Jan Fryderyk Karol Bernhard, urodzony 24 listopada 1776 roku we Wrocławiu, to postać o znaczącym dorobku w polskim inżynierii i urbanistyce. Zmarł 31 sierpnia 1837 roku w Kaliszu. Jego działalność przypada na czas, kiedy to polski inżynier o niemieckich korzeniach wywarł istotny wpływ na rozwój w obszarze geodezji oraz planowania miejskiego.
W trakcie swojej kariery, Bernhard pełnił rolę inżyniera województwa kaliskiego w Królestwie Polskim, gdzie jego prace były kluczowe dla kształtowania współczesnych standardów w budownictwie oraz organizacji przestrzennej miast. Jego osiągnięcia są nie tylko świadectwem jego umiejętności, lecz również odzwierciedleniem postępu, jaki dokonywał się w Polsce w okresie, gdy kraj ten borykał się z wieloma wyzwaniami społeczno-ekonomicznymi.
Życiorys
Jan Bernhard pochodził z rodziny mieszczańskiej i rozpoczął swoją edukację w 1791 roku, kończąc sześcioklasowe Gimnazjum św. Elżbiety oraz Kolegium Artyleryjskie w Wrocławiu. Po tym etapie, aż do 1794 roku, służył w wojsku pruskim, gdzie walczył przeciwko Francji w roku 1792. Po zakończeniu swojej służby wojskowej, rozpoczął karierę zawodową jako inżynier budownictwa, a jego zatrudnienie miało miejsce w Kamerze Wrocławskiej.
W 1800 roku przeniósł się do Piotrkowa Trybunalskiego. Od 1803 roku pełnił funkcję odpowiedzialnego za pomiary geodezyjne, jednak te działania zostały wstrzymane w wyniku inwazji francuskiej na Prusy. W 1807 roku administracja francuska powierzyła mu zadanie kontroli stanu dróg oraz mostów w departamencie kaliskim, po czym Bernhard powrócił do swoich prac geodezyjnych.
Latami 1810–1811, na zlecenie władz Księstwa Warszawskiego, zajmował się regulacją traktów oraz stworzył szczegółowy opis rzeki Prosny. W czasie inwazji na Rosję, jego prace były związane zarówno z armią francuską, jak i rosyjską. Po zakończeniu konfliktu, było to dla niego czas, gdy kontynuował pracę nad wytyczaniem granicy pomiędzy Polską a Prusami.
17 czerwca 1817 roku uzyskał stanowisko inżyniera wojewódzkiego, a formalną nominację odebrał 26 stycznia 1819 roku. Jego obowiązki obejmowały wytyczenie traktu prowadzącego od granicy województwa kaliskiego przez Koło, Kalisz oraz Biskupice, jak również trasę z Konstantynowa przez Pabianice, Szadek, Zduńską Wolę do Kalisza.
W latach 1818–1823 pracował w Częstochowie, gdzie miał za zadanie wytyczenie nowej centralnej ulicy, znanej obecnie jako al. Najświętszej Maryi Panny. Dodatkowo, Bernhard wykonał plan kartograficzny Starej Częstochowy w roku 1823. Po pewnym czasie osiedlił się w Kaliszu, gdzie w 1825 roku przygotował plan miasta, który okazał się jednym z kluczowych dokumentów do analizy przekształceń urbanistycznych w pierwszej połowie XIX wieku.
W czasie powstania listopadowego przyjął postawę bierną, jednak jako inżynier wojewódzki obejmował swoje obowiązki aż do 1836 roku, kiedy zdecydował się na emeryturę. Zmarł w roku 1837 i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Kaliszu.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Erich Grau | Janusz Łomotowski | Jacek Kaczmar | Pit Schubert | Edward Osada | Franciszek Morawski (architekt) | Romuald Żmuda | Przemysław Dymarski | Edward Zielonka | Jack Krawczyk | Carl Ferdinand Langhans | Zbigniew Rusin (profesor) | Felix Henry | Albrecht Jaeger | Richard Gaze | Heinrich Lauterbach | Krzysztof Olszewski (inżynier) | Mariusz Szlachcic | Kuba Snopek | Krzysztof IngardenOceń: Jan Bernhard