Konrad Latte

Latte wychowywał się w rodzinie zasymilowanych Żydów, która stanęła w obliczu brutalnych prześladowań po wprowadzeniu ustaw norymberskich. W wyniku tych tragicznych okoliczności, w 1943 roku, udało mu się uciec do Berlina. Niestety, jego bliscy doświadczyli niewyobrażalnych cierpień – jego siostra Gabi zmarła na szkarlatynę, a rodzice zostali zamordowani w Auschwitz.

W ciągu całej II wojny światowej Konrad Latte musiał żyć w ukryciu. W tym czasie nawiązał znajomości z wieloma znakomitymi osobistościami z świata muzyki i sztuki, takimi jak kompozytor Gottfried von Einem, pastor Harald Poelchau, pianist Edwin Fischer, dyrygent Leo Borchard, dziennikarka Ruth Andreas-Friedrich oraz Anne-Lise Haich.

Po zakończeniu działań wojennych, jego kariera nabrała tempa. Pracował jako akompaniator dla pianistów, co otworzyło przed nim nowe możliwości artystyczne. W latach 1949-1952 pełnił rolę dyrygenta w Cottbus, a następnie przez rok był dyrektorem muzycznym w Budziszynie. W 1953 roku powrócił do Berlina, gdzie założył Berlin Baroque Orchestra, którą prowadził aż do 1997 roku.