Aula Leopoldina


Aula Leopoldina, znana również jako Aula Leopoldyńska, to niezwykle imponująca barokowa aula, która znajduje się w głównym gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego. To miejsce wyróżnia się swoim reprezentacyjnym charakterem i stanowi ważny element architektoniczny miasta.

Szczegółowy opis przestrzeni

Aula Leopoldina została stworzona jako niezwykle ważne pomieszczenie o charakterze reprezentacyjnym dla nowo budowanego gmachu w latach 1728–1732. Jej nazwa upamiętnia cesarza rzymskiego Leopolda I, fundatora uniwersytetu. Za koncepcję architektoniczną odpowiadał włoski twórca Christophorus Tausch, który nadał tej przestrzeni wyjątkowy charakter.

Wnętrze auli ma delikatnie trapezowy kształt i zwęża się w kierunku zachodnim. Przestrzeń podzielona jest na podium oraz audytorium. Nad głównym wejściem znajduje się emporę muzyczną, co podkreśla funkcjonalność tego miejsca. W centralnej części podium umieszczono grupę rzeźbiarską z przedstawieniem Leopolda I na tronie. Towarzyszą mu personifikacje Roztropności, ukazana jako starszy mężczyzna z lustrem, oraz Zapobiegliwości, jako kobieta z ulem. Pod tronem znajdują się odrzucone przez cesarza alegorie Zwady oraz Głupoty, przedstawione jako symboliczne postacie.

Podczas konstrukcji auli, z obu stron podium umieszczono posągi jego synów, a także cesarzy Józefa I oraz Karola VI. W przestrzeni tej usytuowane są stalle oraz loże kanclerza i rektora, co podkreśla jej ceremonialny charakter. Na stropie znajduje się fresk, który ukazuje poświęcenie uczelni Matce Boskiej, co jest dopełnieniem duchowego wymiaru tej przestrzeni.

Nad audytorium rozciąga się imponujący fresk alegoryczny, który obrazuje apoteozę Mądrości Bożej, będącej źródłem wszelkiej wiedzy. Dodatkowo, mniejsze freski w oknach przedstawiają uczonych z czasów starożytnych oraz współczesnych, aż do XVII wieku. Na ścianach wisi szesnaście portretów osób, które znacząco przyczyniły się do rozwoju zakonu jezuitów oraz uczelni. Niestety, w 1997 roku osiem z tych portretów zostało skradzionych, a jedynie dwa udało się odzyskać; pozostałe zostały zastąpione kopiami.

W auli umieszczono także loże profesorskie, co podkreśla jej akademicki charakter. Wyjątkowo interesujący jest portal wejściowy, który zdobią bogato rzeźbione drzwi. Empora muzyczna, ozdobiona stiukową balustradą, zawiera popiersie i herb ówczesnego dyrektora Urzędu Zwierzchniego, Jana Antoniego Schaffgotscha. Stropowy fresk przedstawia alegorię Silesii, ukazującej się na tronie w otoczeniu Viadrusa oraz Wratislavii.

Podłoga auli wyłożona jest marmurowymi płytami, nadając jej dodatkowej elegancji. Warto zaznaczyć, że budowla przetrwała wiele wojen i oblężeń, nie doznając poważnych uszkodzeń.

Obecnie Aula Leopoldina służy jako część muzeum uniwersyteckiego oraz miejsce istotnych ceremonii, takich jak immatrykulacja. W latach 2015–2018 przeprowadzono istotne prace konserwatorskie oraz remontowe, mające na celu wzmocnienie stropów oraz renowację malowideł, polichromii, fresków i sztukaterii. Generalnym wykonawcą była myślenicka firma ANTIQA, a prace finansowane były głównie z budżetu gminy Wrocław, z dodatkowym wsparciem ze strony uczelni oraz samorządów.

Po zakończeniu działań konserwatorskich, Aula Leopoldina została uroczyście otwarta dla zwiedzających oraz społeczności akademickiej 21 marca 2022 roku.

Przypisy

  1. Aula Leopoldina w Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego [online], VisitWroclaw.eu [dostęp 20.07.2023 r.]
  2. Katarzyna Potocka-Brygier, Nowy blask historycznej Auli [online], Nasze Sudety [dostęp 01.03.2023 r.]
  3. Jasińska K., Jak spełniają się marzenia, czyli konserwacji Auli ciąg dalszy. Przegląd Uniwersytecki, nr 1, 2018, s. 2-5.
  4. Artur Kolbiarz, Michał Wardzyński, Dzieła warsztatu Johanna Albrechta Siegwitza wykonywane dla jezuitów na Śląsku, w Hrabstwie Kłodzkim i Rzeczypospolitej, w: Silesia Iesuitica. Kultura i sztuka Zakonu Jezuitów na Śląsku i w Hrabstwie Kłodzkim (1580–1776), red. A. Jezierska i D. Galewski, Wrocław 2012, s. 124-126.

Oceń: Aula Leopoldina

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:20