Krystyna Dmochowska

---

Wczesne lata

Krystyna Dmochowska to postać, która swoje pierwsze kroki stawiała we Wrocławiu. Jest to miasto, w którym się urodziła i dorastała. Wychowywała się w artystycznej atmosferze, co z pewnością miało wpływ na jej późniejszą karierę. Uczyła się w wrocławskim Liceum Sztuk Plastycznych, co stanowiło dla niej solidną podstawę w dziedzinie sztuki.

Po uzyskaniu matury z determinacją przystąpiła do egzaminów wstępnych do PWSFTviT w Łodzi. Mimo że zdołała przejść przez eliminacje, dostając się do ostatniej fazy rekrutacyjnej, nie udało jej się otrzymać miejsca na tym prestiżowym kierunku. Ta sytuacja nie zniechęciła jej jednak do dalszego kształcenia.

W 1981 roku Krystyna Dmochowska z sukcesem ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, co otworzyło jej drzwi do świata teatru i sztuki performatywnej. Tego typu edukacja pozwoliła jej na rozwój talentów oraz nawiązywanie wartościowych kontaktów w branży artystycznej.

Kariera teatralna

Po ukończeniu studiów, w sezonie 1981/1982, Krystyna Dmochowska rozpoczęła swoją niezwykłą karierę artystyczną w Teatrze im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze, gdzie związała się na stałe. Jej debiut odbył się w roli Emmy w dziele Ödöna von Horvátha pt. Opowieści Lasku Wiedeńskiego (1981), które zostało zreżyserowane przez Włodzimierza Nurkowskiego. Wkrótce później, publiczność miała okazję zobaczyć ją w spektaklu muzycznym Kolęda-Nocka (1982), którego reżyserką była Alina Obidniak. Muzykę do tego przedstawienia stworzył Wojciech Trzciński, a libretto napisał Ernest Bryll.

W kolejnych latach wystąpiła w sztuce Oscara Wilde’a pt. Brat marnotrawny (1983), gdzie w reżyserii Ireny Dudzińskiej odgrywała rolę guwernantki Miss Prism. Ponadto, zagrała Ofelię w dramatycznym utworze Witolda Gombrowicza Ślub (1984), który został zaadaptowany przez Krystiana Lupy. Jej talent doceniono również w prezentacji postaci Kamilki w inscenizacji Władysława Krzemińskiego Romans z wodewilu (1984) w reżyserii Stefanii Domańskiej. W biograficznej sztuce Macieja Wojtyszki pt. Skarby i upiory, czyli hrabia opętany (1985), wystąpiła jako guwernantka.

Dmochowska wcielała się również w wiele różnorodnych postaci, jak Madzia Justyńska w przedstawieniu Franza i Paula von Schonthan Porwanie Sabinek (1987, w reż. Bogusława Kozaka) oraz sąsiadka w inscenizacji Josifa Brodskiego pt. Brodski (1988, w reż. Bogdana Rudnickiego). W roku 1990, zagrała archanioła w widowisku Ignacego Krasickiego Monachomachia, czyli Wojna mnichów, w reżyserii ówczesnego szefa teatru Jerzego Zonia. Kolejną z ważnych ról, jakie odgrywała, była Cyganka w przedstawieniu Jana Potockiego Cyganie z Andaluzji (1993), w reżyserii Henryka Adamka.

W ciągu swojej kariery artystycznej uczestniczyła w licznych współczesnych dziełach, takich jak Ciuciubabka albo ślepiec (1991) autorstwa Hugo Clausa w reż. Marca Bobera, a także w spektaklu muzycznym Jeremiego Przybory Nie bójmy się uczuć (1992), który zrealizował Zdzisław Sobociński. W jej repertuarze znalazły się także tak ważne tytuły, jak Historia żywota św. Marcina (1993) w reżyserii Jana Skotnickiego, a także tragedia Sofoklesa pt. Antygona (1995), w reżyserii Andrzeja Bubienia.

Krystyna Dmochowska miała także okazję pracować w komediach dell’arte Moliera, takich jak Szelmostwa Skapena (2000) w reżyserii Aldony Figury oraz w sztuce Václava Havla Opera żebracza (2000) w reżyserii Andreja Kroba. W 1993 roku w sztuce Igraszki z diabłem, reż. Zygmunta Bielawskiego, zagrała rezolutną Kasię, a w obyczajowej komedii Komedia sytuacyjna (2002) autorstwa Johnniego Mortimera i Briana Cooke’a, wystąpiła jako znana plotkarka panna Trotter.

Dmochowska dała się poznać również w rolach inspirowanych literaturą rosyjską. W inscenizacjach Nikołaja Gogola występowała w groteskowych rolach, takich jak Nos i bandyta w Opowieściach petersburskich (1989) oraz w podwójnej roli w Martwych duszach (1990). Do jej znaczących kreacji należy także Nadieżda w Ostatnim (1987) Maksima Gorkiego w reż. Aliny Obidniak.

Wyróżniała się w rolach kobiet z klasyki, takich jak Agafia Tichonowna w Ożenku (1997) i Dafnida w Komedii pasterskiej (1997) Jana Andrzeja Morsztyna, za co w 1998 roku otrzymała nagrodę Stalowego Wytrycha, przyznawaną przez redakcję „Nowin Jeleniogórskich”. Wystąpiła także w kultowych dziełach Fiodora Dostojewskiego Bracia Karamazow (1999) oraz Aleksandra Żelezcowa Dialogi o zwierzętach (2004), które zrealizował Krzysztof Rekowski.

W kontynuacji jej kariery, Dmochowska wcieliła się w opiekunkę w Czajce (2004) w reżyserii Mai Kleczewskiej oraz Anfisę w Trzech siostrach (2009), którą zrealizował Krzysztof Minkowski.

Na przestrzeni lat, zagrała również w komediach Aleksandra hr. Fredry, w tym role w Zemście (1984), Ślubach panieńskich (1995), Gwałtu, co się dzieje! (1997) oraz Dożywociu (2005). Występowała w sztukach Williama Szekspira, takich jak Poskromienie złośnicy (1994), Miarka za miarkę (1996) oraz Romeo i Julia (2006).

W sztuce Dulska! (1999), na podstawie Moralności pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej, zagrała tytułową postać Anieli Dulskiej. Kreowała również role w dziełach Witkacego, takich jak Glątwa nowa czyli w sidłach nudy (1994) oraz w dramacie Tadeusza Różewicza Kartoteka (2002), który wyreżyserował Piotr Łazarkiewicz.

W dramacie romantycznym Dziady Adama Mickiewicza (1998) wystąpiła jako Sowietnikowa, a w Kordianie Juliusza Słowackiego (2001) jako dozorczyni. W spektaklu Historia o miłosiernej czyli testament psa (2001) w reżyserii Tomasza Koniny, Dmochowska zagrała Miłosierną. Kolejną rolą była Ninon Preobrażeńska w Snie pluskwy (2003) w reżyserii Krzysztofa Kopki.

Jej występy obejmowały również współczesny utwór Petera Barnesa Czerwone nosy (2005), gdzie wcieliła się w postać właścicielki domu publicznego Mamuśki Metz. Dzięki swojej różnorodności i wszechstronności, aktorka zyskała uznanie wśród najmłodszej widowni, występując w wielu widowiskach dla dzieci.

W bajce O ślicznych kwiatkach i strasznym potworze (1986) Janusza Odrowąża Wiśniewskiego miała okazję zagrać piwonię. W sztuce Andrzeja Maleszki Wielkoludy (1986) przywdziała charakter olbrzyma o imieniu Berta. W innym występie, jako kucharka i Pustogłowy, pojawiła się w inscenizacji Miłość do trzech pomarańczy (1989) Carla Gozziego.

W ciągu swojej kariery, Dmochowska zagrała w czterech musicalach Macieja Staropolskiego, bazując na baśniach Hansa Christiana Andersena, a także w Czerwonym nosie (1995) na podstawie powieści Lewisa Carrolla, w roli okrutnej Królowej. Zrealizowała również dwa musicalowe spektakle w reż. Cezarego Domagały, w tym scenicznej adaptacji Małego Księcia (1996) oraz w Królu Maciusiu Pierwszym (1997) na motywach powieści Janusza Korczaka, zajmując rolę poddanej Króla. Jej wszechstronność artystyczna była widoczna także w inscenizacji Przyjaciel wesołego diabła (1998), gdzie zagrała drzewo oraz wodza, a także w musicalu Przygody Tomka Sawyera (2001), który był adaptacją powieści Marka Twaina, w reżyserii Jana Szurmieja, gdzie odgrywała rolę cioci Polly.

Role ekranowe

Krystyna Dmochowska zdobyła uznanie dzięki swojej wyrazistej roli Heleny Łazankowej, która była ekspedientką w lokalnym sklepie w Wadlewie, dzierżawionym przez Natalię Strońską (Emilia Krakowska). Serial Polsat Pierwsza miłość, w którym występowała w latach 2004–2011, przyczynił się do jej popularności. Dmochowska zagościła również w kilku odcinkach sitcomu Świat według Kiepskich (2005–2011) oraz w serialu Warto kochać (2005–2006).

W jej dorobku filmowym znajdują się laureackie produkcje, w tym komediodramat Andrzeja Jakimowskiego pt. Sztuczki (2007), a także film Jana Jakuba Kolskiego zatytułowany Afonia i pszczoły (2009). Warto również wspomnieć o jej występie w komedii Magdaleny ŁazarkiewiczMaraton tańca (2010).

Filmografia

Filmografia Krystyny Dmochowskiej obejmuje zarówno filmy, jak i seriale telewizyjne, w których artystka zagrała w różnorodnych rolach. Poniżej znajduje się szczegółowa lista jej wystąpień filmowych.

Filmy

Rok Produkcji	Nazwa Filmu	Postać	Reżyser
2007	Sztuczki	ekspedientka królowa	Andrzej Jakimowski
2009	Afonia i pszczoły	brak	Jan Jakub Kolski
2010	Made in Poland	barmanka Helenka	Przemysław Wojcieszek
	Maraton tańca	Pani Janina Kowalewska, szefowa chóru „Malwy z Dąbia”, członkini jury	Magdalena Łazarkiewicz

Seriale TV

Rok	Tytuł	Rola	Uwagi
2004	Fala zbrodni	Matka Irka Stolarka (nie figuruje w napisach)	odc. 22 – „Zbieracze śmierci”
2004–2011	Pierwsza miłość	Helena Łazankowa	_
2005	Świat według Kiepskich	ciotka Lutka	odc. 226 – „Stypa”
2005−2006	Warto kochać	_	_
2007	Świat według Kiepskich	Malinowska z jarzyniaka	odc. 251 – „Skok”
		pani komentująca występy Paździocha-wezyra	odc. 275 – „Wezyr”
2010		kobieta w budce telefonicznej w zaświatach	odc. 326 – „Tamten świat”
		_	odc. 336 – „Ósme dziecko stróża”
		policjantka	odc. 340 – „Jesień średniowiecza”
		Lucyna, koleżanka Haliny z pracy	odc. 343 – „Sobowtór”
		baba w opowieści Paździocha	odc. 345 – „Wampiry są wśród nas”
2011		Indianka w filmie	odc. 353 – „Tryptyk dolnośląski cz. I – Ostatni Wódz Plemiona Szoszonów”
		Ali Baba	odc. 355 – „Tryptyk dolnośląski cz III – Moje Wielkie Wrocławskie Wesele”
		sprzedawczyni Danuta Kupała	odc. 358 – „Zwierzę medialne”
		Rogalakowa	odc. 360 – „Jajko pokoju”
		strażniczka miejska	odc. 361 – „Salto” odc. 366 – „Czułe słówka”
		sędzia Maria Karwasz Barabasz	odc. 363 – „Uczeń czarnoksiężnika”
		kobieta w parku	odc. 365 – „Sprawa dla redaktora”
		strażniczka miejska	odc. 366 – „Czułe słówka”
	Głęboka woda	natrętna klientka	odc. 1 – „Wielka woda”

Nagrody

W poniższym zestawieniu prezentujemy nagrody, które otrzymała Krystyna Dmochowska w swojej artystycznej karierze.

Rok	Nagroda	Kategoria	Spektakl
1990	Brązowa Iglica Wrocławia	–	–
1998	Stalowy Wytrych	Nagroda w popularności według redakcji „Nowin Jeleniogórskich”	Ożenek (1997) Komedia pasterska (1997)

---

Oceń: Krystyna Dmochowska

---