Juliusz Betting

---

Życiorys

Juliusz Betting był wyjątkową postacią w świecie muzycznym, a jego życie w dużej mierze związało się z produkcją instrumentów. Urodził się jako syn Teodora, budowniczego fortepianów, i Matyldy z domu Buhle. Już od najmłodszych lat wykazywał pasję do pianin, uczęszczając do szkoły powszechnej w Kaliszu.

W 1891 roku rozpoczął naukę rozpoczął praktyki u swojego ojca, a następnie w berlińskiej wytwórni Bechsteina. W 1902 roku przejął fabrykę po swoim ojcu, co stało się punktem zwrotnym w jego karierze. Produkowane przez niego fortepiany zdobyły uznanie na międzynarodowych wystawach, w tym wyróżnienia na targach w Paryżu w 1905 roku oraz w Antwerpii w 1906 roku. Niestety, fabryka została zniszczona w wyniku działań I wojny światowej.

Po wojnie, w 1921 roku, Betting wznowił działalność w Lesznie, gdzie unowocześnił linię produkcyjną. Wprowadził nowe patenty i sprowadził specjalistów z Kalisza. Dzięki jego staraniom na rynek trafiły nowe modele fortepianów, w tym małe pianino gabinetowe.

W trakcie działalności zakładał sklepy fabryczne w Częstochowie, Poznaniu oraz Wilnie, a jego instrumenty były eksportowane do Niemiec, Rosji, Litwy i Łotwy. Do 1939 roku wyprodukowano około 18 tysięcy fortepianów, a w 1930 roku firma zdobyła złoty medal na międzynarodowej wystawie w Brukseli.

Juliusz Betting był również aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Bolesława Chrobrego w Lesznie. W 1931 roku przekazał prowadzenie fabryki swojemu synowi Teodorowi (urodzonemu w 1897 roku). Juliusz zmarł 17 listopada 1936 roku w Lesznie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na miejscowym cmentarzu przy ulicy Kąkolewskiej.

Rodzina Bettingów była również znana — Juliusz był żonaty z Alicją z Kretschkerów, a poza synem Teodorem mieli również córkę Jadwigę.

---

Oceń: Juliusz Betting

---