Gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego

Budowa nowej uczelni, znanej jako Akademia Leopoldyńska, rozpoczęła się dzięki inicjatywie cesarza Leopolda I. To on przekazał fundusze na wzniesienie gmachu, a jego następcy kontynuowali finansowanie projektu. Początkowe plany przewidywały stworzenie monumentalnego budynku o długości przekraczającej 200 metrów, wyposażonego w trzy wieże. Niestety, z powodu problemów finansowych, wywołanych wybuchem wojny siedmioletniej, z pierwotnego projektu zrealizowano jedynie jedną wieżę, znaną jako Wieża Matematyczna, a reszta planów pozostała niespełniona. Ostatecznie gmach zamknął się w długości 171 metrów, co oznacza, że pewne skrzydła, w tym część wschodnia, zostały nigdy nieukończone.

Skrzydło zachodnie budynku zostało ukończone w 1730 roku, a kolejne elementy, w tym wschodnie skrzydło oraz wieża matematyczna, wzniesiono w latach 1734–1737. W tym samym roku powstał również łącznik łączący gmach uczelni z kościołem uniwersyteckim. Prace zdobnicze w wnętrzach rozpoczęto w 1732 roku, a ich zakończenie miało miejsce w 1739 roku. Najpierw wzięto na warsztat zdobienia skrzydła zachodniego, które miało pełnić funkcję reprezentacyjną, zaś wystrój wschodniego skrzydła pozostawał skromniejszy, gdyż było zaplanowane jako przestrzeń dla zakonników, z refektarzem oraz biblioteką - które ostatecznie nie powstały.

W zachodnim skrzydle powstał szereg prestiżowych sal, bogato zdobionych w stylu barokowym, jak Auditorium Comicum, które pełni funkcję teatralną i przeszło przebudowę na początku XX wieku, czy Oratorium Muzyczne, które odniosło zniszczenia w 1945 roku, a następnie było restaurowane na przełomie XX i XXI wieku. Warto również zwrócić uwagę na niemal niezmienioną do dzisiaj Aulę Leopoldinę oraz imponującą klatkę schodową. Zachowały się również eleganckie fasady i główny portal wejściowy z balkonem na pierwszym piętrze, które nadają całemu gmachowi majestatyczny charakter.

Nie można zapomnieć o estetycznych detalach, takich jak ozdobna brama wschodnia oraz dawna apteka z niezwykle dekoracyjnym freskiem i bogatą sztukaterią. Wschodnie skrzydło zachowało z kolei kute, zabytkowe kraty ozdobne, które zamykają część pierwszego piętra budynku. Wszystkie te elementy sprawiają, że gmach główny Uniwersytetu Wrocławskiego stanowi prawdziwy skarb nie tylko dla mieszkańców Wrocławia, ale z całą pewnością dla miłośników historii i architektury.