Lech Mrożek

---

Działalność artystyczna

W latach 1972–1977 Lech Mrożek uczęszczał na studia w PWSSP we Wrocławiu, które obecnie noszą nazwę Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta. Kształcił się pod okiem takich mistrzów jak prof. Alfons Mazurkiewicz, a dyplom z malarstwa uzyskał u prof. Konrada Jarodzkiego. Ukończył także studia z zakresu filmu i telewizji pod przewodnictwem prof. Leszka Kaćmy. Już w trakcie studiów Mrożek był aktywnym uczestnikiem życia artystycznego, organizując prezentacje zarówno w Polsce, jak i zagranicą, jak np. Festiwal Szkół Artystycznych w Nowej Rudzie (1974) oraz Sympozjum F-art ’75 w Gdańsku (1975).

W 1975 roku, współpracując z Piotrem Olszańskim, powołał do życia Galerię Sztuki Najnowszej (GSN) w ACK „Pałacyk” we Wrocławiu, której działalność współprowadził do 1979 roku. Jego ekspansywna twórczość obejmowała organizację pierwszej wystawy „Sztuki kontekstualnej” w Lund w Szwecji w 1976 roku, a przez kolejne lata zaangażowany był w liczne konferencje oraz wystawy związane z tym nurtem, aż do 1978 roku. W 1978 r. otrzymał stypendium twórcze od Ministra Kultury i Sztuki, co umożliwiło mu kontynuowanie jego artystycznych poszukiwań.

Od listopada 1977 roku Mrożek zainicjował swoje działania pod hasłem „Czy jeszcze istnieje sztuka?”, które miały na celu prowokowanie do dyskusji o systemie instytucjonalnym w sztuce. W ramach swoich prac, które rozpoczął poprzez „Biografię” w 1977 roku, tworzył „gazetki”, w których dokumentował zachowania i wartości różnych grup społecznych, w tym środowisk studenckich oraz robotniczych. Jego innowacyjnym podejściem były pokazy z komentarzem słownym, a także tworzenie „Szmat” — materiałów zawierających fotograficzne i tekstowe notatki, takich jak: „Mój kontekst” (1978), „Rozmowy” (1979) oraz „Odnajdywanie” (1979).

Artysta przygotowywał także „Demontaże” oraz „Komentarze”, a cykl rozmów odbywał w kawiarni ACK „Pałacyk”. Jego monumentalne prace były realizowane w przestrzeni Wrocławia, m.in. na gmachu PWSSP, w budynku Panoramy Racławickiej, a także na fasadzie Muzeum Narodowego. Jego teksty miały również szerszy zasięg, publikował je w czasopismach takich jak „Konfrontacje”, „Integracje”, „Studencie” i „Nurcie”. Do ważniejszych jego wydawnictw należą: „Kalendarz 1977”, „Kalendarz 1978” oraz „Czy jeszcze istnieje sztuka?” (wielokrotnie powielany).

W 1979 roku, wspólnie z Witoldem Liszkowskim, założył Centrum Sztuki Współczesnej, dbając o promocję sztuki współczesnej w regionie. Mrożek zakończył wystawienniczą działalność w 1981 roku i skupił się na projektowaniu graficznym oraz dekoracjach w przestrzeni miejskiej. Przykłady jego twórczości można odnaleźć podczas prezentacji Wrocławia m.in. w Dreźnie (1985), Zaporożu (1987) i Wiesbaden (1989).

W 1990 roku zrealizował aranżację pierwszej wystawy w Ośrodku Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych. W 1991 roku z żoną Dorotą otworzył agencję reklamową „LE”, w której pełnił funkcję dyrektora artystycznego. Jego twórczość miała dalsze odzwierciedlenie w takich wydarzeniach jak „Działanie na wilkołaka” w 1991 roku, a także prezentacje podczas „Nowe przestrzenie fotografii” oraz „Spotkanie kontekstualne” w 2005 roku w galerii Entropia oraz wystawa w Dolnośląskim Centrum Informacji Kulturalnej w 2010 roku.

Jego dziedzictwo artystyczne jest nadal obecne w wielu wystawach i projektach, odzwierciedlając historię sztuki we Wrocławiu. Jego prace zostały zaprezentowane w Muzeum Współczesnym Wrocław podczas wystawy Galerii Sztuki Najnowszej w 2014 roku, a także na wystawie „Dzikie pola. Historia awangardowego Wrocławia”, która odbyła się w Muzeum Współczesne Wrocław w ramach programu Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Ekspozycje miały miejsce także w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki (2015), Kunsthalle / Hala umenia w Koszycach (Słowacja, 2015), Kunstmuseum w Bochum (Niemcy, 2016) oraz MSU Museum of Contemporary Art w Zagrzebiu (Chorwacja, 2016).

Lech Mrożek nadal inspiruje młodych artystów, z jego priorytetami skupionymi na sztuce „tu i teraz”, eksplorując działania poza komercyjnymi aspektami sztuki oraz uznając rozmowę jako formę sztuki.

Wybrane cykle i prace

Filmy

W twórczości Lecha Mrożka znaczącą rolę odgrywają filmy, które pokazują jego różnorodne podejście do sztuki wizualnej. Wśród nich znajdują się:

• Godzina W (1974),
• Testy (1975–1976),
• Przygotowanie kamery (1975),
• Obrót (1975),
• 3×10 (1975),
• Kolekcje (1975–76),
• Projection (1976),
• Personifikacja (1976),
• No identyfying! (1976),
• Realacje (1976),
• Mój punkt widzenia nie jest Twoim punktem widzenia (1977).

Fotografia

Fotografia to kolejny obszar, w którym Mrożek osiągnął sukces. Jego prace fotograficzne obejmują:

• The sound photography (1972–1973),
• Measurements (1973–1975),
• Intervention (1973–1974),
• Relations (1974),
• Rzeczywistość (1975),
• Another (1975),
• Size (1975–76),
• Kontekstual art (1975–1976),
• No identyfying! (1976),
• Mój punkt widzenia nie jest Twoim punktem widzenia (1977),
• Puste–Pełne (1979–81),
• Bez komentarza (1981).

Wideo

W dziedzinie wideo artysta również zrealizował ważne projekty, w tym:

• Relacje (1976),
• This time describe another situations (1976).

Pokazy slajdów

Kolejnym interesującym elementem jego twórczości są pokazy slajdów, w których prezentował:

• Collection in red (1975),
• This place describe another situations (1976),
• Mój punkt widzenia nie jest twoim punktem widzenia (1977).

Wybrane wystawy i wystąpienia

Lech Mrożek to jedna z wyróżniających się postaci w polskiej sztuce. Jego twórczość miała swoje odzwierciedlenie w licznych wystawach oraz wydarzeniach artystycznych, które miały miejsce na przestrzeni lat.

• Polska Awangarda, Galeria Centrum Studentów (Zagrzeb, 1974),
• Kino młodych (Rzeszów, 1976 i 1977),
• Mój punkt widzenia nie jest Twoim punktem widzenia, Galeria Sztuki Najnowszej (Wrocław, 1977),
• Stany graniczne fotografii (Katowice, 1977),
• Fotografia – medium sztuki (Wrocław, 1977),
• Biografia, Galeria Labirynt (Lublin, 1977),
• Czy jeszcze istnieje sztuka?, Galeria Sztuki Najnowszej (Wrocław, 1977, 1978, 1979),
• Fotografia konceptualna wschodniej Europy (Eidhoven, 1978),
• I’am, Międzynarodowe Spotkanie Artystów w galerii Remont (Warszawa, 1978),
• Ogólnopolskie Biennale Młodych, BWA (Sopot, 1978),
• Mój kontekst, Mała Galeria ZPAF (Warszawa, 1979),
• Sztuka ekstremalna, granice świadomości, BWA (Poznań, 1979),
• Sztuka jako rewolta kulturowa, Galeria Maximal Art (Poznań, 1979),
• Prezentacje ’79, BWA (Wrocław, 1979),
• Co robią?, Filharmonia Wrocławska (Wrocław, 1979),
• Człowiek wśród ludzi, Kongres Upowszechniania Kultury Plastycznej CSW (Wrocław, 1979),
• Works and words (Amsterdam, 1979),
• Sztuka faktu, BWA – w przestrzeni miejskiej (Bydgoszcz, 1980),
• Od kontemplacji do agitacji, Międzynarodowe Biennale Grafiki, BWA (Kraków, 1980),
• Komentarz – w przestrzeni miejskiej (Wrocław, 1981),
• Nowe zjawiska w sztuce polskiej lat siedemdziesiątych, BWA (Sopot, 1981),
• Performance: Galeria Nowa (Poznań, 1981); Klub Robotniczy „Jedynka” (Wrocław, 1981).

---

Oceń: Lech Mrożek

---