Ceslaus Gotthard von Schaffgotsch

Był synem Hansa Antona von Schaffgotscha, co świadczy o jego znaczącym pochodzeniu. W latach 1747–1748 kształcił się na uniwersytecie w Paryżu, a jego wysiłki na rzecz teologii zaowocowały uzyskaniem doktoratu z teologii w 1748 roku na uniwersytecie w Orleanie. W tym samym roku, jego kariera w kościele nabrała tempa, gdy został kanonikiem kapituły katedralnej we Wrocławiu.

W 1753 roku awansował na prepozyta kapituły, co stanowiło kolejny krok w jego duchowej hierarchii. Kluczowym momentem w jego życiu było mianowanie go wikariuszem generalnym diecezji przez jego brata, biskupa wrocławskiego Philippa Gottharda von Schaffgotscha, w 1756 roku.

W 1757 roku obaj bracia znaleźli się w trudnej sytuacji, decydując się na ucieczkę do austriackiej części diecezji wrocławskiej, co było znaczącym osłabieniem ich pozycji w regionie. W końcu, w 1763 roku, Ceslaus Gotthard podjął decyzję o rezygnacji z kanonii w kapitule wrocławskiej, co zakończyło jego formalny związek z tym miejscem.