Richard Gaze

Inżynieria i technologie

Richard Hermann Oskar Gaze, urodzony 13 września 1872 roku we Wrocławiu, to postać, która na zawsze wpisała się w historię architektury tego miasta. Jako niemiecki architekt, prowadził swoją działalność we Wrocławiu w latach 1900-1942, projektując liczne budynki, które do dziś mogą być podziwiane przez mieszkańców oraz turystów. Jego prace odznaczały się innowacyjnością oraz dbałością o szczegóły, co przyczyniło się do rozwoju tamtejszej architektury. Niestety, zmarł 15 kwietnia 1943 roku we Wrocławiu, pozostawiając po sobie trwałe dziedzictwo.

Życiorys

Richard Gaze był jednym z wrocławskich architektów, którzy w latach 1900-1926 doskonale łączyli w swojej pracy elementy secesji, stylów historycznych oraz tradycyjnych rozwiązań architektonicznych z nowoczesnością, która zaczynała wtedy nabierać kształtu. Wspólnie z Alfredem Böttcherem prowadził pracownię architektoniczną Böttcher & Gaze, która stała się znana w Wrocławiu.

W tym czasie, ich zespół stworzył wiele wspaniałych projektów, takich jak willa Dzialasa na Zalesiu z 1909 roku, ewangelicki kościół św. Jana, który również powstał w 1909 roku, a także siedziba korporacji akademickiej Lusatia z 1905 roku. Inne znane realizacje to dom towarowy Centawer z 1911 roku oraz kamienica przy ul. Powstańców Śl. 137, dzisiejszy akademik Atol z 1911 roku.

Ich twórczość nie ograniczała się tylko do Wrocławia. Zrealizowali projekty w wielu innych lokalizacjach, w tym ratusza w Kamiennej Górze (1904-05) oraz pałacu w Skorogoszczy (1910). Dodatkowo, zbudowali również hotel Haus Oberschlesien w Gliwicach w 1923 roku oraz kościół ewangelicki na Klecinie z 1905 roku, który znajdował się wówczas poza granicami Wrocławia. W swoich projektach uwzględniali także budynki takie jak kościół ewangelicki w Obornikach Śląskich z 1905 roku oraz kościół w Prusicach z 1909 roku.

Richard Gaze miał również na swoim koncie samodzielną realizację, jaką był projekt domu Śląskiego Towarzystwa Dziewcząt Ewangelickich przy ul. Komuny Paryskiej 21, w którym obecnie swoją siedzibę ma Instytut Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego (1930). Nie można również zapomnieć o nieistniejących już budynkach Macierzystego Domu Diakonijnego, które znajdowały się przy współczesnej ul. Bardzkiej w 1935 roku.

Literatura

W literaturze dotyczącej architektury Wrocławia znaczącą rolę odgrywa pracaRafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz oraz Jadwiga Urbanik, którzy są autorami publikacji pod tytułem Leksykon architektury Wrocławia. Ta wyjątkowa książka, wydana przez wydawnictwo Via Nova w 2011 roku, stanowi istotne źródło wiedzy na temat architektonicznych koncepcji oraz realizacji w regionie. Warto zauważyć, że leksykon ten nie zawiera numerów stron, co może stanowić pewne utrudnienie przy nawigacji wśród zawartych treści.

Przypisy

  1. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006 r., s. 227.
  2. Östliche preußische Provinzen, Polen, Personenstandsregister 1874-1945 [online], Landesarchiv Berlin.

Oceń: Richard Gaze

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:5