Mateusz Morawiecki

---

Życiorys

Młodość

Mateusz Morawiecki przyszedł na świat 20 czerwca 1968 roku we Wrocławiu, będąc dzieckiem Jadwigi oraz Kornela Morawieckiego, znanego fizyka oraz opozycjonisty, pełniącego funkcję przewodniczącego Solidarności Walczącej. Pochodzenie rodziny jego ojca związane było z warszawską Pragą, gdzie Kornel spędził swoje dzieciństwo z żoną, a późniejszą rodziną zamieszkał właśnie w Wrocławiu. Jego matka, a właściwie jej rodzice, mieli korzenie ze Stanisławowa, przybywając z czasem do Wrocławia, gdzie życie ułożyło się dla całej rodziny. Mateusz ma trzy siostry: Anię, Martę, oraz tragicznie zmarłą Magdalenę, a także młodszą siostrę Marię.

Publicysta Igor Janke wskazuje, że już od 1979 roku Mateusz angażował się w działalność opozycyjną, uczestnicząc w drukowaniu podziemnego „Biuletynu Dolnośląskiego” w tajnej drukarni w Wilczynie Leśnym. Od grudnia 1981 roku brał udział w licznych akcjach opozycyjnych, takich jak malowanie napisów, zrywanie flag czy kolportaż podziemnych pism. Jego zaangażowanie w tę działalność doprowadziło do wielokrotnych zatrzymań oraz przesłuchań, zwłaszcza ze względu na obawy związane z ojcem, ukrywającym się przed władzą. W latach 1986-1989 publikował pod pseudonimami, jednak jego prawdziwa tożsamość była znana wśród opozycjonistów.

Edukacja

W roku 1987 zakończył naukę w IX Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu, a następnie podjął studia w dziedzinie historii na Wydziale Filozoficzno-HistorycznymUniwersytetu Wrocławskiego, gdzie aktywnie brał udział w strajkach okupacyjnych w latach 1988-1989. Ukończył te studia w roku 1992, kontynuując naukę na Politechnice Wrocławskiej, a także Central Connecticut State University. W 1995 r. uzyskał dyplom Master of Business Administration na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, a także ukończył studia podyplomowe z zakresu prawa europejskiego i ekonomiki integracji gospodarczej na Uniwersytecie w Hamburgu. Dodatkowo, miał okazję studiować na Uniwersytecie w Bazylei oraz w Kellogg School of Management przy Northwestern University.

Działalność zawodowa

Od 1991 roku rozpoczął swoją karierę zawodową w spółce Cogito, gdzie współtworzył wydawnictwo Reverentia oraz Enter Marketing-Publishing. Był jednym z założycieli i redaktorem pisma „Dwa Dni”. W latach 1992-1995 skupił się na marketingu oraz finansach w różnych organizacjach konsultingowych i wydawniczych. W 1995 roku odbył staż w Niemieckim Banku Federalnym, a w latach 1996-1997 prowadził projekty badawcze dotyczące bankowości oraz makroekonomii na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. Równocześnie, w 1997 roku razem z Frankiem Emmertem opublikował podręcznik „Prawo europejskie”, opisujący zagadnienia z zakresu prawa unijnego. W 1998 roku przyjął stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej, a w latach 1998-2001 zasiadał w radach nadzorczych Zakładu Energetycznego Wałbrzych oraz Agencji Rozwoju Przemysłu.

W 1998 roku, po przejściu z administracji rządowej, rozpoczął pracę w Banku Zachodnim, gdzie w latach 1998-2001 pełnił rolę doradcy prezesa zarządu, a następnie dyrektora, a po fuzji z Wielkopolskim Bankiem Kredytowym został członkiem zarządu Banku Zachodniego WBK. W maju 2007 roku objął stanowisko prezesa tej instytucji. W okresie jego kadencji bank ten wspierał finansowo różnorodne przedsięwzięcia kulturowe, w tym popularne produkcje filmowe i telewizyjne, a on sam znalazł się w Komitecie Nauk o Finansach PAN pierwszej kadencji.

Działalność polityczna do 2015

Na początku swojej kariery politycznej, Morawiecki był częścią Partii Wolności, a w latach 1998-2002 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji, uzyskując mandat z listy Akcji Wyborczej Solidarność. Od 2008 roku aż do swojego wejścia w skład rządu w 2015 roku pełnił funkcję konsula honorowego Republiki Irlandii w Polsce. W 2010 roku dołączył do Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku, w której działał przez blisko dwa lata, oraz był jednym z zwolenników podwyższenia i zrównania wieku emerytalnego. W 2014 roku był jedną z osób nagranych w kontekście afery taśmowej.

Wiceprezes Rady Ministrów i minister

9 listopada 2015 roku Morawiecki zrezygnował z dotychczas zajmowanej pozycji prezesa zarządu Banku Zachodniego WBK, a następnie objął stanowiska wicepremiera oraz ministra rozwoju w gabinecie Beaty Szydło. W marcu 2016 roku podpisał się do Prawa i Sprawiedliwości, a w tym samym roku przedstawił dokument programowy znany jako „plan Morawieckiego”, który w lutym 2017 roku został przyjęty przez Radę Ministrów w rozwiniętej wersji. W marcu 2016 roku przewodniczył Komitetowi Rozwoju, zajmującemu się wypracowywaniem programów związanych z planem odpowiedzialnego rozwoju, a 28 września 2016 roku odwołano go z dotychczasowych stanowisk. Tego samego dnia został ponownie powołany na wicepremiera oraz ministra rozwoju i finansów, tym razem w miejsce Pawła Szałamachy. 30 września stanął na czele Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. Na początku 2017 roku uczestniczył w spotkaniu ministrów finansów państw G20 w Baden-Baden, co czyniło go pierwszym przedstawicielem Polski na tym szczycie, a także jednym z niewielu przedstawicieli krajów nienależących do grupy G20.

Prezes Rady Ministrów

7 grudnia 2017 roku Komitet Polityczny Prawa i Sprawiedliwości zarekomendował jego kandydaturę na stanowisko premiera w związku z ogłoszoną rezygnacją premier Beaty Szydło. Dzień później Mateusz Morawiecki został desygnowany przez prezydenta RP Andrzeja Dudę, a 11 grudnia powołany na to stanowisko, jednocześnie zostając ministrem rozwoju i finansów. 12 grudnia 2017 Sejm udzielił rządowi wotum zaufania, na co zagłosowało 243 posłów, a przeciwko było 192 głosów. 9 stycznia 2018 roku Morawiecki został odwołany z funkcji ministra rozwoju i finansów, przejmując jednocześnie obowiązki ministra cyfryzacji po dymisji Anny Streżyńskiej, które pełnił do 17 kwietnia. Po procesach wyborczych w 2018 roku Morawiecki wycofał się z niekorzystnych sytuacji sądowych.

Między sierpniem a wrześniem 2019 roku pełnił funkcję członka Komisji Nadzoru Finansowego jako przedstawiciel ministerstwa sprawującego nadzór nad instytucjami finansowymi.

Pierwszy rząd (2017–2019)

W roku 2019 Morawiecki został liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 31 i uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, zdobywając 133 687 głosów. W momencie rozpoczęcia IX kadencji Sejmu, złożył dymisję Rady Ministrów, która została przyjęta przez prezydenta. 14 listopada 2019 prezydent Andrzej Duda desygnował go ponownie na stanowisko premiera, przydzielając mu misję utworzenia nowego rządu. Następnego dnia powołano nowego premiera. Po wygłoszeniu exposé przez Morawieckiego, Sejm udzielił rządowi wotum zaufania.

Drugi rząd (2019–2023)

W 2023 roku Morawiecki znowu znalazł się w czołówce, zajmując miejsce lidera listy Prawa i Sprawiedliwości, zdobywając mandat posła na Sejm X kadencji. 13 listopada tego samego roku przyjęto dymisję Rady Ministrów i po raz trzeci skierowano Morawieckiego na urząd premiera. 27 listopada roku 2023 prezydent powołał Mateusza Morawieckiego na urząd prezesa Rady Ministrów i nowego mniejszościowego gabinetu. 11 grudnia 2023, po głosowaniu posłów, trzeci gabinet Morawieckiego nie uzyskał poparcia. Tego samego dnia złożył dymisję, a 13 grudnia 2023 zakończył urzędowanie jako premier z powodu nowego rządu liderowanego przez Donalda Tuska.

Trzeci rząd (2023)

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

W swojej karierze Mateusz Morawiecki zdobył szereg prestiżowych odznaczeń, które są uznaniem za jego wkład w różne dziedziny życia publicznego. W 2011 roku otrzymał Odznakę Honorową „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”, co było pierwszym znaczącym wyróżnieniem w jego działalności.

Kolejnym znaczącym odznaczeniem był Krzyż Wolności i Solidarności, który przyznano mu w 2013 roku, jako symbol uznania dla jego zaangażowania w działalność na rzecz wolności i demokracji.

W 2015 roku, ze względu na jego wybitne zasługi w promowaniu polskiej kultury i dziedzictwa narodowego, honorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 2019 roku Morawiecki został uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu „Za zasługi dla Litwy”, co podkreśla jego przywiązanie do współpracy międzynarodowej. Odznaczenia w 2021 roku, jakim był Srebrny Krzyż Solidarności Walczącej, również świadczy o jego patriotycznej postawie.

Najwyższe odznaczenie, a mianowicie Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy, otrzymał w 2022 roku od Ukrainy, doceniając jego działania na rzecz przyjaźni polsko-ukraińskiej.

Nagrody i wyróżnienia

Oprócz odznaczeń, Mateusz Morawiecki zdobył również wiele nagród, które potwierdzają jego wpływ w różnych sferach. W 2015 roku otrzymał Medal artMecenatu na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie, a także Perłę Honorową Polskiej Gospodarki w kategorii gospodarka.

W 2017 roku został wybrany Człowiekiem Roku 2016 przez tygodnik „Gazeta Polska”, co podkreśla jego znaczenie w życiu publicznym. Ten sam roku uhonorowano go Pierścieniem „Inki”, uznając jego patriotyczną postawę oraz krzewienie pamięci o Żołnierzach Wyklętych.

Kolejno, w 2018 roku dostał Złoty Medal Amerykańskiego Instytutu Kultury Polskiej, a także został wybrany Człowiekiem Roku 2017 przez tygodnik „Wprost”, wspólnie z zespołem ministrów rządu.

W tym samym roku otrzymał również Nagrodę im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, przyznaną przez Ruch Społeczny im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, a w 2019 roku znów został wyróżniony tytułem Człowieka Roku 2018 przez tygodnik „Gazeta Polska”, a nawet w roku 2019 przyznano mu Nagrodę „Człowiek Wolności 2019”, co wyróżnia jego wkład w polskie życie społeczne.

Życie prywatne

Mateusz Morawiecki jest osobą prywatną, która od pierwszej połowy lat 90. jest w związku małżeńskim z Iwoną. Uczestniczy w życiu rodzinnym jako tata czwórki dzieci; ma dwie córki: Olgę i Magdalenę, a także dwóch synów: Jeremiasza i Ignacego.

Morawiecki otwarcie deklaruje swoją wiarę jako katolik.

---

Oceń: Mateusz Morawiecki

---