Statua Matki Bożej na Ostrowie Tumskim

Choć autor rzeźby jest obecnie nieznany, domniemywa się, że był nim niderlandzki artysta Sulpicius Gode. Statua wyróżnia się tym, że nie posiada typowych dla późniejszych śląskich dzieł wpływów szkoły praskiej; z dużym prawdopodobieństwem została zamówiona przez kapitułę u artysty, który kształcił się bezpośrednio w oparciu o włoskie wzory.

Centralnym elementem pomnika jest posąg Maryi Niepokalanej (Maria Immaculata), która stoi w kontrapoście. Postać otaczać ma aureola z siedmioma gwiazdami, a jej mocno udrapowana szata nadaje całości majestatu. Maryja trzyma w ramionach nagie Dzieciątko Jezus, które błogosławi ludzi swoją prawą ręką. Charakterystycznym symbolem w wyobrażeniu jest lewa stopa Maryi opierająca się na globie ziemskim, równocześnie depcząc węża – symbol grzechu i herezji.

Dolna część cokołu, którą zdobi brak ozdób, kończy się profilowanym gzymsem. Z kolei górna część cokołu ma łukowaty kształt, który zwęża się ku górze. Na przedniej ścianie znajduje się inskrypcja fundacyjna z datą 1694, która brzmi: Beatissimae Virgini deipare haec statua erigebatur MDCLXXXXIV (Błogosławionej Dziewicy Bogarodzicy ta statua została wzniesiona 1694). Pozostałe pola cokołu są ozdobione płaskorzeźbionymi ornamentami kwiatowymi. Całość otacza balaskowa balustrada, która dodatkowo podkreśla jego znaczenie.

Niestety, podczas działań wojennych w 1945 roku posąg został uszkodzony. W 1953 roku przeprowadzono jego renowację, uzupełniając ubytki, a zniszczoną głowę Maryi zrekonstruowała krakowska rzeźbiarka Jadwiga Horodyska. W tym samym czasie, pod łacińskim napisem dedykacyjnym, w dolnej części cokołu dodano modlitwę w języku polskim: Królowo Pokoju, módl się za nami. Kolejna renowacja miała miejsce w 1992 roku, a w listopadzie 2009 roku nagle odpadła głowa posągu, która została przywrócona na swoje miejsce 8 grudnia tego samego roku.