Ludwik Meyer

---

Życiorys

Ludwik Meyer przyszedł na świat we Wrocławiu, w rodzinie o znacznych tradycjach kupieckich. W drugiej połowie XIX wieku, po przeniesieniu do Łodzi, rozpoczął naukę w szkole średniej. Swoje praktyki zawodowe odbywał w renomowanych domach handlowych oraz przedsiębiorstwach przemysłowych. W 1865 roku rozpoczął pracę w zakładzie kierowanym przez Edwarda Hentschla. W latach 70. XIX wieku stał się właścicielem fabryki włókienniczej oraz cegielni, a także inwestował w nabycie nowych gruntów.

Rok 1875 to moment, w którym przejął połowę zakładu od Hentschla, a następnie drugą część odkupił od Juliusza Kunitzera. Szybki rozwój jego przedsiębiorstwa napotkał na przeszkody, ponieważ miejsce przy ulicy Piotrkowskiej 72, w rogu z ulicą Krótką (obecnie ul. Traugutta), nie sprzyjało dalszej ekspansji. W związku z tym, pod koniec lat 70. zdecydował się przenieść swój zakład na nową lokalizację – nowa fabryka powstała w osadzie leśnej znanej jako „Mania”, na zachód od Łodzi, przy szosie srebrzyńskiej. Eksploatowany dotąd budynek przy ul. Piotrkowskiej 72 został w 1888 roku przekształcony w hotel „Grand”.

W okresie 1883–1885 Meyer zainicjował budowę tzw. pasażu Meyera – prywatnej ulicy, która łączyła ówczesną ulicę Dzika, dzisiaj ul. Sienkiewicza, z Piotrkowską. Pasaż miał być zabudowany ekskluzywnymi willami, wśród których znajdowała się m.in. Willa Trianon. Plany zakładały, że gdyby siedziba guberni została przeniesiona do Łodzi, to gubernator oraz jego najbliższe otoczenie zamieszkaliby w tej dzielnicy. Ostatecznie projekt pasażu został przekazany miastu.

Ludwik Meyer pełnił również funkcje społeczne, był komendantem Łódzkiej Straży Ogniowej Ochotniczej oraz jednym z współzałożycieli łódzkiego oddziału Rosyjskiego Czerwonego Krzyża, gdzie przez wiele lat pełnił rolę prezesa. Od 1880 roku zasiadał w radzie miejskiej. W 1901 roku postanowił zakończyć swoją działalność przemysłową i osiedlił się w majątku Brus, gdzie utworzył folwark. Znajdował się on na zachód od Łodzi, w bliskiej odległości od fabryki „Mania”. Na tym terenie założył cegielnię oraz wapniarnię.

W październiku 1884 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy za zaangażowanie w budowę cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi przy ul. Widzewskiej (obecnie ul. Kilińskiego 56). Natomiast w październiku 1888 roku, pełniąc rolę kuratora miejskich szkół elementarnych, otrzymał Order Świętej Anny II klasy jako wyraz uznania za szczególne starania o dobro instytucji podległych ministerstwu oświaty.

Rodzina

W przeszłości Ludwik Meyer był związany z Matyldą, z którą wspólnie doczekali się córki Zofii (Sophie) Meyer. Zofia była związana z jedną z bardziej znaczących postaci łódzkiego przemysłu, Alfredem Biedermannem seniorem. Niestety, Zofia zmarła tragicznie podczas narodzin swojego drugiego syna.

Siostra Ludwika, Agnes (Agnieszka) Mina Meyer, przyszła na świat 10 czerwca 1849 roku w Łodzi, a swoje życie zakończyła 25 maja 1921 roku w Dreźnie. W dniu 13 października 1869 roku weszła w związek małżeński z Juliuszem Kunitzerem, znanym łódzkim fabrykantem o dużych znanych dokonaniach.

Cała rodzina Meyera spoczywa w kwaterze rodzinnej cmentarza ewangelickiego przy ul. Ogrodowej w Łodzi, gdzie najpierw została pochowana ich córka Zofia (Sophie).

---

Oceń: Ludwik Meyer

---