Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza

---

Historia

Rzeźba, która obecnie pełni jedynie funkcję dekoracyjną, jest w istocie modelem pomnika w skali 1:2, dedykowanego pamięci zakładników, którzy zostali rozstrzelani w czasie hitlerowskiej okupacji Nowego Sącza. Pomysłodawcą tego dzieła jest Władysław Hasior, uznawany za wybitnego artystę. Proces wykonania rzeźby trwał od 1966 do 1968 roku, a autor otrzymał za nie zasłużoną nagrodę od ministra kultury. Niestety, projekt pomnika nie doszedł do skutku z powodu oporu ze strony miejscowych władz.

Pierwotnie, sposób ukazania postaci budził kontrowersje interpretowane jako odniesienie do ukrzyżowania Chrystusa, co ostatecznie przyczyniło się do odrzucenia projektu. W 1975 roku, kiedy po raz kolejny rozważano ustawienie pomnika, płonący element ognia będący nieodłącznym detalem dzieła został zrozumiany jako symbol pamięci o partyzancie, Józefie Kurasiu ps. Ogień, który walczył z reżimem komunistycznym. W 1971 roku rzeźba została zakupiona przez Muzeum Architektury we Wrocławiu, gdzie znajduje się do dnia dzisiejszego.

W latach 70., w dniu Wszystkich Świętych, pracownicy muzeum organizowali ceremonie zapalania płomieni na pomniku, wykorzystując specjalnie przygotowane do tego paliwa. Niestety, z biegiem czasu ta tradycja zaczęła zanikać, a ostatnie odpalenie płomieni miało miejsce w 2003 roku.

Opis

Kompozycja rzeźbiarska, znana jako Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza, składa się z czterech wyjątkowych elementów. W centralnym punkcie ustawione są cztery rzeźby, które swym kształtem przypominają ludzkie postacie, symbolizując męczeństwo zamordowanych zakładników.

Każda z rzeźb została zaprojektowana w taki sposób, aby posiadała specjalne koryto, w którym umieszczane ma być paliwo, służące do odpalania płomienia. Ten płonący ogień ma stanowić symbol nieprzerwanej pamięci o tych, którzy stracili życie jako zakładnicy.

---

Oceń: Pomnik Rozstrzelanych Zakładników z Nowego Sącza

---