzaminu aktorskiego, co zaowocowało jego dalszą karierą w branży filmowej.

Kariera

Debiut aktorski Olafa miał miejsce, gdy miał zaledwie 14 lat. Zagrał wówczas tytułową rolę w serialu „Życie Kamila Kuranta” w 1982 roku. Następnie wcielił się w postać Ryśka w filmie „Sonata marymoncka”. W miarę upływu lat, zyskał popularność dzięki swoim występom w takich filmach jak „Piłkarski poker” Janusza Zaorskiego oraz „Krótki film o miłości” Krzysztofa Kieślowskiego, za co otrzymał prestiżową nagrodę na festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie.

Olaf pełnił również rolę asystenta reżysera w projekcie Krzysztofa Kieślowskiego – „Dekalog”, z którym związany był „Krótki film o miłości”. W 1991 roku wystąpił w uznawanym za przełomowy musicalu „Metro”, w reżyserii Janusza Józefowicza. Zagrał w „Krollu” wyreżyserowanym przez Władysława Pasikowskiego, a także współpracował z Andrzejem Wajdą, przy filmie „Pierścionek z orłem w koronie”.

W 1994 roku wystąpił w sztuce „Emigranci”, gdzie partnerował Cezaremu Pazurze. Jego debiut reżyserski miał miejsce w 1997 roku w filmie „Sztos”, który łączył gatunki akcji oraz dramatu. Rok później, na III Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, odcisnął swoją dłoń na „Promenadzie Gwiazd”. W 1999 roku zrealizował komedię sensacyjną „Chłopaki nie płaczą”, gdzie główną rolę zagrał Maciej Stuhr.

W kolejnych latach Olaf Lubaszenko brał udział w takich filmach jak „Słodko gorzki”, „Operacja Samum”, oraz „Moja Angelika”. W swojej filmografii ma także rolę u boku Ewy Gawryluk w „Operacji ‘Koza’” oraz z Magdaleną Cielecką w romantycznej komedii „Zakochani”.

Jego twórczość obejmowała również role w serialach, w tym „Ekstradycja 2”, „Przeprowadzki”, a także w „Sforze” i jej kontynuacji „Fałszerze – powrót Sfory”. W latach 2007-2011 występował jako Roman Pyrka w serialu TVP2 „Barwy szczęścia”.

W sierpniu 2010 roku prowadził program „Polska liga cudzoziemska” emitowany w Polsat Play, który prezentował życie polskich piłkarzy grających w zagranicznych ligach. Gościł również w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku, gdzie wystąpił w spektaklu „Zakłócenia w eterze”.

Jako artysta, wziął udział w teledyskach m.in. „Starczy słów” Kasi Kowalskiej, „Na krzywy ryj” Elektrycznych gitar oraz „Tango z pistoletem” Katarzyny Groniec. Jest także kapitanem Reprezentacji Artystów Polskich w piłce nożnej.

Olaf nagrał utwór „Dream a Little Dream of Me” na płycie „Gra o miłość”, w której przedstawiono piosenki wykonywane przez członków piłkarskiej reprezentacji artystów. Jest także bohaterem książki „Chłopaki niech płaczą” (Prószyński i S-ka, Warszawa 2015) – wywiadu-rzeki przeprowadzonego przez dziennikarza Pawła Piotrowicza. W 2019 roku zagrał w filmie „Futro z misia”, a w 2022 roku pełnił rolę dyrektora Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.

Życie prywatne

Olaf Lubaszenko jest rozwiedziony z Katarzyną Groniec, z którą ma córkę o imieniu Marianna. W 2006 roku nawiązał związek z Hanną Wawrowską, co jest istotnym punktem w jego życiu prywatnym.

Warto również dodać, że jest on krewnym znanego polityka Jana Roszkowskiego, który sprawował urząd burmistrza Prudnika w latach 1990–1998. Ta więź rodzinna podkreśla jego związki z lokalną społecznością i historią.

Olaf jest również zapalonym kibicem Legii Warszawa, klubu piłkarskiego, w którym od najmłodszych lat, bo już w wieku 13 lat, trenował jako junior. Ta pasja do sportu jest dla niego ważnym elementem życia.

Filmografia

Reżyseria

• Sztos (1997),
• Chłopaki nie płaczą (2000),
• Skarb sekretarza (2000),
• Poranek kojota (2001),
• Król przedmieścia (2002),
• E=mc² (2002),
• Jest sprawa… (2002),
• Kosmici (2004),
• Faceci do wzięcia (2006–2007),
• Złoty środek (2009),
• Sztos 2 (2011).

Aktor

• 1982: Życie Kamila Kuranta jako Kamil Kurant w młodości (odc. 1–3),
• 1984: Trzy młyny jako Jarogniew (odc. 2),
• 1987: Tabu jako Stefek,
• 1987: Sonata marymoncka jako Rysiek Lewandowski,
• 1987: Ludożerca jako żołnierz,
• 1987: Wyrównanie rachunku,
• 1987: Łuk Erosa jako Adam Karowski,
• 1987: Trójkąt bermudzki jako grający w pokera z Henrykiem,
• 1987: Bez grzechu jako Jarek Kalita,
• 1988: Piłkarski poker jako Olek Grom,
• 1988–1991: Pogranicze w ogniu jako Franek Relke,
• 1988: Krótki film o miłości jako Tomek,
• 1988: Dekalog VI jako Tomek,
• 1988: Dekalog X jako chłopak pracujący na poczcie,
• 1989: Po upadku. Sceny z życia nomenklatury jako Piotr,
• 1989: Marcowe migdały jako Tomek,
• 1989: Czarny wąwóz jako Ludwik,
• 1990: Seszele jako Koleś,
• 1990: Historia niemoralna jako Marek,
• 1990: Korczak jako zastrzelony tramwajarz,
• 1991: Odjazd jako ksiądz,
• 1991: Kroll jako Marcin Kroll,
• 1992: Psy jako Krzyś „Młody”,
• 1992: Pamiętnik znaleziony w garbie – 2 role: młody Antoni; Janek, syn Antoniego,
• 1993: Lista Schindlera jako strażnik w Oświęcimiu,
• 1993: Kraj świata jako literat Stefan,
• 1994: Les Amoureux jako Tomek,
• 1995: Odjazd jako ksiądz (odc. 3),
• 1995: Gnoje jako Gąsior,
• 1995: Uczeń diabła jako Ryszard,
• 1996: Słodko gorzki jako brat Mata,
• 1996: Poznań 56 jako czołgista,
• 1996: Ekstradycja 2 jako Rafał Kulski,
• 1996: Wirus jako Józek Kujawa,
• 1997: Sztos – Mietek,
• 1997: Kiler jako Olaf Lubaszenko, „aktor, co to jest reżyserem”,
• 1998: Demony wojny według Goi jako porucznik Czacki,
• 1998: Żona przychodzi nocą jako Adik,
• 1998: Zabić Sekala jako Jura Baran,
• 1999: Pierwszy milion jako ksiądz,
• 1999: Operacja Samum jako Kosiński,
• 1999: Operacja „Koza” jako Adam Horn,
• 1999: Córy szczęścia jako Janek,
• 1999: Kiler-ów 2-óch jako Olaf Lubaszenko, „aktor, co to jest reżyserem”,
• 1999: Moja Angelika jako Andrzej Kulik, szef grupy pościgowej,
• 1999: Ja, Malinowski jako Koryl,
• 2000: Pierwszy milion jako ksiądz,
• 2000: Egoiści jako Smutny,
• 2000: Bajland jako asystent Rydla,
• 2000–2001: Przeprowadzki jako Stanisław Szczygieł,
• 2000: Skarb sekretarza jako Zenon Wnuk,
• 2000: Zakochani jako Marek Zdzierski, prawnik,
• 2001: Garderoba damska jako Piotr (odc. 6 i 10),
• 2001: Stacja jako policjant Zawadzki,
• 2001: Boże skrawki jako Gniecio Lipa,
• 2001: Tam i z powrotem jako Niewczas,
• 2002: Jest sprawa… jako trener Zenon Wnuk,
• 2002: Sfora jako Stanisław Olbrycht,
• 2002: Sfora: Bez litości jako Stanisław Olbrycht,
• 2002: Rób swoje, ryzyko jest twoje jako Emil Baks,
• 2002: E=mc² jako Max,
• 2003: Marcinelle jako Martin,
• 2005: Defekt jako radny Jerzy Kulesza,
• 2006: Fałszerze – powrót Sfory jako Stanisław Olbrycht,
• 2007–2012: Barwy szczęścia jako Roman Pyrka,
• 2007: Determinator jako inspektor Artur Wejman,
• 2009: Mniejsze zło jako SB-ek,
• 2009: Dekalog 89+ jako listonosz Tomasz (cz. 2),
• 2009: Złoty środek – klawiszowiec,
• 2010–2021: Blondynka jako ksiądz Teofil Błażejczyk,
• 2010: Weekend jako Czeski,
• 2012: Sztos 2 jako Mietek,
• 2015: Strażacy jako Witold Michalak, prezes OSP,
• 2016: Bodo jako Franz Kettler (odc. 3),
• 2016: Operacja Bazyliszek – film z cyklu Legendy polskie,
• 2018: Miłość jest wszystkim jako Jan,
• 2018: Kobiety mafii jako komendant,
• 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki jako prokurator Adam Gołąbek,
• 2019: Futro z misia jako Nerwowy,
• 2019: Stulecie Winnych jako doktor Ludwik Brzozowski,
• 2020: W lesie dziś nie zaśnie nikt jako policjant,
• 2022: Ostatnia wieczerza jako przeor Andrzej,
• od 2024: Komisarz Alex jako inspektor Ireneusz Gancarz,
• 2024: Napad jako major Tadeusz Gadacz.

Udział gościnny

• 1998: 13 posterunek jako scenarzysta (odc. 34),
• 2001: Na dobre i na złe jako Leon,
• 2005: Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście jako Olaf Milski, przyrodni brat Gustawa,
• 2005: Anioł Stróż jako Jerzy (odc. 6).

Polski dubbing

• 2001: Fallout Tactics: Brotherhood of Steel jako Gammorin/Smith,
• 2003: Gdzie jest Nemo? jako Idol,
• 2003: Magiczna Gwiazda jako Hubert,
• 2003: Nienasycenie jako narrator,
• 2004: Lucky Luke jako Lucky Luke,
• 2006: Wielka wędrówka,
• 2007: Lissi na lodzie jako Yeti,
• 2008: Cziłała z Beverly Hills jako Delgado,
• 2011: Cziłała z Beverly Hills 2 jako Delgado,
• 2012: Ralph Demolka jako Ralph,
• 2013: Samoloty jako Beka,
• 2014: Samoloty 2 jako Beka,
• 2014: Strażnicy Galaktyki jako Rhomman Dey,
• 2017: Star Wars: Battlefront II jako Lando Calrissian,
• 2018: Ralph Demolka w internecie jako Ralph.

Spektakle

Role

Olaf Lubaszenko od lat 80. XX wieku zyskał uznanie w polskim teatrze, występując w licznych spektaklach, które na stałe wpisały się w historię kultury. W 1986 roku zadebiutował w Teatrze Telewizji w produkcji „Bidul”, co zapoczątkowało jego rozwijającą się karierę aktorską.

W kolejnych latach prezentował swoje umiejętności w takich produkcjach jak:

• 1987: Ludożerca,
• 1989: Metro,
• 1990: Szalbierz jako Rybak (Teatr Telewizji),
• 1992: Dożywocie jako Filip (Teatr Telewizji),
• 1993: Historia jednego dnia z epilogiem jak John (Teatr Telewizji),
• 1993: Wróć Kropeczko jako Tom (Teatr Telewizji),
• 1994: Anielka jako Żyd Szmul (Teatr Telewizji),
• 1994: Biesiada sarmacka jako Husarz (Teatr Telewizji),
• 1994: Emigranci jako AA (Teatr im. Siemaszkowej w Rzeszowie),
• 1994: Dwaj panowie z Werony jako Chybcik (Teatr Telewizji),
• 1995: Cisza jako Piotr (Teatr Telewizji),
• 1995: Jasnowidz jako Piotr Michalski (Teatr „13 Muz” w Szczecinie),
• 1995: Don Carlos jako Markiz Posa (Teatr Telewizji),
• 1995: Ekscelencja jako Widoplasow (Teatr Telewizji),
• 1995: Łowca jasnowidzów jako Piotr Michalski,
• 1995: Markiz von Keith jako Markiz von Keith (Teatr Telewizji),
• 1996: Filomena Maturano jako Michele (Teatr Telewizji),
• 1996: Pokój pełen liści jako Slockenheimer (Teatr Telewizji),
• 1996: Wassa Żeleznowa jako Siemion (Teatr Telewizji),
• 1997: Czerwony Kapturek jako Zajączek (Teatr Telewizji),
• 1997: Ketchup Schroedera jako Rysiek (Teatr Telewizji),
• 1997: Mistrz jako Seweryn Goszczyński (Teatr Telewizji),
• 1998: Człowiek do wszystkiego jako inspektor Washbourne (Teatr Telewizji),
• 1998: Dama od Maxima jako doktor Petypon (Teatr Telewizji),
• 1998: Edith i Marlene jako Marcel (Teatr Telewizji),
• 1999: Woyzeck jako Woyzeck (Teatr Telewizji),
• 1999: Lalek jako Lalek (Teatr Telewizji),
• 2000: Urodziny mistrza jako młody (Teatr Telewizji),
• 2003: Niektóre gatunki orłów jako Pepe (Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie),
• 2004: Panna Tutli Putli jako działacz (Teatr Studio Buffo w Warszawie),
• 2007: Dziecko w krainie muzyki jako aktor (Mazowiecki Teatr Muzyczny Operetka w Warszawie),
• 2010: Diabli mnie biorą jako Lucyfer (Teatr Nowy w Łodzi); autor Marek Rębacz,
• 2011: Księżyc i magnolie jako Selznick (Teatr STU w Krakowie).

Inscenizacje

Olaf Lubaszenko nie tylko odgrywał znaczące role, ale również brał udział w licznych inscenizacjach, które przyciągnęły szeroką publiczność oraz krytyków. Jego występy w takich dziełach jak:

• 1996: Małgosia (Teatr Telewizji),
• 1998: Yes, panie Maluchan (Teatr Telewizji),
• 2002: Pięciu braci Moe (Teatr Muzyczny „Roma” w Warszawie),
• 2003: Niektóre gatunki orłów (Teatr na Woli im. Łomnickiego w Warszawie),
• 2004: Kolacja na 4 ręce (Teatr Nowy im. Łomnickiego Poznaniu),
• 2005: Pięciu braci Moe (Teatr Muzyczny im. Baduszkowej w Gdyni),
• 2012: Single i remiksy (Teatr MY),
• 2014: Kochanie na kredyt (Teatr MY),
• 2016: Single po japońsku (Teatr MY),
• 2018: Dwie pary do pary (Teatr Capitol w Warszawie),
• 2019: Akt równoległy (Teatr Capitol w Warszawie).

Udział w programach telewizyjnych

Olaf Lubaszenko ma na swoim koncie wiele spektakularnych wystąpień w popularnych programach telewizyjnych, które przyciągnęły uwagę widzów. Oto niektóre z nich:

• Egzamin dojrzałości,
• Ananasy z mojej klasy (2000),
• Milionerzy (wydanie specjalne, 2001),
• Jak łyse konie (2003),
• Wieczór z Jagielskim (2003),
• Mamy cię! (2004),
• Bal mistrzów sportu (prowadzenie, 2005),
• Moja krew (2005),
• Najlepszy z najlepszych (prowadzenie, 2005),
• Łowcy śmiechu (2005),
• Kuba Wojewódzki (2006),
• Od miłości do szczęścia – relacje z planu serialu Barwy szczęścia (2007, 2008),
• Barwy szczęścia kontra Na dobre i na złe (2008),
• Orzeł czy reszta? (2008),
• Kocham cię, Polsko! (2016).

Widowiskowe i różnorodne programy, w których wystąpił, ukazują jego wszechstronność oraz zdolności jak prowadzącego i uczestnika.

Nagrody

Olaf Lubaszenko w trakcie swojej kariery zdobył wiele prestiżowych nagród, które potwierdzają jego talent aktorski i wkład w polskie kino. Oto niektóre z wyróżnień, które otrzymał:

• 1986 – Nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu za rolę w Bidulu (reż. Wiktor Skrzynecki, widowisko tv),
• 1988 – Nagroda aktorska uzyskana w wyniku plebiscytu publiczności na KSF „Młodzi i Film” w Koszalinie za rolę w filmie Bez grzechu,
• 1989 – „Złota Kaczka” za rok 1988, kategoria: najlepszy polski aktor,
• 1989 – Nagroda Aktorska na Festiwalu „Gwiazdy Jutra” w Genewie za rolę w filmie Krótki film o miłości,
• 1993 – Nagroda na MFF w Cancún za rolę męską w filmie Pamiętnik znaleziony w garbie,
• 1998 – Nagroda Aktorska na MFF w Karlovych Varach za rolę w Zabić Sekala,
• 1999 – Czeski Lew w kategorii: pierwszoplanowa rola męska w Zabić Sekala,
• 1999 – Orzeł w kategorii: najlepsza rola męska w Zabić Sekala,
• 2002 – Złoty Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za Poranek kojota,
• 2003 – Srebrny Granat na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu za E=mc²,
• 2003 – I miejsce w plebiscycie publiczności za kreację aktorską w spektaklu Niektóre gatunki orłów na XLII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych,
• 2004 – Nagroda The Walt Disney Company Polska dla najlepszych twórców polskiej wersji językowej w filmach animowanych – za rolę Idola w filmie Gdzie jest Nemo (Warszawa).

---

Oceń: Olaf Lubaszenko

---