Oratorium Muzyczne

Początkowo, w zamyśle architektów, oratorium miało obejmować całą szerokość budynku. Niestety, w wyniku katastrofy budowlanej, która miała miejsce w sierpniu 1731 roku, gdzie zawaliły się zachodnie filary, wymiary sali zostały znacznie zredukowane. Głównym odpowiedzialnym za artystyczną koncepcję wystroju oratorium był Johannes Petner, a po jego śmierci kontynuował to Joseph Frisch. Cudowne malowidła zdobiące wnętrze powstały dzięki pracy Johann Christoph Handke.

Dzięki doskonałej akustyce, Oratorium Muzyczne szybko stało się jednym z najważniejszych miejsc koncertowych Wrocławia. W XIX wieku na jego scenie występowali znakomici artyści, w tym Johannes Brahms, Ferenc Liszt, Niccolò Paganini, Anton Rubinstein, Klara Schumann oraz Henryk Wieniawski. W 1902 roku, Hans Poelzig, znany architekt secesyjny, zaprojektował wyjątkowy prospekt organowy, niestety zniszczony w 1945 roku.

Podczas I wojny światowej oratorium zyskało nowe, lecz tragiczne przeznaczenie, stając się częścią lazaretu zorganizowanego w budynku uniwersyteckim, co przyczyniło się do znacznych uszkodzeń jego dekoracji i malowideł. Prace restauracyjne trwały aż do 1940 roku. Kolejne zniszczenia miały miejsce podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku, kiedy to strop sali uległ poważnemu zniszczeniu. Niestety, odbudowa po wojnie nie przywróciła oryginalnego wystroju, a dopiero renowacja z początku XXI wieku przyniosła odnowienie i odtworzenie większości sztukaterii oraz części malowideł, a także przywrócenie koncertowej funkcji auli.

W Oratorium Muzycznym znajdują się także organy, znane jako pozytyw, zaprojektowane przez Adama Honorato Caspariniego w 1718 roku, które przetrwały w większości w oryginalnym stanie. W 2013 roku rozpoczęto projekt odtwarzania malowideł sali, co zostało sfinansowane przez Niemiecko-Polskie Towarzystwo Uniwersytetu Wrocławskiego, a wykonuje je Christoph Wetzel.