Heinrich Lauterbach, z wykształcenia architekt, przyszedł na świat 2 marca 1893 roku we Wrocławiu. Jego życie i twórczość pozostawiły duży ślad w historii niemieckiej architektury. Lauterbach zmarł 16 marca 1973 roku w Biberach an der Riß.
Był on jednym z współorganizatorów oraz głównych projektantów we Wrocławskim Uniwersytecie Wychowania (WuWy), co stanowi ważny element jego dziedzictwa zawodowego. Jego prace architektoniczne oraz wkład w rozwój urbanistyczny regionu są nadal doceniane i badane przez historyków sztuki.
Życiorys
Heinrich Lauterbach przyszedł na świat w 1893 roku jako przedstawiciel rodziny kolonistów niemieckich, którzy od XIII wieku osiedlili się na Śląsku. Ich przybycie na te tereny miało miejsce dzięki przyznanym ziemiom od księcia Henryka Brodatego. Przez pokolenia mężczyźni w rodzinie nosili imię Heinrich, co podkreśla ich silną tradycję. Jego ojciec pracował jako kupiec, a także był właścicielem lasów, tartaków oraz handlował drewnem, prowadząc działalność nie tylko w Galicji, ale również w Austro-Węgrzech oraz Polsce.
W młodości Lauterbach uczył się w gimnazjum Marii Magdaleny, a jego przyszłość wydawała się związana z przejęciem rodzinnej firmy handlowej. Jednak jego zainteresowania skłoniły go do podjęcia studiów na Akademii Sztuki we Wrocławiu, pod okiem Theodora von Gosena, specjalizując się w rzeźbie. Również rysunek i malarstwo były jego pasjami. Inspiracją dla Lauterbacha był architekt Hans Poelzig, którego wpływ popchnął go do rozpoczęcia studiów w dziedzinie architektury.
W trakcie nauki w Wrocławiu Lauterbach skoncentrował się na dodatkowym kształceniu, uczęszczając na kursy w Darmstadt, Dreźnie i Berlinie. Po ukończeniu studiów zaczął pracować w pracowni Poelziga. W 1925 roku stał się niezależnym architektem, realizując wówczas budynki, przede wszystkim na Śląsku. Był aktywnym członkiem Werkbundu, gdzie pełnił rolę organizatora regionalnego oddziału tej instytucji.
Wśród jego znakomitych osiągnięć znajduje się organizacja wrocławskiej wystawy WuWa w 1929 roku, podczas której zaprojektował dwa kluczowe budynki, z których jeden stał się jego domem. Warto zauważyć, że Lauterbach jest współautorem osiedla Westend, znajdującego się na wrocławskim Szczepinie, które współtworzył razem z Theodorem Effenbergerem. Niestety, osiedle to częściowo ucierpiało podczas oblężenia Wrocławia. Kolejnym projektem, w którym uczestniczył, było nieukończone osiedle Na Polance.
Warto także wspomnieć o projektach, które nie miały związku z Śląskiem, obejmujących dwie wille w czeskim Jabloncu nad Nysą oraz willę w Dubrowniku, gdzie Lauterbach mieszkał przez pewien czas w 1935 roku. Po wojnie opuścił Wrocław w 1945 roku, a następnie do 1950 roku pracował jako wykładowca w Technische Hochschule w Stuttgarcie. Od 1950 do 1958 roku pełnił funkcję profesora architektury w Werkakademie w Kassel. W 1960 roku przeniósł się do Biberach an der Riß, gdzie zmarł w 1973 roku.
Dla uczczenia jego pamięci, w październiku 2016 roku rada miejska Wrocławia zdecydowała, że jedna z ulic nowego osiedla w zachodniej części miasta, Nowe Żerniki, nosić będzie imię Heinricha Lauterbacha.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Richard Gaze | Albrecht Jaeger | Felix Henry | Zbigniew Rusin (profesor) | Carl Ferdinand Langhans | Jan Bernhard | Erich Grau | Janusz Łomotowski | Jacek Kaczmar | Pit Schubert | Krzysztof Olszewski (inżynier) | Mariusz Szlachcic | Kuba Snopek | Krzysztof Ingarden | Wojciech Jarząbek | Krzysztof Gałkowski | Tomasz Urbanowicz | Charles Proteus Steinmetz | Maciej Małachowicz | Theodor EffenbergerOceń: Heinrich Lauterbach