Friedrich Wimmer (botanik)

Po ukończeniu wrocławskiego gimnazjum im. Fryderyka, Wimmer zdecydował się na dalszą naukę, studiując na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1821-1826. Skupił się tam na naukach przyrodniczych oraz filologii, co otworzyło mu drzwi do kariery zawodowej. Po zakończeniu studiów, rozpoczął pracę w swoim macierzystym gimnazjum, gdzie spędził wiele lat, wykonując różne funkcje - od nauczyciela, przez profesora, aż po dyrektora, którym był od 1843 roku.

W 1863 roku, Wimmer został powołany przez magistrat wrocławski jako urzędnik odpowiedzialny za rozwój szkolnictwa miejskiego, co wskazuje na jego zaangażowanie w kierunku reform edukacyjnych.

Niezależnie od swojej pracy dydaktycznej, od lat 20. XIX wieku prowadził intensywne badania w dziedzinie botaniki, ze szczególnym uwzględnieniem flory Śląska. Jego wkład w tę dziedzinę był niezwykle znaczący - opisał samodzielnie lub współautorstwie aż 79 nowych taksonów roślin. Dodatkowo, Wimmer jest autorem dwóch podręczników z botaniki, oraz kilku prac poświęconych antycznym greckim uczonym, takim jak Teofrast czy Arystoteles.

Warto również zaznaczyć, że w 1841 roku został członkiem prestiżowej Akademii Lepopoldina, a w 1853 uhonorowano go tytułem doktora honoris causa macierzystego uniwersytetu. Jego znaczenie dla botaniki jest także uwiecznione poprzez nadanie imienia „Wimmeria” rodzajowi rośliny.