Wieża matematyczna Uniwersytetu Wrocławskiego

Po otwarciu Akademii Jezuickiej jezuita Longinus Anton Jungnitz zainstalował na Wieży obserwatorium, które służyło nie tylko do badań astronomicznych, ale również do obserwacji meteorologicznych. Sprzęt do obserwacji dostarczył znany wrocławski wynalazca Karl Heinrich Klingert. Warto nadmienić, że w 1800 roku z wizytą w obserwatorium miał miejsce przyszły prezydent USA, John Quincy Adams, który później opisał to doświadczenie w swoich wspomnieniach.

Warto również podkreślić, że 20 kwietnia 1835 roku Heinrich Ludwig Bogusławski dokonał w tym miejscu odkrycia komety. W 1851 rokiem kierownikiem obserwatorium został Johann Gottfried Galle, który stworzył katalog komet. Niestety, na początku XX wieku obserwatorium przestało funkcjonować, głównie przez problemy związane z zanieczyszczeniem powietrza i oświetleniem miejskim, które utrudniały prowadzenie badań nocnych.

Podczas oblężenia Wrocławia w 1945 roku zniszczeniu uległa latarnia oraz dach wieży. W 1956 roku zabytkowe instrumenty z obserwatorium zostały przetransportowane do Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po zakończeniu restauracji wieży w 2000 roku, obiekt stał się częścią muzeum uniwersyteckiego i zyskał miano popularnego miejsca turystycznego, oferując piękne widoki z tarasu.

Taras wieży zdobią cztery rzeźby autorstwa Franza Mangoldta, które symbolizują różne dziedziny nauki: teologię z atrybutami krzyża i księgi, filozofię z globusem i cyrklem, Temidę (prawo) z wagą szalkową oraz medycynę z laską Eskulapa. Zachowały się także fragmenty oryginalnego wyposażenia astronomicznego z XVIII wieku, w tym specjalna rynna w podłodze, oznaczająca meridianę, czyli linię południka 17° 2′ 0,4936″. Całość kompozycji wieńczy spora armilarna.