Albrecht Jaeger, urodzony 1 stycznia 1900 roku we Wrocławiu, pozostaje znaczącą postacią w dziejach architektury modernistycznej. Jego prace są głęboko osadzone w kontekście architektury niemieckiej, a on sam zyskał uznanie jako projektant spółdzielczych osiedli mieszkaniowych, które powstały na Śląsku.
W ciągu swojego życia, które zakończyło się w 1993 roku w Bielefeld, Jaeger zrealizował szereg projektów, które nie tylko wpłynęły na lokalną architekturę, ale również podkreśliły ideę funkcjonalności i estetyki w zabudowie mieszkaniowej.
Życiorys
Albrecht Jaeger, znany architekt, rozpoczął swoją edukację na prestiżowej Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu. Tam miał przyjemność uczyć się pod okiem wybitnych profesorów, w tym architektów Adolfa Radinga i Augusta Endella oraz plastyk Otto Müllera.
Wczesne lata dwudzieste to czas, gdy angażował się w projekty dla spółdzielni Schlesische Heimstätte, gdzie współpracował z Ernstem Mayem. Następnie, w latach 1924–1926, kontynuował pracę dla spółdzielni DEWOG (Deutsche Wohnungsfürsorgegesellschaft). Ten okres to również czas, kiedy Jaeger stworzył swoje najbardziej uznawane projekty. Współpracował blisko z Hugonem Leipzigerem, z którym zrealizował szereg nowoczesnych osiedli wielorodzinnych w takich miejscowościach jak Chorzów, Racibórz, Zabrze oraz Bytom, opierając się na ideach promowanych przez ruch Bauhaus.
Wśród jego osobistych osiągnięć znajduje się zaprojektowanie domu mieszkalnego dla samotnych w Lipsku w 1927 roku oraz osiedla bloków spółdzielni DEWOG przy ulicy Hubskiej we Wrocławiu, które zbudowano w latach 1929–1930. W 1930 roku stworzył również projekt willi dla doktora Paula Neumanna przy alei Kasprowicza 103.
Przez lata 1943-1945 Jaeger był zaangażowany w projektowanie umocnień Wrocławia, a w 1941 roku według jego projektu powstał ewangelicki kościół Bożej Miłości na Karłowicach, który niestety został wyburzony w 1953 roku.
Po zakończeniu II wojny światowej Jaeger osiedlił się w Meklemburgii. W latach 1947–1949 zajmował stanowisko głównego architekta w Wismarze, a następnie od 1950 roku pracował w Rostocku, gdzie w 1952 roku zajmował się planem odbudowy miasta po zniszczeniach wojennych. W 1958 roku, w wyniku ucieczki do Berlina Zachodniego, osiedlił się w RFN, gdzie zamieszkał w Bielefeld. Tam pracował aż do przejścia na emeryturę w 1965 roku.
Albrecht Jaeger był synem wrocławskiego architekta Emila Jaegera. W 1927 roku poślubił rzeźbiarkę Inge Jaeger-Uhthoff, a ich syn, Thomas Jaeger, urodzony w 1929 roku we Wrocławiu, również obrał ścieżkę architekta.
Przypisy
- Kościół ewangelicki Bożej Miłości (dawny) [online], Polska-org [dostęp 21.03.2020 r.]
- Dom nr 103, willa doktora Paula Neumanna [online], Polska-org [dostęp 21.03.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Felix Henry | Zbigniew Rusin (profesor) | Carl Ferdinand Langhans | Jan Bernhard | Erich Grau | Janusz Łomotowski | Jacek Kaczmar | Pit Schubert | Edward Osada | Franciszek Morawski (architekt) | Richard Gaze | Heinrich Lauterbach | Krzysztof Olszewski (inżynier) | Mariusz Szlachcic | Kuba Snopek | Krzysztof Ingarden | Wojciech Jarząbek | Krzysztof Gałkowski | Tomasz Urbanowicz | Charles Proteus SteinmetzOceń: Albrecht Jaeger