Ludwik Meyer


Ludwik Meyer, urodzony 16 maja 1841 roku we Wrocławiu, a zmarły 5 grudnia 1911 roku w Brussie, był znaczącą postacią w przemyśle włókienniczym.

Jako fabrykant, swoją działalność prowadził głównie w Łodzi, która w owym czasie była niekwestionowaną stolicą przemysłu tekstylnego w Polsce.

Życiorys

Ludwik Meyer przyszedł na świat we Wrocławiu, w rodzinie o znacznych tradycjach kupieckich. W drugiej połowie XIX wieku, po przeniesieniu do Łodzi, rozpoczął naukę w szkole średniej. Swoje praktyki zawodowe odbywał w renomowanych domach handlowych oraz przedsiębiorstwach przemysłowych. W 1865 roku rozpoczął pracę w zakładzie kierowanym przez Edwarda Hentschla. W latach 70. XIX wieku stał się właścicielem fabryki włókienniczej oraz cegielni, a także inwestował w nabycie nowych gruntów.

Rok 1875 to moment, w którym przejął połowę zakładu od Hentschla, a następnie drugą część odkupił od Juliusza Kunitzera. Szybki rozwój jego przedsiębiorstwa napotkał na przeszkody, ponieważ miejsce przy ulicy Piotrkowskiej 72, w rogu z ulicą Krótką (obecnie ul. Traugutta), nie sprzyjało dalszej ekspansji. W związku z tym, pod koniec lat 70. zdecydował się przenieść swój zakład na nową lokalizację – nowa fabryka powstała w osadzie leśnej znanej jako „Mania”, na zachód od Łodzi, przy szosie srebrzyńskiej. Eksploatowany dotąd budynek przy ul. Piotrkowskiej 72 został w 1888 roku przekształcony w hotel „Grand”.

W okresie 1883–1885 Meyer zainicjował budowę tzw. pasażu Meyera – prywatnej ulicy, która łączyła ówczesną ulicę Dzika, dzisiaj ul. Sienkiewicza, z Piotrkowską. Pasaż miał być zabudowany ekskluzywnymi willami, wśród których znajdowała się m.in. Willa Trianon. Plany zakładały, że gdyby siedziba guberni została przeniesiona do Łodzi, to gubernator oraz jego najbliższe otoczenie zamieszkaliby w tej dzielnicy. Ostatecznie projekt pasażu został przekazany miastu.

Ludwik Meyer pełnił również funkcje społeczne, był komendantem Łódzkiej Straży Ogniowej Ochotniczej oraz jednym z współzałożycieli łódzkiego oddziału Rosyjskiego Czerwonego Krzyża, gdzie przez wiele lat pełnił rolę prezesa. Od 1880 roku zasiadał w radzie miejskiej. W 1901 roku postanowił zakończyć swoją działalność przemysłową i osiedlił się w majątku Brus, gdzie utworzył folwark. Znajdował się on na zachód od Łodzi, w bliskiej odległości od fabryki „Mania”. Na tym terenie założył cegielnię oraz wapniarnię.

W październiku 1884 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy za zaangażowanie w budowę cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi przy ul. Widzewskiej (obecnie ul. Kilińskiego 56). Natomiast w październiku 1888 roku, pełniąc rolę kuratora miejskich szkół elementarnych, otrzymał Order Świętej Anny II klasy jako wyraz uznania za szczególne starania o dobro instytucji podległych ministerstwu oświaty.

Rodzina

W przeszłości Ludwik Meyer był związany z Matyldą, z którą wspólnie doczekali się córki Zofii (Sophie) Meyer. Zofia była związana z jedną z bardziej znaczących postaci łódzkiego przemysłu, Alfredem Biedermannem seniorem. Niestety, Zofia zmarła tragicznie podczas narodzin swojego drugiego syna.

Siostra Ludwika, Agnes (Agnieszka) Mina Meyer, przyszła na świat 10 czerwca 1849 roku w Łodzi, a swoje życie zakończyła 25 maja 1921 roku w Dreźnie. W dniu 13 października 1869 roku weszła w związek małżeński z Juliuszem Kunitzerem, znanym łódzkim fabrykantem o dużych znanych dokonaniach.

Cała rodzina Meyera spoczywa w kwaterze rodzinnej cmentarza ewangelickiego przy ul. Ogrodowej w Łodzi, gdzie najpierw została pochowana ich córka Zofia (Sophie).

Przypisy

  1. Łódź - Willa Ludwika Meyera na Brusie. Atrakcje turystyczne Łodzi. Ciekawe miejsca Łodzi [online], polskaniezwykla.pl [dostęp 05.08.2021 r.]
  2. Ludwik Wilhelm Meyer [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 29.05.2021 r.]
  3. Kronika Łódzka. Najwyższe odznaczenia. „Dziennik Łódzki”. Rok V (nr 236), s. 1, kol. 4, 21.10.1888 r. Antoni Chomętowski (red.). Łódź: Stefan Kossuth. ISSN 1898-3111. [dostęp 11.03.2016 r.]
  4. Kronika Łódzka. Jego Cesarska Mość.... „Dziennik Łódzki”. Rok I (nr 232), s. 2, kol. 4, 16.10.1884 r. Zdzisław Kułakowski (red.). Łódź: Zdzisław Kułakowski. ISSN 1898-3111. [dostęp 24.10.2015 r.]
  5. Kazimierz Badziak: Juliusz Kunitzer – symbol Łodzi wielonarodowościowej i wielkoprzemysłowej. W: Paweł Samuś (red.): Polacy, Niemcy, Żydzi w Łodzi w XIX – XX w. Sąsiedzi dalecy i bliscy. Łódź – Kurowice: Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego. Wydawnictwo „Ibidem”, 1997 r., s. 195. ISBN 83-90703-11-4.
  6. a b c d e Leszek Skrzydło: Rody fabrykanckie. Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1999 r., s. 99. ISBN 83-87522-23-6.

Oceń: Ludwik Meyer

Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:16