Władysław Stasiak

---

Życiorys

Ukończenie I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu w 1984 roku było tylko początkiem długiej i ambitnej kariery Władysława Stasiaka, który w 1981 zaangażował się w działalność Uczniowskiego Komitetu Odnowy Społecznej (UKOS). Jego edukacja przybrała na intensywności, kiedy w 1989 roku ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim, stając się jednocześnie aktywnym członkiem opozycji. Jako student, Stasiak był częścią Niezależnego Zrzeszenia Studentów, a także uczestniczył w kamiennych strajkach studenckich na swoim uniwersytecie w 1988 i 1989 roku, gdzie pełnił znaczącą rolę jako szef straży porządkowej.

Ważnym aspektem jego życia społecznego były lata osiemdziesiąte, gdy należał do Klubu Inteligencji Katolickiej we Wrocławiu, co podkreślało jego związek z katolickimi wartościami w Polsce tamtego okresu. W tym samym czasie, między 1988 a 1989 rokiem, piastował stanowisko redaktora i wydawcy w piśmie drugiego obiegu „Wichrzyciel”. Po przemianach ustrojowych, był również aktywny w Komitecie Obywatelskim we Wrocławiu, co ukierunkowało jego późniejszą karierę polityczną.

Rok 1989 przyniósł mu nowe wyzwania, ponieważ Stasiak został asystentem w katedrze historii starożytnej Instytutu Historii Uniwersytetu Wrocławskiego. Jego talent do redagowania wyrażał się w pracy jako redaktor pisma „Wyzwanie. Pismo Ruchu Młodych Katolików «U Siebie»” w latach 1989–1990. Jako współtwórca wrocławskich struktur Porozumienia Centrum, wkrótce stał się członkiem zarządu wojewódzkiego tej partii.

Studiując w Krajowej Szkole Administracji Publicznej w latach 1991–1993, zdobył niezbędną wiedzę do pracy w administracji publicznej. Praktykę zdobył w 1992 roku, odbywając staż w dyrekcji generalnej francuskiej policji przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Jako jeden z pierwszych absolwentów KSAP, Stasiak rozpoczął swoją karierę zawodową w Najwyższej Izbie Kontroli, gdzie przez dziewięć lat pracował na różnych stanowiskach, w tym jako wicedyrektor Departamentu Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

W 2002 roku Stasiak, jako zastępca prezydenta m.st. Warszawy Lecha Kaczyńskiego, podejmował się zadań związanych z ochroną ładu i bezpieczeństwa publicznego, a także z zarządzaniem działalnością Straży Miejskiej. Po wielu sukcesach w swoich rolach, od 2 listopada 2005 do 31 maja 2006 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie nadzorował Policję i Straż Graniczną. Po krótkim okresie jako sekretarz stanu, objął stanowisko szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego oraz sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego.

W okresie rządów Jarosława Kaczyńskiego, od 8 sierpnia do 16 listopada 2007 roku, pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych i administracji. Po okresie odwołania z tej funkcji, powrócił na stanowisko szefa BBN 19 listopada 2007. 15 stycznia 2009 roku został odwołany z BBN, ale szybko otrzymał nominację na zastępcę szefa Kancelarii Prezydenta RP. Dwa lata później, 27 lipca 2009, objął stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta RP, zastępując Piotra Kownackiego.

Niestety, tragiczne wydarzenia miały miejsce 10 kwietnia 2010 roku, kiedy to zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Jego pamięć jest czczona po dziś dzień, a 20 kwietnia 2010 roku został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Po jego śmierci, jedna z sal w Krajowej Szkole Administracji Publicznej została nazwane jego imieniem, a także poświęcono mu tablice przy wejściu do Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego w 2010 roku oraz w siedzibie MSWiA i nazwano salę konferencyjną jego imieniem w 2016 roku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Władysław Stasiak, znana postać w polskiej historii, został doceniony przez liczne instytucje za swoje znaczące osiągnięcia.

• Kawaler Orderu Narodowego Zasługi (Francja, 2007),
• Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi (Portugalia, 2009),
• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi (Węgry, 2009),
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2010),
• Tytuł honorowego obywatela Wrocławia (pośmiertnie, 2010),
• Tytuł honorowego obywatela Dolnego Śląska (pośmiertnie, 2010),
• Wyróżnienie „Zasłużony dla Warszawy” (pośmiertnie, 2010),
• Honorowa Odznaka GROM (2007),
• Nagroda im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego (2011, pośmiertnie).

---

Oceń: Władysław Stasiak

---